We beleven hier prachtige lentedagen en in tegenstelling tot die stilte en gemoedelijkheid ,de drukte van een rentenierende toch niets te doen hebbende vrouw .
Het klinkt raar maar het is uiteindelijk de enige waarheid van mijn bestaan.
Ik denk dat ik nog moeilijk zou kunnen overleven zonder die rust.
Maar tegelijkertijd hou ik van drukte en hectische toestanden, deadlines en organisatie van evenementen allerlei voor al dan niet geïnteresseerde landgenoten of medeburgers of langskomende vrienden en kennissen.
Vera en Mark komen een weekje op vakantie naar hun huisje hier dichtbij en gaan ervan uit dat vermits we werkonledig zijn ,tijd zat hebben. We zullen pannenkoeken eten, de nieuwe honden bewonderen en samen uit eten gaan, enkel de vraag "wanneer past het?" was een doordenkertje.
Want dinsdag gaan we naar Martine biljarten - nadat we de datum een keer of 600 hebben verlegd, want de vier andere genodigden, allemaal om te gepensionneerder of te rentenierender hebben het zò druk met hun B&B, hun tuin, de gemeenteraad, de jachtvereniging, dat ik op de langen duur al geen goesting meer had in de felbegeerde choucroute van André -,en woensdag is Jan naar Cahors, zaterdag gaat hij naar Villefranche en ik naar Sarlat , en dus, jawel lieve vrienden ,kunnen we eventueel maandag pannenkoeken eten en honden bekijken en eventueel donderdag of vrijdag uit eten gaan, maar het mag gerust ook bij ons zijn hoor, dan zitten we in onze vrijetijdsplunje op ons gemak - lees, kunnen we wat tot rust komen thuis - en kan er een glas gedronken worden...
Ik wacht op hun antwoord, nadat ze met verbijstering de mail zullen gelezen hebben die een domper op hun uitgelaten vakantieplanfeestvreugde zal drukken....
Want we zijn dol op Vera en Mark , dus , het komt goed.
Dit enkel om aan te tonen dat we hier niet een afgelegen, afgezonderd, vervreemd, verlaten, saai, vervelend, onledig leven lijden , maar heel zorgvuldig en bewust met onze tijd omgaan.
Jan is aan het snoeien en geloof het of niet, die activiteit begon als naar gewoonte met de conclusie dat hij toch niet het gepaste materiaal had om die hoge "précoce" pruimelaars in te korten.
Té zwaar, dat was het probleem.
Hij moet de telescopische snoeitang die bijzonder veel weegt boven schouderhoogte heffen en geloof me, als je dat een halve dag gedaan hebt, reiken je armen daarna - zoals bij de apen -de grond...
No problemas, maandag vlug naar Caussade ,naar de Pôle vert.
Maar op maandag is er daar markt.
Een begankenis, zwart van het volk, iedereen komt bloemen ,planten en vooral plantmateriaal kopen, dat betekent dus, zo goed als geen parkeerplaats met gemopper als gevolg.
Pôle vert en daar kom je Raymond en Ida tegen. Dus een tijdje over de jacht en vooral de problemen van de jacht gesproken terwijl Ida naar wekpotten wees en zei dat ze alles kwam terugbrengen , want dat Raymond die ze alleen op boodschappen gestuurd had, " avait bien sur choisi des pots destinés aux conserves de légumes, mais non utilisables pour le pâté. Ca se voit pourtant, n'est-ce pas Geneviève, oh les hommes!!!" .Kortom, we spraken dezelfde taal zij en ik en we bekeken onze wederhelft met een grijns.
Maar zie, Jan had hét gerief gevonden . En blij als een kind vertrokken we richting kassa.
En vermits we daar dan toch waren en de grootwarenhuizen zich op een wip daarvandaan bevinden, nog wat boodschappen gedaan en met een volle koffer spullen teruggekomen tegen 12 uur.
Een halve dag gepasseerd. Niet mis om "vlug" langs Caussade te gaan natuurlijk.
En zo kabbelt de week rustig door.
We konden voor het eerst weer echt buiten eten en een aperitiefje drinken 's avonds. En dat voorspelt een heerlijk warme toekomst, ondanks pluto-en saturnusaspectenen en daar alleen al ben ik dankbaar om.
Het zijn mooie dagen en Bart Peeters weet het goed te zingen. Johan Verminnen ook, maar dat is puur jeugdsentiment.
"Op mooie dagen dus ! "
