Tessa maakt confituur.
Paul kookt de meest fantastische gerechten voor zijn lief.
En ik maak conserven.
Het begon allemaal met Cathy die me belde om te zeggen dat ze nog twee sleutelhangers gevonden had in haar garage en ik wou die toch hebben?
Dat was ook zo.
Cathy heeft een tijdje een snuisterij winkeltje gehad in Cahors.
Lang heeft haar experiment niet geduurd, maar zoals ze zelf zei " als ik het niet probeer ga ik er mijn leven lang spijt van hebben dat ik het niet gedaan heb..." en dat is een waarheid als een koe.
Cathy woont in Saint Aureille, vermaard te land en ter zee voor zijn heilige die je oren beter maakt.
Echt.
Jan heeft hem al meermaals een bezoek gebracht en aan zijn arm gewreven....neen, het helpt NIET.
Maar goed, bij de ene niet, bij de andere misschien wel. We zijn niet zo heiligendingens gelovigen. Of bijgelovigen ?. 't Is maar hoe je het bekijkt.
Maar Cathy woont rechtover die kerk, vandaar.
En toen ik daar aankwam had Cathy een reuzegrote pan op het vuur staan waar 2 bakjes rijpe tomaten in aan het garen waren: dé tomatensaus van Cathy.
Het rook geweldig.
En ik had er ook zin in.
Maar door de extreme weersomstandigheden zijn er bijna geen tomaten dit jaar.
Er is bijna niks dit jaar.
Een heel dure moestuin als je het mij vraagt.
Niet alleen de aanschaf van de planten, maar ook het materiaal , al het materiaal zeg maar, de naft in de tractor, het onderhoud van de tractor , om helemaal te zwijgen over de TIJD die Jan daar in steekt ! Dat is niet niks.
Dat is gewoonweg onbetaalbaar.
Bij Zwany is het nog nét iets erger gesteld dan bij ons. Daar komen de reeën of Duke , de labrador, de tomaten opeten. Ze hebben niks dit jaar.
Thuisgekomen dacht ik na en Jan zei me "waarom gaan we morgen niet naar le marché des producteurs, hier in Castelnau en kopen we daar tomaten?"
En dat deden we.
10 kilo tomaten, rijpe rode roma tomaten, voor 10 EURO. Dat is heel goedkoop, maar toch.
Ik mag daar niet bij stilstaan of ik word razend van het werk en het weggesmeten geld van de moestuin !!!!!
Maar goed.
Thuisgekomen begon ik eraan.
EN dit is het resultaat:
In feite maak ik 12 keer tomatencoulis met de thermomix. En ik ben er zo'n 6 uur zoet mee, afwas niet meegerekend.
Dan is het werk nog niet af.
Want dan moet ik die weckbokalen steriliseren.
En steriliseren betekent buiten zitten en opletten dat de temperatuur in de ketel niet boven de 100 graden uitstijgt .
En opletten dat de vlam niet uitdooft of uitgebalzen wordt door een zijdelings windje of wind.
En dat was nu net het probleem.
Want het heeft niet geregend , het heeft gegoten.
Het was gewoonweg storm.
Jan had me al gezegd dat hij naar La Française ging die namiddag om één of andere vijs die een paar millimeter breder en langer moest zijn dan die die hij wél had, maar nét niet gepast was om mijn ovengrill vast te zetten. Daarmee wou hij me duidelijk maken dat hìj die vijs niet nodig had, maar ik. Kortom, dat het (weer ) mijn schuld was dat we in kosten vielen....0,10 centiemen...
Hij wou rap weg, waarschijnlijk om mijn kwade blik te ontwijken, maar ik zei heel vlug "ik ga mee, want ik ga mij ook iets kopen, maar ik zeg niet wat"
Jan lachte.
En we reden weg, zo'n 15 km verder in het hol van Pluto.
Maar en het moet gezegd, in die quincaillerie hebben ze ALLES. Van oude materialen of gereedschap tot de allermodernste en hipste serviesjes.
Maar dat wou ik niet.
Ik wou een elektrische sterilisator.
Deze , inderdaad.
Jan bekeek het met lede ogen.
Weer een machien. Inderdaad.
Maar, wat een machien !
En 's avonds heb ik al mijn tomatensaus potten gesteriliseerd.
Blij als een klein kind.
Zondag bracht ik de mevrouw op de markt haar plastic kistje terug ;
"T'es mignonne" , zei ze, zo blij was ze dat ik mijn woord had gehouden om haar bakje op zondag terug te brengen.
En ik kocht andere groenten om ratatouille te maken. Verleden jaar, zonder "goutte à goutte" , 
zonder motoculteur en met veel slechter weer, kilo's groenten...snif, snif.
zonder motoculteur en met veel slechter weer, kilo's groenten...snif, snif.
Maar neen ik laat de moed niet zakken en dus 10 kilo "groensels" gekocht en 12 potten ratatouille later bereikte ik dit resultaat :
Allez, we zijn weer gesteld, zoals ze bij ons zeggen !
