Die hebben een andere woordenschat dan wij.
Die hebben 20 zinnen nodig om iets te zeggen wat ik in een halve zin zeg.
In een Frans, tjonge,tjonge, je wil het niet weten.
Woorden waar je nog nooit van gehoord hebt en zinnen waar er precies werkwoorden in ontbreken.
Zinnen die steeds vraagstellingen zijn- maar daar waar ik dan denk dat ze een antwoord van mij verwachten, is het echt eerder een "algemene vraagstelling aan zichzelf" , want ze wachten helemaal niet op een antwoord, ze hebben zelf allang het antwoord op de ingewikkelde vraag...
Bizar.
Maar goed, zo zit dat.
Soms zeg ik dan aan een vrouw naast me " je ne comprend pas bien ce qu'elle a voulu dire", waarop die prompt antwoord " rassures-toi, moi pas non plus".
Oef !
Dat is een geruststelling.
Dus daar zaten we dan ons best te doen om alles te begrijpen , tot ik de mooie hippe kousjes van haar zoontje opmerkte.
" Oh les belles chausettes de Spiderman", zeg ik.
Primo, zo heet de vijfjarige gekleurde kerel, bekijkt me heel nors en antwoordt : "non, c'est Spiedermàn!!!!"
Ik glimlach en Corinne zegt " Ici c'est Spiedermàn Geneviève".
Voilà, op mijn plaats gezet in het Engels zie.
Ik was zo perplex , omdat ik er niet van over kon dat Corinne zijn taalgebruik bevestigde en tegelijkertijd verdedigde : in Frankrijk zegt men Spiedermàn !
"Ja", opper ik nog "maar het is toch een Engels woord?"
"Natuurlijk" antwoordt Corinne " en hier zeggen we Spiedermàn! T'as déjà entendu comment les Belges parlent Français ? Bon, alors je n'insisterais pas !"
Da ge 't weet !
Zij spreken "zo" Engels.
Dat Engels gewoon Engels is , dat komt er niet in.
Maar ik moet daar mee ophouden van daarvan versteld te staan , dat is hier zo.
En als je wat verder denkt, begrijp je dan ook dat Fransen dènken dat ze Engels spreken als ze "Spiedermàn" zeggen . Echt hé.
Ik ben stilgevallen in de conversatie.
Ik moet daar echt mee stoppen om te zeggen dat het écht "Spiderman" is ...want ik woon hier en ik spreek geen Frans, ik doe gewoon mijn best. Maar Frans is het niet , dat heb ik onderhand wel begrepen.
Wat het is dan?
Ik ervaar toch beter wat een vreemdeling in een ander land meemaakt qua integratie.
Je bent niet van hier, mevrouw!
En dan mag ik nog niet klagen.
