Die domme,vuile vogel

Verleden jaar kregen we bezoek van een mooie maar domme en vuile vogel onder de auvent, onze halfopen kamer met zicht op de tuin. Telkens we onder de auvent wilden gaan zitten vloog hij naar buiten of wou hij naar binnen vliegen maar bedacht hij zich net op tijd en bleef hij een beetje verder afwachten, op het afdakje dat boven de kleine houtstapel aan de achterdeur van ons huis staat.
Om -van zodra we gingen zwemmen of naar binnen gingen- onmiddellijk zijn nest verder af te werken.
Hij was zo vuil, dat de takjes en stukjes mos in het rond vlogen, op onze eettafel of op de kussens van de stoelen, op de vloer, op de stenen tablet....tot onze grote ergernis.
Hij was zo dom dat hij tot twee maal toe zijn nest heeft moeten herbeginnen, want het was zo kramikkelig gebouwd dat de eitjes eruit vielen.
Hij was zo slordig, dat zijn jongen er later ook veel te vlug moesten uitvliegen.
Kortom, een domme,vuile vogel.

Ik dacht, die komt niet meer terug.

Dat was dan weer dom van mij, want wat vinden we sinds een dag of twee onder de auvent? Op de eettafel? Op de stoelen? Op de stenen tablet?
Juist, takjes, stukjes mos....
Neen hé, je bent toch niet terug?

En weer gaat hij zo slordig te werk. Hij is nu twee nestjes tegelijk aan het bouwen tussen balken van de nieuwe zoldering.
Misschien lijdt hij aan sénilité précoce.....weet hij niet meer dat hij links bezig was en probeert hij dus rechts verder te bouwen? Wie zal het zeggen?


Neen, deze keer gingen we paal en perk stellen aan de Franse bouwmeester in spe.
Jan had nog isomo liggen en hij zou die tussen de balken steken zie !

Na wat gesnij, gevloek, ladder op,   ladder af van zijnentwege  en gemopper en geruzie van mijnentwege, ziet het er nu zo uit....niks aan te doen.
Benieuwd wat de vogel morgen zal zeggen?

Flora en Fauna

Ik durfde haast niet naar mijn blogweb surfen, zo bang was ik om te moeten vaststellen dat het al x tijd geleden was dat ik een postje schreef.
23 dagen geleden dus.
Hoe lang is dat?

Lang.
Te lang.
Veel te lang.

Maar gedane zaken nemen geen keer.

Vandaar.

Jan heeft een goeie maand gesnoeid aan de 305 pruimenbomen.
Een paar dagen werd hij daarbij geholpen door Denis, zijn trouwe snoeimeester.
Jean-Claude is komen sproeien, maar vroeg of zijn hulp nodig was. Hij is namelijk gans het huis van zijn moeder aan het herschilderen en het zou hem goed uitkomen als hij dit jaar niet zou moeten helpen. En dus kwam hij niet.
Maar zie, Jan deed het zo goed als alleen en het resultaat mag er wezen. Je kan er geen takje snoeisel in terugvinden. Geen speld in een hooiberg moet je er zoeken, er is er geen. Hoera !
Soms kan ik me echter niet van de gedachte ontdoen dat het het bedwelmende parfum van de bloesems is dat de mannen die snoeien naar de boomgaard lokt. Ik betrap me erop dat ik af en toe de nood voel om buiten te gaan staan, even maar, om de buitengewoon zoete geur op te snuiven.

Tijdens die periode kwam Gilbert ook "even" langs om de vijgenbomen te toppen.
Wij zouden juist vertrekken naar de markt.
Pas de problèmes,zei Gilbert -zoals de meeste Fransen uit deze contrijen plegen te zeggen en waar je je dan meestal wel vragen kan bij stellen, zo blijkt achteraf- je n'en ai que pour 20 minutes.
Anderhalf uur nadien kwamen we terug en zagen we Gilbert rustig op het kofferdeksel van zijn auto zitten .
Je n'avais plus d'essence....( pas de problèmes, wat zei ik  nu ook alweer? )

In elk geval AL de vijgenbomen voor ons huis zijn verleden tijd.
Ca te va ?
Tja, wat kon ik zeggen? Het was gebeurd hé.
Ah mais ça repoussera va ! , stelde hij me gerust.
En hij deed ons een ganse uitleg over de groeistijl van de vijgelaars. Van zodra zo'n tak de grond raakt maakt die een slingertje ( zoals bij een blauwe regen) en haakt die zich vast in de bodem en maakt hij wortels....straf.

Zaterdag vergezelde ik vrienden naar een Occitaanse avond. Ik dacht dat het niets zou worden. Occitaans, de oude voertaal van het zuiden.
Pas de problèmes, zeiden de vrienden , de verteller zal de verhalen ook vertalen.

En zo gebeurde.
De verteller was een jonge, mooie dertiger.
Hij was "boer" - paysan - zei hij, geen landbouwer, geen landbouwuitbater, gewoon boer. En hij vertelt verhalen die zijn grootouders hem vertelden ,en die hadden ze van hun grootouders die ze op hun beurt gehoord hadden van huh grootouders, en zo zou ik nog een tijdje in de geschiedenis kunnen teruggaan.
Heel oude verhalen dus.
Wat een opoffering van mijnentwege zou geweest zijn, werd plots een uitzonderlijke invulling van een warme lenteavond.

