Met 7 en meer in Rome

Trevi fontein

Niet alleen deze keer maar met 9 van Cahors naar Rome voor een korte, intense minitrip. We combineerden het ernstige werk met het aangename, liepen kilometers door de stad, vielen van de ene verbazing in de andere, genoten van een schitterende "météo" ....en meer moet het niet zijn. 

Alhoewel het meer was. Want ik heb Rome meermaals bezocht toen ik (veel) jonger was, en toch ik herinnerde het me  niet meer zoals ik het nu terug zag.

De gebouwen zijn gewoonweg indrukwekkend.

Ik heb er geen ander woord voor.
Het ene al groter dan het andere.
Kerken op elke hoek- maar ook in het midden- van de straat.

De ene al groter dan de andere.

Goud, marmer, albast, ivoor, zilver, koper....en als je te midden van al die pracht staat wordt er je ook nog om een aalmoes gevraagd " om de kerk te onderhouden" .... In feite kan ik daar niet bij.

Dat alles blinkt en schittert en dat je het in de huidige crisissituatie waarin armoede toeneemt nog aandurft om geld te vragen voor materiële goederen die je ten koste van de mensen hebt verworven.

Dat je geld durft te vragen om de Sixtijnse kapel te bezoeken ( 14 EURO) waarvoor je uren in de rij moet staan. Stel je een gezin voor bestaande uit vader, moeder en 2 kinderen, dan ben je om 8 uur al 56 EURO kwijt , heb je nog niets gedronken, gegeten, geslapen, gereden, gevlogen....het is erg.

Palatijn

We waren allemaal om 4.30u opgestaan, want om 6.15u  moesten we in Blagnac ( Luchthaven van Toulouse) zijn. Toulouse ligt op zo'n 1.15 min rijden van bij ons thuis. Vanuit Cahors is het een kwartiertje langer.
Maar iedereen was op tijd, wat redelijk ongewoon is voor de inwoners van Occitanië.

Eenmaal aangekomen op de Romeinse luchthaven stonden twee taxichauffeurs ons op te wachten. Ondertussen had mijn zus Bernadette zich ook bij ons gevoegd vanuit Brussel dan. Het was een hartelijk weerzien voor Jan en mij en voor de Cadurciens een ontdekking. 

We reden naar het hotel ( www.nh-hotels.nl/Rome/Villa-Carpegna)  en konden meteen inchecken.
Endan zochten we een tabacco op om dagtickets voor het openbaar vervoer te vinden.

Zo geregeld. De eerste groep nam een kaart voor 1 dag, anderen voor 2 dagen, en wij voor 3.

En wij waren vertrokken.
Metro in, en we kwamen vanuit de hele diepe ondergrond naar boven om Rome te ontdekken...

Eerst eten en drinken en dan pas actie ondernemen uiteraard...
Dank zij François die net een nieuwe GSM gekregen had en informaticus is vonden we dichtbij de plek die we eerst wilden bezichtigen een schattig Italiaans restaurant . Onmiddellijk kregen we gratis een prosecco en we hebben heerlijk gegeten en gedronken. We konden er weer tegen. 

( www.levirtuintavola.it) .

Capitool

Vandaar naar de kerk S.Giovanni in Laterano .

En dan naar de Basilica San Clemente. Het is vooral de ondergrond die belangrijk is, een Mithras tempel . Prachtig.

Dan naar het Capitool en de Forum Romanum en weer tijd voor een Aperolspritz...

Busje hop en de Trevi Fontein en de Piazza d'Espagna.

Kapot maar tevreden reden we terug naar ons hotel.

De volgende morgen splitste de groep en vertrokken we met 6 naar de oude stad.

Cité des Anges, We slenterden langs de kraampjes met souvenirs en dronken een goedkope capuccino aan het water, dichtbij het Hof van Cassatie.

Cité des Anges en Bernadette

Tiber en Vaticaan

Piazza Navona,  Met de Fontein van de 4 stromen....de Nijl, de Ganges, de Donau en de Rio de la Plata. 

Fontana del Quattro Fiumi

Het was zo warm dat we gewoon aan het Panteon op een terras gaan zitten zijn om het middagmaal te nuttigen...

