Les goûts et les couleurs.....

Vandaag komt Zwany terug , ze was op reis. Dat gebeurt niet vaak ,vandaar. Het leven is gewoon leuker als Zwany in het land is, lekker plannen maken van wat we deze week allemaal te doen hebben, eens samenkomen, of niet. Eens aperitieven of niet. Eens samen eten of niet.niets hoeft en alles kan. Onze mannen komen ook zo goed overeen, het is altijd een leuk weerzien. Het is zomer en dat betekent dat onze andere vrienden druk bezig zijn met het runnen van hun chambres d'hôtes. Wij niet dus. Zo bezig met het managen van hun bedrijfje dat er geen tijd is voor niets, zelfs niet voor de wekelijkse apéro in de Bardouquet, ons stamcafé. En dus zien Zwany en ik elkaar meer dan we onze andere Nederlandstalige of Franse vrienden zien. We houden allebei van mooie dingen, zij al meer dan ik. We wisselen adresjes uit, of bellen elkaar in de supermarkt om een aanbieding te delen van een item waar de andere tuk op is. 'Zwany, de carpaccio staat hier in de aanbieding. Zegt het je iets? Hoeveel pakken neem ik mee voor jou?' of 'Gene, de Paddy whisky kost hier omzeggens niks in de U winkel. Kopen?' We gaan ook graag uit eten. En dan valt het voor dat wat Jan en ik heerlijk vinden niet even lekker wordt bevonden door Zwany en Rick. Zo bijvoorbeeld het overheerlijke restaurant :'la table de Haute Serre'. Daar hebben we nu drie keer al zo lekker gegeten, dat we het alleen maar aan iedereen kunnen aanbevelen. Dus, Zwany ging er ook heen met vrienden . En ze vond het maar niks zei ze. Zo zie je maar , les goûts et les couleurs ne se discutent pas. Wat was er met het eten dat ze geserveerd kregen, wat wij lekker vonden , daar vonden zij niks aan. Hoe kan zoiets toch? En dacht ik terug aan andere goede vrienden van ons die er een hobby van maken om jaarlijks naar Frankrijk, Italïe of Spanje te gaan en er alle beroemde sterrenrestaurants aan te doen. Gecombineerd met golf voor mevrouw. Jaarlijks komen ze ook naar Le Cigalou, jawel en worden we steevast uitgenodigd in zo'n sterrenzaak. Jawel, dat gebeurt jaarlijks, jawel! En het is altijd buitengewoon heerlijk. De sfeer errond, het idee alleen al, het ernaar toe leven, alles kom. En dan herinner ik me de eerste keer dat ze bij ons kwamen, 5 jaar geleden en ze ons uitnodigden in Montauban, hotel Crown Plaza, les capucines, want daar was een chef die genomineerd was om een ster te krijgen. Of we het niet erg vonden om in een 'nog net geen sterrenrestaurant ' te gaan eten, alsof het een verontschuldiging betrof. Uiteraard niet. Het was zalig lekker. Er waren maar twee tafels bezet, de onze en een andere grote tafel van een tiental mensen, Vlamingen...natuurlijk. Achteraf zei Herman: we zijn nu elke avond in een sterrenzaak gaan eten en vanavond was het lekkerste eten van de ganse reis!'. Waarop ik hem zei : 'je was dan ook in buitengewoon gezelschap hé!' We hebben er flink om gelachen, maar toch. Ik denk echt dat de omgeving, het weer, het kader, de stemming van de gasten, de sfeer, de warme vriendschap tussen mensen allemaal factoren zijn die een maaltijd doen slagen. Overschotje opeten op een zondagmiddag na de apéro die uitgelopen (of ontaard!!!) is met een stokbrood , wat kaas en sla en uiteraard veel rosé van de plaatselijke wijnboer , kan soms heerlijk smaken en een bijzonder souvenir worden . Stijf opgedost in een sterrenzaak zitten, verveeld naar buiten kijkend omdat het gesprek niet goed op gang komt of omdat je elkaar niet veel (meer) te vertellen hebt, kan een slechte (en veel te dure ) ervaring worden. Non, les goûts et les couleurs ne se discutent pas !