Katoenen huwelijk

Gisteren waren Aude en Stienus één jaar gehuwd. Dit jaar ,deze maand, verwachten ze hun eerste baby. Aan de telefoon hoorde ik Jan ,naast gelukwensen uiteraard, zeggen dat hij het leuk zou vinden mocht er volgend jaar in de zomermaanden eens niets belangrijks gepland staan, zodat we niet op weg hoeven in juli en augustus, om uren aan 'payages' te staan , her en der in het Franse land.... Het doet iets met een mens, vind ik, oma worden. Ik kan het me niet goed voorstellen. Ik vat het nog niet helemaal, ondanks alle fantastische verhalen van vriendinnen, hier en ginder, want dat oma-gevoel is internationaal. Wat ik wel weet, is dat ik nu al van dat kind hou. Dat ik daar zelfs al een keer of drie van gedroomd heb. Er was één zo mooie droom bij, dat ik hem neerpen om hem nooit meer te vergeten. Zo kan ik het later aan de jongen vertellen, dat hij reeds geliefd was vòòr hij op de wereld was. Het is volgens mij heel belangrijk dat je dat verteld wordt. Het is heel belangrijk dat de kern van je 'ui' goed vol zit, dik is, 'aangedikt wordt' zelfs, zodat je nooit vergeet dat je voor veel mensen een 'geluk' betekende. Dat is alleszins wat mevrouw Aigrisse, een psychanaliste, me ooit op het hart drukte. Ik droom dat ik samen met Aude naar de gynecologe ga. Die gynecologe is Ingrid, een vriendin van mij. Maar Aude's schoonmoeder heet ook Ingrid... Ingrid zegt me ' maar nu je hier bent, Gene, zal ik er hem eens uithalen zie!'. En ze licht inderdaad de kleine jongen uit Aude's buik en legt hem op mijn ooghoogte. Ik streel zijn contouren met mijn rechterhand en zeg ' zo mooi!'. Ik weet zeker dat ik dat kind doodgraag ga zien. Zoals ik ook Aude het liefste zie van alles en iedereen op de wereld. Daar kan niets of niemand iets aan veranderen, dat is nu eenmaal zo. Deze maand is het niet meer 'zij en ik' , maar 'zij, hij en ik'. Spannend. Nog even genieten van zij en ik alleen! Dat komt nooit meer terug, vandaar.