We voelden het al een paar maanden aankomen dat ze een nieuwe hond zou nemen.
Rick dacht er anders over , in 2013 zei hij....
Maar kijk, hij is er al.
Ik kon niet wachten om hem te gaan bekijken en hij is inderdaad wondermooi en berelief.
's Avonds is Jan een bench gaan brengen die wij nog op zolder staan hadden en dus heeft hij Duke ook al gezien.
De volgende dag schreef Zwany ons dat de nacht moeilijk was geweest; ze had haar matras naar beneden gesleurd en naast de pup in zijn bench geslapen...om tegen de ochtend zachtjes weg te glippen en in haar bed nog een uurtje liggen bekomen.
Toen moest ik uiteraard terugdenken aan de dag , 5 jaar geleden nu, dat we Cartouche gaan halen zijn bij een landbouwer in St Paul de Loubressac. Hij was wondermooi. Wij waren er niet op voorzien.
Maar ik moest en zou die pup hebben. Jan zag het ook anders- net als Rick dus.
We konden toch nog wat wachten ? Neen ! Ik wou hem nu.
Jan maakte een afsluiting in de keuken. een tiental minuutjes later zat Cartouche al in de living.
Jan maakte ene hogere afsluiting van de living naar het salon.
Tien minuten later zat Cartouche in het salon..
Jan bracht de bench onder de auvent, Cartouche weende de ganse nacht, bevuilde zijn eigen nest, probeerde zich door de tralies te wringen. EN hij heeft dat bijna twee weken volgehouden. En hij kon het nog langer uithouden, langer dan ik , want ik had er mooi genoeg van , én van Cartouche zijn gehuil de ganse nacht en van de woedende blikken en jammerklagen van Jan.
Dus zette ik hem midden van de nacht in onze slaapkamer op een honden kussen en zie , ik hoorde een geweldige zucht en Cartoucheke die zich neerlegde om pas uren later weer wakker te worden.
Sindsdien slaapt hij dus op onze kamer.
Ik weet het, het wordt afgeraden, zoals er zoveel wordt afgeraden.
Aude heeft nu Gust en als ik hoor wat iedereen daar over te zeggen heeft, wat ze wel of niet zouden doen, hoe zij het anders deden, beter deden, onmiddelijk wisten wat ze deden , dan begrijp ik soms de ontreddering van dochterlief , die dan zegt dat ze me mist. Ik ben één van de weinigen die haar zegt dat ze moet doen wat ze denkt dat het beste is .
Bij haar op de kamer, in een andere kamer, in de wieg, in de relax, in het park, in het bed, bij haar in bed, op de zetel, op de stoel , rond haar borst gedraaid, overdag, 's nachts , tussendoor...het kan allemaal.
Want noch bij baby's , noch bij pupies zit een handleiding bij.
Dat moet je nu eenmaal zelf uitzoeken.
En dat gaat na een tijdje allemaal vanzelf.