We hoorden verhalen over de koekoek . Die komt steeds uit Afrika terug de week voor Pasen.
En de koekoek heeft slechts één ei. Dat ei legt de koekoek in een nest van een andere vogel. Die is dan weer niet slim genoeg om te beseffen dat dat ei niet van haar is....uiteraard kan ik de geluiden van de koekoek hier niet nabootsen. Maar goed, het zal zonder moeten. En een koekoeksei is ook het allereerste uitgebroed. De broedtijd duurt minder lang dan die van de andere eieren in dat nest. Eens het jong tevoorschijn komt duwt het onmiddellijk de andere eieren uit het nest. Zo dat hij alleen overblijft. En dat koekoeksjong beschikt over een gans gamma van fluittonen en zoekt in feite die toon die de moederkloek zal verleiden om hem te blijven voeden. En die toon houdt hij gedurende gans de groeiperiode aan. Koekoeksjongen eten heel veel en soms valt zo'n broedvogel gewoon dood van uitputting, erg hé !

Of het verhaal van de krekel en de koekoek. Die sloten vriendschap en zoals dat toendertijd gebeurde hielpen de dieren elkaar nog. De krekel vroeg aan de koekoek of hij wou helpen om het graan te stapelen in een graantoren.
Zeker,zei de koekoek.
TZZ, TZZ, TZZ , zong de krekel bij elke slag die de graanschoof maakte.
Hou daar toch mee op, je maakt me gek met je geluid !, zei de koekoek.

En ze bleven maar ruzie maken en de koekoek liet ze in de kou staan.
En sindsdien zal je nooit een koekoek horen roepen terwijl krekels tjirpen , en omgekeerd.

Of het verhaal van de wolf en de vos, die elkaar vertrouwden.
En hoe belangrijk het is je vertrouwen in de juiste persoon te stellen.
Hoe actueel is dat? In de politiek?
In Frankrijk net voor de verkiezingen?

De dag nadien belden onze vrienden om al die verhalen nog eens door te nemen aan de telefoon.
We hadden genoten van onze wonderbaarlijke avond en straks kan ik aan Gustje en aan Maurice mooie verhalen vertellen uit het zuiden.


 

Er zijn zo van die dagen

Als je denkt dat alles goed gaat.
Vooral dan.
Dan sluipt soms de ene catastrofe na de andere ongemerkt je huis in.

Nu we een nieuw dak hebben, was ik er quasi zeker van, in feite té zeker van, dat er hier niks geen water meer zou binnenstromen.
Ik had het mis.

We zijn bezig met de lenteschoonmaak in de logeerkamers. "We", jawel, ik heb Jan kunnen strikken , want het heeft hier 2 dagen serieus geregend. Nu, dat mocht wel eens , het was heel lang geleden trouwens. Maar dat betekent ook dat manlief niet kan snoeien.
En snoeien,dat moet nu ook eenmaal gebeuren. Straks schiet het gras immers hoog op en ziet hij de weggesnoeide takken niet meer liggen. Dat is niet alleen vervelend, het is bovendien heel gevaarlijk om erover te struikelen, of om erover te rijden enz.,enz.

Gauw een wasje insteken met hoeslakens en handdoeken.
Nog even stof afnemen beneden, nu ik toch met de stofvod in mijn handen sta.
Hopla, even de badkamer in....maar ik zie dat de spoelbak van het toilet afgebroken is en op de grond staat. Ugh...ander toilet dan . Al een geluk dat er twee zijn, bedenk ik.

Ik begin aan het middagmaal.
Het vlees ligt net in de pan als ik het akelige voorgevoel krijg dat de gasfles wel eens leeg zou kunnen zijn.
Yep! Dat is ook zo. Midden in de bak. Grr.

En ik koppel de gasfles af. Plots hoor ik een geweldig lawaai onder de spoelbak, al het water van de wasmachine loopt in de keuken....
Dweilen halen.
Opkuisen, Valmary, de loodgieter  bellen....antwoordapparaat.
Bericht inspreken : de chasse, de verstopping, help !

Gasfles vervangen.
Nogmaals Valmary bellen.

Het is pas na een  dag  of drie dat hij komt. Ondertussen was ik af in een plastic bakje en ga telkens het water afgieten buiten.
Heel handig.

Maar kijk, hij komt en herstelt het euvel.
In feite heb ik een oplossing voor alles wat verstopping is; DOMEO. Dat is een verzekering die de SAUR ( watermaatschappij) aanbiedt en waar je maandelijks een bedrag betaalt om 24u/24u een depannage-dienst ter beschikking te hebben.

Madame Meunier,

Vous bénéficiez au quotidien des nombreux avantages que vous procure le Contrat d'Assistance Plomberie et Evacuation et nous vous remercions de votre confiance. Votre Contrat se renouvellera le 27/01/2017, vous trouverez votre avis d'échéance en pièce jointe de cet email. Vous pouvez également le consulter en allant sur votre Espace Client.

Maar nu de chasse ook stuk was, was het ook eens goed dat onze huis-loodgieter eens kwam kijken. Hij had immers 10 jaar terug de leidingen gelegd. Kon hij meteen eens zien hoe ingewikkeld dat wel was !

De stop was weg, de chasse is nog niet hersteld...dat is ondertussen 7 dagen geleden.
Vrijdag beloofde hij 's avonds te komen...niemand gezien.

De onwaarschijnlijkheid van het beslist toezeggen van iets en het dan niet doen, doet me denken aan de politiekers....want echt, Fillon hangt het hier uit ! Niet te doen. Hoe die man niet beschaamd is als hij 's avonds in zijn spiegel kijkt. Ik kan er niet bij.
Een vriendin uit Cahors zou zeggen " La Honte !" en het accent ligt dan op de "o" , die "kort" uitgesproken wordt ! Graaf.