Het is een ganse bedoening als hij gaat jagen. Eer hij gereed is, man, man,man !
Een vrouw heeft minder tijd nodig om zich klaar te maken voor een party.
Het geweer, en niet om het even hetwelke.
De kogels, en niet om het even dewelke.
De kledij. Regenkledij als het regent, warm ondergoed als het koud is, lichtere kledij als het warmer is. Fluo jas, fluo pet.De juiste bril ( nadat hij zijn nieuwe bril eens tijdens de eerste jacht waaraan hij deelnam verloren was) , zakdoeken, een verrekijker, een stoeltje.
Eten in een frigobox, voor 's middags.
Een fles wijn, een fles water.
Een aftrekker, een bestek, plastic borden en bekers.
Hij moet dan nog brood gaan halen....bij Christian, de bakker.
Heel dikwijls komt hij dan rond 18 uur thuis, bekaf, en als ik vraag : "en, hoe was het?", dan antwoord hij meestal "nog zelfs geen varken gezien !"...
En ik, ik jaag niet.
Vanmorgen ging ik zoals gewoonlijk met "de jongens" wandelen.
Cartouche was in geen mijlen te bekennen, tot Spot en ik plots een ijselijke kreet achter ons hoorden.
We draaien ons om en horen Cartouche- ten minste dat dachten we- komen aangerend in volle vaart.
Spot en ik waren nog maar net van die wonderbaarlijke vlucht van de haas bekomen ,of Cartouche kwam volledig kortademig aangestormd, té laat natuurlijk.
Eén bol frustratie, als je het mij vraagt.
Hij ligt nu uitgeput in de zetel luidop te dromen van zijn haas.
En ik, ik kan weer aan Jan vertellen wat de niet-jager voor mooi wild gezien heeft hier in de vallei!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten