Een beetje zoals de tarotkaart 'De Dood' die alles op haar weg veroest en ruimte maakt voor nieuwe dingen.
Morgen komt de nieuwe poetshulp.
Haar naam?
Geneviève!
Juist.
Een gans ander kaliber, had haar referentiebrieven bij , keurig in een plastic mapje gestoken, doet haar ganse leven al niets anders, kortom een ervaringsdeskundige.
Voortaan ga ik op zaterdag naar de tekenklas. Een verademing.
Alhoewel de dames op dinsdagmiddag best lief zijn, voel ik me beter in deze groep die meer geconcentreerd werkt en niet constant zit te 'chatten' zoals ze dat hier in het patois zeggen.
Chatter is hetzelfde als wat wij in ons dialect'klappen' noemen, gewoon keuvelen onder elkaar.
Best leuk, maar niet als je in een les zit.
En wat mijn vrienden betreft moet ik beginnen aanvaarden dat niet iedereen mij leuk vindt. Dat is een tegenvaller, maar bon. Het is een realiteit uiteraard.
Micky, Thessa en ik krijgen nu bijna dagelijks aanmeldingen of excuses voor de klasreünie eind maart.
Vandaag een lange mail van Danielle die sinds een tiental jaren in Schotland woont en de indruk schept een heel 'gewoon' leven te leiden, ze maakt zelf brood, paté,conserven , is volledig geïntegreerd in de highlands en denkt dat we ons dat soort leven niet kunnen voorstellen...
Ik denk dat ze bij mij een spiegelbeeld zou zien, eerlijk gezegd.
En een kaartje van Ina met twee jack russels op, precies of ze had intuïtief aangevoeld dat ik zo'n hond heb.
Haar bericht maakte me helemaal emotioneel " er is niets waar ik meer naar uitzie dan om je weer te zien...", als dat niet hartverwarmend is...
Of Diane die me belde , al zeker 30 jaar niet gezien, " Hallo? Gene?, 't Is Diane", precies of het was gisteren...
Dus vrienden komen en gaan of eerder gaan en komen.
Alles wordt nieuw.
