Kamiel had de windpokken.
Geen wonder dus, beide kozijntjes ( voor de Nederlandse vrienden : neefjes) waren samen aan de Nederlandse kust, Vrouwenpolder, met name.
Vandaar.
En nu zit Gustje thuis.
Hij ziet er niet uit.
Volledig vol blaasjes, rode vlekjes.
Overal.
Hij heeft koorts. Hij weent heel veel.
Hij slaapt bijna niet en zijn ouders al helemaal niet.
En steunen en klagen! De ouders dan hé.
En ik maar uitleggen dat het beter is dat hij het nu heeft, nu hij zich helemaal niets meer zal herinneren van die vervelende kinderziekte.
Dat alle kinderen wel eens de windpokken hebben.
Dat we daar allemaal gepasseerd zijn.
Dat het bij Aude zo erg was dat ze zelfs blaasjes op het wit van haar ogen had ( met dank aan mijn zus Anne die me daarop wees, en gelijk had ze, want zij vond dat zoveel jaren geleden echt wel "heel erg").
Maar dat het na een week over is.
Dat je het na 8 dagen vergeten bent.
Maar ook, dat je er littekens van overhoudt.
Dat een kind niet weet wat hem te beurt valt, overal jeuk en je wordt gevraagd niet te krabben.
Blaasjes in je mond, in je strot, in en achter je oren, in je haar, op je poep , tussen je billen...neen, akelig.
En terwijl ik Aude en Stienus moed inspreek en nogmaals op het hart druk dat het écht overgaat, denk ik weer aan Duke, Zwanies'hond.
Die was zo gulzig gisteren ,dat hij een pyrex schotel met nog een toefje lasagne erin, van het aanrecht sleurde.
Duizenden glasschilfers en scherven. Hond gulzig lasagne opslurpen...geweldig bloeden uit zijn bek...en Zwany volledig overstuur.
Wat kan je doen in zo'n geval?.
"Niets" ,zegt Sandrine, ons aller veearts. Zeker niet laten spugen. Maakt het alleen nog erger.
Geduldig afwachten en hopen dat er geen inwendige bloedingen komen.
Dus Zwany slaapt ook niet 's nachts.
Als een echte hondenmoeder ligt ze naast haar Dukie.
Neen, windpokken zal hij niet krijgen.
En Gustje zie ik nog niet uit gulzigheid een lasagneschotel van het aanrecht sleuren en met glasscherven en al oppeuzelen.
Maar Aude en Zwany en Stienus en Rick: hun reactie is dezelfde : zorgen voor, onvoorwaardelijk zorgen voor. En hopen dat dit mensen- en hondenleed binnenkort nog slechts een nare droom is.
Vlug genezen hoor, alletwee !
