Misschien kwam het doordat het zo geregend heeft in april en dat ik doorweekt mezelf voortsleepte op de berg, samen met de verzopen honden die het na een tijdje ook zo niet meer zagen zitten ?.
Misschien komt het door het besef dat we dit jaar zo goed als geen pruimen hebben ? De fikse regen-zeg maar stortbuien sloegen ze neer en nu zijn degene die overgebleven zijn allemaal 'gevlekt'...?
Misschien had het te maken met mijn reisje naar België in mei omdat Maurice voor het eerst naar school ging en dat de mamie dan ook eens een handje kon toesteken door hem 's middags van school te halen ?.
Misschien was het eerder omdat we twee weken op reis waren met de wagen naar...Santiago de Compostella en dat ik daar een ander licht gezien heb?
Misschien was het begin juni de herontdekking van Parijs op mijn eentje , in de hitte ook en 's avonds in het gezelschap van nieuwe vrienden?.
Misschien was het David die ik zeker tien jaar niet gezien had en die hier heel onverwachts kwam eten met zijn kozijn (neef voor de Nederlanders die ook nu in een deuk liggen en eerst aan een raam dachten)?
Of misschien kwam het door het al even onaangekondigde bezoek van Martine uit de Cantal ?
Of waren het de slotzittingen die me van hut naar her voerden midden en eind juni.
Misschien was het een zonnewende onder de blote sterrenhemel die me romantisch deed mijmeren zodat er van enige blogconcentratie weinig sprake was?.
Misschien was het de herontdekking van "mijn" naamloos plantje waar ik zo naar uitkeek zodat ik meer met mijn neus naar de grond gericht naar boven liep, de berg op, dan naar het bespieden van de horizon?.
Misschien waren het de menige etentjes bij foute vrienden die tot laat in de nacht duurden waardoor ik me 's morgens minder fit voelde en me vroeger naar bed deden verlangen?
Misschien was het de hitte die ondertussen de bovenhand heeft genomen en me 's nachts een minder goede nachtrust gunt?
Misschien was het de nervositeit -of alles wel in orde was- omdat de kinderen en kleinkinderen in aantocht waren?
Misschien was het een evenement dat ik organiseer voor mijn vereniging in oktober waardoor ik de listings en excell lijsten dagelijks moest invullen en aanvullen?
Misschien was het de zalige aanwezigheid van de kinderen en kleinkinderen ?.
Misschien was het het besef dat de hemel weer veel te vlug voorbij zou vliegen aangezien ze ook nog een week naar Normandië zouden gaan- in een yourth ! Echt iets voor mij !
Misschien was het het lek in de aansluiting van de robot van het zwembad en het feit dat Serge Valmary, de loodgieter hier vijf keer is moeten komen ingrijpen?
Misschien was het eerder omdat Jan spierproblemen heeft in nek en schouders en daar maar niet van af geraakt?.
Misschien komt het omdat Thibault, de kleinzoon van Jeanette, daardoor de taluds is komen schoonmaken en dat een hels lawaai met zich meebracht vanaf 6.30 u 's morgens?.
Misschien had ik liever groenten ingemaakt ,maar dat zal niet doorgaan want we hebben gewoonweg geen groenten dit jaar. Te nat, te slijkerig, te droog, te heet...Echte boeren zijn we geworden?
Misschien was het ondanks het agrarische gemis toch een geluksgevoel om terug thuis te zijn na zoveel omzwervingen en om de reisindrukken te laten bezinken zodat ik ze later- een tijd later- zou kunnen en willen delen?
Misschien komt het door de ontdekking van de" Guinguette" op donderdagavond in Lapenche, een alternatief voor Lauzerte waar we des zomers ook al eens graag neerstrijken op donderdag ?
Misschien is het gewoon de schuld van Koning Voetbal die ons anderhalve maand in de ban gehouden heeft : voor het nieuws, tijdens het nieuws, na het nieuws...met gelul over hoe het was, hoe het zal zijn of wat het tenslotte geworden is en de voetbal gekte bij zo velen onder ons en het besef dat deze onzin-sorry voor de liefhebbers- helemaal niet aan mij besteed is.?
Maar het is wellicht te eenvoudig om de schuld op iemand anders te steken .
Op het briefpapier van ons prachtig hotel " O semaforo" in Fisterra ( het einde van de wereld) staat het in één zinnetje uitgedrukt :
DONDE EL SILENCIO ESCONDO ALGO MAS QUE PALABRAS
( waar de stilte iets meer verbergt dan woorden)
