De verhuis

De verhuis is één van de slechtste herinneringen in dit avontuur. Ik verklaar me uiteraard nader, want zo'n info kan van alles betekenen! Het betekent geenszins dat het een slechte herinnering is van naar hier verhuisd te zijn, wel integendeel. Neen, ik heb het enkel over de verhuis op zich, het organiseren ervan, de juiste verhuisfirma vinden, het voorbereiden, ondertussen kandidaat kopers voor het oude huis ontvangen, verkoop van sommige items, weggeven van andere, de verhuisdag ( verhuisdagen is hier meer op zijn plaats) , Spotje vervoeren en in toom houden eenmaal ter plekke aangekomen, toekomen in een ijskoud huis, stortbuien en de verhuiswagen die zich vastreed, twee dagen later beginnen uitpakken en dan de grote ontdekking van het land, de dichtst bijzijnde stad, steden, dorpen, en dan....de mensen! We hadden prijs gevraagd bij verschillende firma's, de ene al onbetaalbaarder dan de andere. Gaande van 18 000 eur tot 12 000 eur, om dan tenslotte hier in Cahors sud Souliol Noyer te vinden die ons voor 5000 eur wou verhuizen, op twee dagen, het zijn er wel vier geworden , maar die zoals zijn logo het zegt een 'gentlemen du déménagement' gebleken is. Zo zie je maar dat het echt heel belangrijk is om daar tijd voor te nemen om de juiste firma te vinden. Gedurende weken hebben we dingen naar het containerpark gesleurd. Voor Jan is dat steeds een heel pijnlijke bedoening, die zou alles bijhouden. Ik heb als regel ' als ik het of jij het de laatste twee jaar niet nodig hebt gehad, vergeet dan voorgoed dat je het gehad hebt. Weg met die dingen' . Je houdt het niet voor mogelijk wat een mens allemaal bijhoudt. Soms puur sentiment, speelgoed, oude kleren, zelfs cursussen erfrecht van op de universiteit. Man, man,man, weg ermee. Dus containerparken volgestauwd, dingen weggegeven, andere verkocht bij Campo . Schilderijen waarvan je altijd gedacht hebt dat ze heel veel waard waren blijken dat plots veel minder en andere vallen dan weer beter mee dan eerst gedacht. Maar over het algemeen is het wel zo dat echte meesterwerken NOOiT zoveel opbrengen dan initieel gedacht. Een maand of twee geleden wandelde mijn zus Bernadette op de Zavel in Brussel en ziet ze daar plots een schilderij van Toussaint, waarvan ze zeker wist dat het jaren bij mij had gehangen ( omdat het jaren tevoren bij onze groottante , tante Louise, had gehangen. Ze stapt de antiquair binnen, die heel enthousiast was over het tableau : 30.000 eur alstublieft. Neen, ik ga niet verklappen hoeveel ik ervan kreeg, maar de helft was het niet. Zo zie je maar: echt kostbare dingen worden plots ' een vervalsing, een copie, een periode die niet zo gegeerd is van deze kunstenaar, geen interesse, crisis', alles, maar niet de prijs die jij in gedachten had. Maar probeer eens iets te kopen van dien aard :onbetaalbaar! Tijdschriften en boeken naar st Mathildis gebracht en naar het Rode Kruis. Kortom, we hadden 'minder' en toch nog zoveel. De verhuis op zich gebeurde op twee dagen in Belgïe en twee dagen in Frankrijk. De GPS die we speciaal gekocht hadden met het oog op de verhuis waren we vergeten in de auto te stoppen. Om 5 uur 's morgens schrikt Jan wakker : waar heb je de GPS gelegd ?. Daar is Jan heel goed in : ik heb die GPS zeker weggeborgen, want hij is er niet aangekomen. Niet dus. De GPS zat veilig opgeborgen in de kast in het bureau , toch ? Ware het niet dat de kast al op de camion stond en die niet meer kon geopend worden! Grr, grr, grr. Aangezien we een GPS hadden moesten we geen landkaarten meer hebben, soit, we moesten zo naar Frankrijk rijden, zonder kaart. Langs de autostrade , een beetje vóór Parijs hebben we alsnog een kaart gekocht en een lieve vrachtwagenchauffeur heeft ons bovendien een handige tip gegeven om een reuzefile te vermijden. We zijn er geraakt!