Ik was aan het surfen of facebook en zag dat Suzanne 's vakantie begonnen was. Eerst ergens in Orléans en dan zou ze naar LOUSTALOU in Flaugnac rijden om er haar intrek nemen bij Rita en André, ons welbekend.
Suzanne is fan. Fan van de blog.
Ze zal steeds of zo goed als altijd een woordje achterlaten na een blogpost of met een zinvolle commentaar de inhoud van het verslagje opwaarderen.
En ze kwam naar Flaugnac.
Ik spring zeker eens binnen,schreef ik.
Ja, dat zou leuk zijn,antwoordde ze.
En vermits ik dinsdag toch naar het dorp moest rijden, was het een kleine moeite om een ommetje langs de B&B te maken.
Rond 9 uur , dacht ik, dan is iedereen aan het ontbijt, kan ik een koffietje drinken en tegelijkertijd aangenaam kennis maken. Dan zie ik Rita en André ook nog eens , want tijdens het toeristisch seizoen is dat eerder uitzonderlijk...
Rond 9 uur kwam ik aangereden, onder de auvent was het 'volle bak'. 7 gasten en Rita die kwam aangelopen met versgebakken eitjes en croissants, André achter haar aan met een bord knapperig gebakken spek , al dat lekkers kan je toch niet laten liggen...
Ah, en dit is mijn vriendin Geneviève, die schrijft zo'n leuke verhalen op haar blog ,zei Rita en daarmee was mijn entrée onmiddellijk gemaakt.
Dan ben jij Suzanne, vroeg ik aan de eerste dame die me de hand reikte.
Neen, dat ben ik, antwoordde Suzanne.
Iedereen lachte en stelde zich voor, Rita bracht zoals verwacht een kopje koffie en uiteraard werd ik uitgenodigd om mee te ontbijten. Maar het ontbijt had ik reeds achter de rug, sinds lang, want we zijn vroege opstaanders.
En zoals steeds , zoals altijd als je andere Belgen ontmoet in deze contreien, is één van de eerste vragen die op ieders'lippen ligt : hoelang wonen jullie hier al? En bevalt het jullie hier? En waarom zijn jullie naar het buitenland vertrokken? En waarom hier ? En wat doen jullie hier de hele dag? En missen jullie België niet? EN hebben jullie nog een huis in België? Familie? Vrienden? Kinderen? Kleinkinderen? En is dat dan niet erg dat jullie daar zo ver af wonen?
Een uurtje en zovele koppen koffie later weten ze al wat ze moeten weten, zijn ze blij dat zij toch maar lekker in België wonen, of beginnen ze zelf te dromen van het paradijs op aarde, de ene zijn leven is de andere zijn dood, natuurlijk, dat is immers zo!
Suzanne en ik staan erop dat Marc een foto neemt van ons twee.
Ik heb hetzelfde kleedje als jij, zo'n typisch Frans kleedje, ik heb het nog nooit aangetrokken, dat durf ik niet, maar nu ik jou zo zie, welja, zal ik het voor de grap aantrekken?
Dat vond ik leuk.
En vooral, dat ik zonder iets te hoeven doen, iemand kon overhalen zichzelf te overtreffen.
Ze komt stralend terug met haar ietwat wittere bloemenjurk en sindsdien staat dat vereeuwigd op de camera en de blog.
Suzanne en haar man kwamen ons wat later die week even opzoeken, zodat ze zich een idee konden vormen van waar we wonen. En jaarlijks zijn er toch blogfans die ons komen opzoeken.
Annemie, Ingrid, Suzanne, Liesbeth komt nog, zegt ze, Régine chat...Aimé heeft gemailed, Tessa belooft dat ze ooit eens zal komen, en zo kan ik er toch nog een groot aantal opnoemen die nieuwsgierig zijn , curieus om te ontdekken waar die zuiderse verhalen vandaan komen.
Ze zijn welkom.
