Telkens wanneer ik naar België terugkeer heb ik grootse plannen.
Ik zou dan die en die zien, naar daar en daar gaan, van de gelegenheid gebruik maken om nog eens naar ginder te gaan en terwijl ik er toch ben kan nog dit en dat doen en het zou misschien ook wel eens goed zijn als ik die zou zien of misschien die of eens naar een vergaderingske gaan op donderdagavond in Mechelen, of op vrijdag naar Brussel of,of,of...om me na een paar weken te realiseren dat mijn ogen weer groter waren dan mijn buik, in dit geval mijn wensen overtreffen mijn tijdsmogelijkheden.
Bovendien kunnen de nationale stakingen die werden aangekondigd fameus roet in mijn eten gooien en zou ik daar maar schoon op het perron kunnen blijven staan wachten op een trein die toch niet komt.
Het is dus weer zover. Naar jaarlijkse gewoonte verlaat ik het warme zuiden om de bittere koude van het noorden te trotseren.
Koud, inderdaad, Terwijl ik hier nog in T shirt zit vertellen Aude, Willy en Marc mij dat het vriespunt definitief Vlaanderen bereikt heeft en dus heb ik mijn winterjas klaargelegd , daar waar ik die hier helemaal nog niet nodig heb.
En fluwelen lange broeken en warme sokken en mijn muts en handschoenen, mijn bottines en een warme trui...veel te veel altijd, maar bon, beter te veel dan te weinig.
Het voelt vreemd aan een winterkoffer in te pakken, daar waar ik reizen meestal associeer met warmte, lente, terrasjes, koude drankjes....
En het is Sinterklaas, met of zonder zwarte piet maakt echt niet uit ,ik wil Gustjes'gezichtje zien als hij straks het cadeautje van papie uitpakt.
En Aude, en Stienus en hun nieuwe huisje, of er ondertussen al veranderingen waar te nemen zijn. En mijn zussen en hun kroost , en vrienden die ik lang geleden zag en die het niet gemakkelijk hebben momenteel en een fantastisch 30 jarig jubileum in Brussel om de nieuwe lokalen van wat eens de post was te ontdekken.
Oh, ik kijk ernaar uit, zoveel is zeker.
Jan bekijkt het allemaal met lede ogen ondanks het feit dat ik de diepvrieskist heb volgestampt met eenpersoonsgerechtjes: hachis parmentier au confit de canard, everzwijn ragoût met rode kool, linzen met petit salé, varkenshaasje met spruiten, spagghettisaus, balletjes in tomatensaus; er staat rijstpap en taart klaar, de kasten zijn opgevuld, het huis en de was en de plas zijn op kant, ik mag toch vertrekken ?.
Maar het is een feit dat ik evengraag terugkom .
Terugkeren naar een andere wereld van rust en stilte.
Naar traagheid.
Naar mensen en dingen die voorbijgaan.
Maar ondertussen ruil ik dat alles in voor een hectische week Vlaanderenland.
