Zo'n 25 jaar geleden ontmoette ik Cheryll. Ze was arts in Glendale, California.
In feite was ze afkomstig uit Haïti, en kwam ze samen met haar moeder en haar tantes naar New York. We deelden dezelfde interesses en bezochten elkaar ook regelmatig.
We hebben enorm veel respect voor elkaar en het is altijd een blij weerzien geweest.
En dan zijn we elkaar zo"n 15 jaar geleden uit het oog verloren.
Ja we schrijven elkaar nog met kerst en op de verjaardag, maar veel contact is er niet meer.
Verleden week stak er een grote envelop in de brievenbus. Eerst dacht ik dat het een plaid zou zijn die ik besteld had bij een postorderbedrijf, niet dus.
Het was een pakket van Cheryll: it took me quite a while, but finally I send you a book about Athroposophism ( Rudolf Steiner ) en Memphis Misraïm.
Ik weet het, niet bepaald lichte lectuur, maar goed, ik houd me soms bezig met niet bepaald lichte lectuur. Echt.
Passons,zoals ze hier zeggen als ze over iets anders willen spreken.
Ik was er echt blij mee en mailde haar terstond . En natuurlijk vroeg ik haar of ze nu al met pensioen was? Ja, dat was zo. En ze was nu vooral "into athroposophism".
Neen, ik verschiet daar niet van. In Californië zijn ze nogal esotherisch ingesteld, niets buitenwerelds is hun vreemd.
En ik lach in mezelf, terugdenkend aan die keer dat ze logeerde bij mama op haar appartement in Lier en dat mama me belde , slap van het lachen, "Geneviève , elle ne sort pas de la salle de bain............elle est là depuis 1 heure au moins, que dois-je faire?????" en lachen dat mama deed. Cheryll had er niets beter op gevonden dan haar ochtendyoga in mama's badkamer te doen , onverstoorbaar en zoals het mensen past die alleen met zichzelf bezig zijn om de rest van de wereld van de ondergang te helpen, stond ze er niet bij stil dat ze niet alleen was op dat appartement en dat de badkamer moest gedeeld worden....
Of die keer dat ik haar een gekookt eitje voorstelde bij het ontbijt. Ja, knikte ze, en dus gaf ik haar het eitje in het dopje, maar ze raakte het niet aan.
Je wou toch een eitje ,Cheryll?
Yes of course, antwoordde ze, maar hoe kan ik dat nu opeten ?
Elkaar absoluut niet begrijpend , bekeken we elkaar en dan het ei.
Wat was er mis met mijn ei?
En dan vertelde ze, dat in Amerika, eitjes gekookt worden zonder schaal in de microgolf....ik nam een mes, sloeg de kop van het eitje en gaf haar een lepeltje.
We hebben het er nooit meer over gehad.
Soit, dat zijn zo van die dingen die je bijblijven omdat ze zo vreemd zijn, omdat ze zo ongewoon zijn in onze Europese geest.
Ik vroeg haar dus naar vele ditjes en datjes in een tweede mail , en ook of ze nu veel op reis zou gaan...en ziehier haar antwoord :
I did manage a trip to Greece in 2014 as a type of retirement present. That was perfect timing before the tragedy began to overtake Europe. Now I don't feel it is safe to travel. What do you think?
Ik staarde naar die paar zinnen, net zoals ik naar het onaangeroerde eierdopje keek.
De tragedie ( tja, in het verlengde van de Griekse reis kon ik me dat elan indenken)...dat Europa wordt overgenomen...
Ik kon en kan dat bijna niet geloven.
Dat Amerikanen op die manier naar Europa kijken.
Dat zou dus betekenen dat je na 9/11 niet meer naar New York of Washington zou durven reizen, maar daar staat ze waarschijnlijk niet bij stil.
Dat je in Amerika op elk moment van de dag door een gek, of zelfs door een kind kan worden doodgeschoten omdat wapenbezit volkomen vrij is...
Dat er elke maand wel op één of andere Amerikaanse plek meerdere mensen tegelijk worden afgemaakt....
Al een geluk dat Cheryll elke dag yoga meditatie doet opdat de wereld een betere plek wordt om in te leven.
Al een geluk, echt waar.
En ik ben bang van spinnen, maar sta er niet bij stil dat ik in een tragedie woon, een deel van de wereld dat wordt overgenomen ....
Waar ben ik mee bezig?