Zalig!

( Restaurant Da Claudia en Pantheon op de achtergrond)

En we splitsten weer op.

De ene ging naar de Villa Borghese.
De anderen naar het hotel want te moe.
En wij ,met drie door de straten van Rome.
Kerk in kerk uit, op de langen duur hadden we het echt gehad met die kerken.

Je houdt het niet voor mogelijk.

een echte capuccino 

De volgende dag gingen de mannen apart weg en Jan bezocht Ostiense et San Paolo.

We vonden elkaar terug rond 14 uur in het hotel en vertrokken voor een laatste lange wandeling naar het Vaticaan. Want dat moet je nu eenmaal gezien hebben als je nog nooit in Rome geweest bent. En zelfs als je er al was, je wil het terug zien. Zo indrukwekkend. Zo groots. Zoveel aanschuivende mensenslierten. Zoveel hoop van mensen die denken, nee die zeker zijn, dat alles nu beter zal gaan met hun gezondheid, hun leven, hun kinderen, hun ouders....;

En wij stonden erbij en keken er naar. In stilte. Niet wetend wat we er moesten van denken....

 Door één of andere ongelukkige verkeerde manipulatie door ondergetekende , een informatica- onbekwame blogster ben ik een stuk van mijn foto's kwijt ( al een geluk dat een gediplomeerde fotograaf ons vergezelde, dank je wel Jan !!!) , dus ben ik dit fotootje op internet gaan halen...

Volledig afgepeigerd keerden we terug naar het hotel waar het taxibusje en de taxi ons stonden op te wachten. Het vliegtuig had 45 minuten vertraging en we geraakten tenslotte om 2.15 u des 's nachts in ons bed...Moe maar voldaan.

Rome ?

Een aanrader !

Cité des Anges

Alleen in Parijs

Notre Dame

Het was jaren geleden dat ik nog eens echt "alleen" was.
En soms ben ik al eens graag alleen.Dan koester ik de momenten waarop Jan gaat jagen, of dat hij 's avonds naar een vergadering moet.
Soms zeg ik dat zelfs luidop "wat zou ik eens graag een paar dagen alleen zijn"...hoe voelt dat? Doe je dan echt enkel wat je graag doet? Of is dat ook weeral een illusie?
Helemaal graag doen wat ik zou willen zal er allicht niet inzitten, de "jongens" vereisen veel aandacht. Hun leven is één en al ritme en gewoontes.
Rond 8 uur wandelen, rond 11.45u een klein hapje, dutje doen, rond 14.15u tweede wandeling, 16 uur eten, platte rust in de zetel....en rond 24 uur gaan slapen. Dat slaapt nogal wat af een hond, al bij al.
Dus neen, ik zou niet kunnen doen wat ik wil, waarschijnlijk.
Vrij zou ik al niet zijn.

Trouwens, volledig vrij ben je denk ik alleen in je gedachten.
Er is altijd wel een hindernis,  een onoverkomelijke verplichting.

Maar goed. Ik zou alleen naar Parijs gaan.
Jan zag het niet zitten drie dagen alleen in de lichtstad rond te lopen, waarschijnlijk in de regen, terwijl ik van de ene uitlopende vergadering naar de andere zou rennen.
Dit jaar vond het evenement op twee verschillende locaties plaats: Cité du Couvent en Centre Universitaire des Saint Pères.
Dat is gelegen in Saint-Germain des Prés, zesde arrondissement.
De hotelletjes waren zo goed als allemaal volzet. Ook omdat er tegelijkertijd de Designbeurs plaatsgreep. Het liep er vol Amerikanen ,Chinezen en Japanners. Met poepchique hele dure kleren, reuzegrote fototoestellen, camera's van hier tot ginder.

Ik zocht op internet een paar maanden terug reeds naar een plek en vond een flatje in de rue du Cherche Midi. Vlakbij waar ik moest zijn.
Maar ik was er niet gerust in, een flatje, dat is geen hotel.
Ik drong toch nog eens aan bij Jan, maar het mocht niet baten. Hij wou niet mee.
Aude zou de dag dat ik vertrok toekomen in Parijs , zij zou naar die designbeurs gaan voor haar werk. Dat vond ik ook al erg, allebei op een paar kilometer van elkaar en elkaar niet kunnen zien.

