Nu vond ik zo'n mooi gedicht van Ingrid Vander Veken.
Ze schreef het bij het overlijden van een vriendin, dus bij deze :
en plots is er geen zomer meer
geen weide vol late papavers
geen veld van vers gemaaid hooi
geen votieffeest of Sint Jansvuur
plots klappen rozen dicht
krommen balen zich voor de winter
is er enkel nog die langste dag
waarop zij er niet meer is
