Het was een gans gedoe.
De waterketel op de stoof ruimde plaats voor een tinnen kasserolletje waar ze citroensap met kokend water mengde en dat brouwsel moest ik om het uur opdrinken.
Heel heet.
"'t Zal je goed doen!", zei ze terwijl ze me aan de volgende remedie onderwierp.
"Doe je onderhemd uit".
Haar wil geschiedde.
Ze nam een grote prop watten en wreef mijn rug en borst in met "alcool camphrée ".
Dat rook wel heel lekker. En het maakte ook onmiddellijk mijn neus vrij. Het moet gezegd.
Dan legde ze op mijn rug een lap thermogène .
Ik herinner me de doos nog goed. Er stond zowaar een duivel op die thermogène rond zich had zoals je een jas draagt. En hij spuwde vuur.
Dat was de bedoeling, dat ik vuur zou spuwen, Zo heet dat die roze watten aanvoelde.
En dan moest ik een lepel bromoform ( nu ook verboden) drinken ( heel lekkere smaak , ook iets wat tegenwoordig niet meer voorstelbaar is, een hoestsiroop die lekker smaakt, men denke ook aan phénergan, en die rode dikke siroop antibiotica die kinderen ook niet meer krijgen, je zou er maar eens verslaafd aan kunnen geraken en volgens Amerikaanse toestanden een proces uitlokken tegenover de farmaceutische industrie, ah non ! ).
En daarna, ja dat duurde wel even, moest ik naast de fel aangewakkerde kachel gaan zitten.
Naast en soms vòòr.
"'t Zal je goed doen!" en ik twijfelde niet aan haar goede bedoelingen, hoe erg ik het ook vond soms.
Op een nacht, ik lag in bed, helemaal ingeduffeld onder de thermogène , en met een warmwaterkruik aan mijn voeten, met de mazoutstoof die voor de gelegenheid op de kamer was aangezet ....kreeg ik meer dan 40 graden koorts.
Mijn grootmoeder kleedde zich aan en ging bij Dokter Clinckaert aanbellen. Die woonde wat verder in de straat . En die man stond op en kwam.
Toen mijn moeder stervende was belde ik de dokter van wacht die recht tegenover haar woonde in Lier, ik zag hem de telefoon opnemen door het vensterraam , maar hij weigerde zich te verplaatsen, het was half zes ! Wat dacht ik wel! Dat was 19 jaar gelden, hoe tijden en zeden veranderen !
Ik ben hem drie dagen nadien een doodsbrief gaan afgeven, dan kon hij er eens over nadenken.
Soit.
Dokter Clinckaert, ook al geen jonge man meer bekeek me, en bekeek dan met diepe frons mijn grootmoeder : "Maar madame, dat kind slaapt met thermogène, een warmwaterkruik en de stoof brandt op de kamer! Dat is om te stikken, haal mij dat er allemaal maar af!" , in het Aalsters dialect dan ! ( Oljmèda der allemol nieker af hein !!!!!).
Ik verloor op slag een paar graden.
Ja lach maar, het is echt gebeurd en het is me bijgebleven.
Ik moest daar allemaal aan denken toen ik maandag, snipverkouden, koortsig, snotterend maar vooral hoestend naar de vergadering in Cahors trok.
Ik vond het mijn plicht daar te zijn, aangezien ik me veertien dagen ervoor had laten vervangen, een voorzitter moet niet overdrijven hé !, dus moest ik de sleutels van ons lokaal eerst gaan halen bij Renée.
Renée is niet zo jong meer, ze zou mijn moeder kunnen zijn eigenlijk,feitelijk.
En ik beschouw haar ook een beetje als mijn moeder, ze is rondborstig, heeft lang blond haar opgestoken in een chignon en komt uit de Aveyron. Ze spreekt zoals een echte zuidwestse...volledig de taal van Pagnol waardig.
"Ohlala ma belle, t'es arrangée là !!!!! Tu as mis des plaquettes de camphres?"
En dat woord alleen al deed me zo'n deugd, het voerde me zoveel jaren terug. Ik voelde de warme genegenheid van mijn mémè en ja, dat zou ik zeker gaan halen bij de apotheker. Je wikkelt er een zakdoek rond en je steekt dat in je zak, zegt ze, of je hangt het in een zakje rond je nek , "comme un gri-gri" , een talisman.
"Mets aussi un châle en soie autour de ton cou la nuit ! Ne l'oublies pas! Et chaque fois que tu pars en voyage , en train ou en avion, ou que tu te trouves dans un endroit où il y beaucoup de monde, tu mets de la vasiline goménolée sous ton nez, près des narines."
En nu heb ik dat hier allemaal staan.
De apothekeres bekeek me en zei," mevrouw, dat is zoals mottenballen hé, dat is tegen de motten , je mag dat niet op je huid aanbrengen, beloof je dat?"
"Jaaaaaaaa", ik weet echter wel beter. Ik zal haar zeker niet zeggen dat ik het als een grigri rond mijn hals zal hangen, onder mijn zijden sjaal en met de vasiline rond mijn neusgaten!
Maar die geur, ik zou er kunnen blijven aan ruiken, wat een herinnering, die geur !