Paris Design beurs

Eenmaal aangekomen op het adresje- een rustige straat in feite, dat was een meevaller- drukte ik de geheime code in en kwam ik op een binnenplaats terecht die me deed denken aan zoveel huizen met concièrge in Parijs, zoals in het schitterend boek "l'élégance du hérisson" waar trouwens ook een leuke film werd van gemaakt.

En eens ik die koer door was, moest ik rechts een deur nemen en dan trapopwaarts naar boven met valies en al....

Zes verdiepingen.
Zes, 12 trappen dus. En dan, volledig afgepeigerd na zes uur trein vanuit Cahors, metro en zenuwachtigheid dat ik dat dom appartement niet zou vinden, nog eens een minuscuul gangetje door, twee trappen naar omhoog en dan een klein deurtje , code , sleutel valt uit een kastje en daar was het dan, tadaaaaaaaaaaa!!!! een flat in Parijs...
Ik zag zelfs geen bed . Er was een zetel.
Ik kreeg die maar niet opengetrokken en ik vroeg me af of ik me zelfs niet vergist had van flat....
Ik belde naar het nummer vermeld op de bevestiging.
"Mais oui madame, le fauteuil s'ouvre facilement...".
Na hopeloos getrek en geduw van mijnentwege viel het "bed" open.
Mannekes lief !
Waar was ik beland ?
In een mansardekamer.
"Une chambre de bonne".
kan je je voorstellen dat je je een ganse dag fysiek afgesloofd hebt, dat je dan zo hoog moet klimmen om dan dagen, weken, maanden, jaren op 4 vierkante meter te moeten leven...

Wat was ik blij dat Jan niet mee was. We zouden het nooit samen overleefd hebben en ik zou nog vlugger alleen geweest zijn dan ik ooit maar wou!
Enfin. Het was er proper, dat was al iets en ja ik kon er koffie zetten , douchen, naar TV kijken en slapen.
( Ik geef de referentie mee opdat jullie deze plek NOOIT boeken op booking.com : CMG Saint Germain II, Rue du cherche midi 16, 75006 Paris)

Ik ging wandelen en liep de Boulevard de Saint Germain des Prés af, liep door de Rue de Seine om Hotel Welcome te zien waar ik samen met mama ooit verbleef, tot aan de Seine, Notre Dame, en ik hoorde een dame aan de telefoon tegen een vriendin zeggen "weet je, hoe mooi is de Notre Dame toch als het licht er vanuit de juiste hoek opvalt? Hoe gelukkig zijn wij toch van hier te wonen"...
En ze heeft gelijk. Het is een prachtige stad.

Notre Dame

Moe maar voldaan kwam ik weer in mijn straat terecht. Het was ondertussen 18.15u en waarschijnlijk te vroeg om te gaan eten. Maar met mijn 12 trappen in gedachten wou ik toch eerst eten ...wat zou je zelf doen?
In de straat vond ik een Parijse bistro. Allez vooruit.
Als er iets is wat ik niet graag doe is het alleen gaan eten. Ik zou zelfs iemand op straat uitnodigen om met mij aan tafel te komen zitten. Zo erg haat ik dat.
Maar goed. Eind goed al goed. het was er warm, er heerste een gezellige drukte en de obers waren hartelijk. Dat doet veel. En het was nog lekker ook !
Het viel me op dat er in Parijs heel veel mensen alleen zijn, alleen gaan eten, iets gaan drinken.

Le Nemrod

Vandaar naar mijn meidenkamer ...
Doodop.

De volgende ochtend metro naar Cité du Couvent. En het was razend interessant. Vrouwen zijn toch machtig sterk als ze samen de wereld willen veranderen.
En twee dagen later zat ik terug op de trein naar Cahors.
Blij dat ik niet meer alleen zou zijn 's avonds.
Blij met waar ik ben ,met wie ik ben en waarom ik hier ben.
Zalig toch?