traduire

zondag 23 september 2018

Aziatische hoornaars

de lindeboom


Sinds een paar weken zijn we geplaagd, neen geterroriseerd is een beter woord , door Aziatische hoornaars.
Ferme beestjes, zo'n 3,5 cm lang, wesp-achtig maar dan groter en dikker. En vooral : ze steken veel harder . Als je weet dat een muggenbeet bij mij al onwaarschijnlijke bobbels veroorzaakt, dan mag ik er niet aan denken wat 1 onnozele beet van zo'n supergroot insect zou kunnen  teweeg brengen op mijn teer velletje.

Ik merkte ze op toen we op een avond onder de auvent zaten en ik -druk in de weer zijnd- eten van- en naar de keuken bracht. De buitenlichten staan dan aan opdat ik me niet zou verongelukken over bloempotten, padden die de talud opgesprongen zijn vanuit het meer ( en dat is toch gauw 100 meter ) ,keitjes van allerlei grootte....en dus zag ik die vreselijke diertjes rond de buitenlampen fladderen.
 's Avonds dus, tegen middernacht aan ( nog een verschil met wespen die 's nachts nu niet bepaald alive and kicking zijn).

De volgende dag zei ik tegen Jan " ik denk dat we een nest frelons hebben!" en hij was daar niet mee gediend. Verre van. " Altijd iets !" ,antwoordde hij.


Thibault, de kleinzoon van Jeanette die  nu   tuinier op zelfstandige basis geworden is, werd erbij geroepen.
Hij vond het nest, verstopt in een uitgeholde tak van onze kolossale lindeboom pal voor ons huis.

Als jullie me 2 spuitbussen bezorgen waarvan de draagwijdte tot 6 meter reikt, dan zal ik die klus voor jullie klaren.

En dus , de dag dat de stop van de Destop bus losgeschroefd bleek en uitgelopen was in mijn koffer, die dag had ik ook 2 ferme spuitbussen meegebracht, speciaal voor frelons, 20 % meer inhoud ter promotie. Dat hadden we nodig, zeker weten.









 
Maar toen het eenmaal zover was kwam Thibault niet opdagen.
We stuurden hem berichtjes en hij kwam al eens kijken.
En toen besliste hij dat hij het toch niet zou doen....;
Daar stonden we dan met onze spuitbussen en met het hoornaarsnest.

Maar ik heb een vriend en die zijn vriend die is viller van bomen en die wil het misschien wel doen!

Hij zou het hem vragen.

Jan en ik bekeken elkaar , zuchtten eens en tja, wat kan je anders dan hopen op hulp.

En die hulp kwam uit onverwachte hoek.
Want wie is terug in het land? Helemaal uit Madagaskar ?
Tarataratara.....Gilbert ! 

lemuur

En onmiddellijk waren we opnieuw in actie.
I like to move it move it ....is hier werkelijk zo toepasselijk.

Heel onverwacht parkeerde hij op de oprit. Zijn eigenste zelf. 
Onverwacht, een pas afgeschoten haas in zijn handen " on va le nettoyer d'abord Jan!" , nog voor hij ons goed en wel goeiedag gezegd had na toch 9 maanden afwezigheid.

Hij had vanille mee, kruidnagels, rum en een tasje met een lemuur op, die dus, van de film Madagascar !

We spraken over de hoornaars.
Mais aucun soucis, je vais vous l'enlever ! A 4 heures demain matin! 

Om 4 uur, amai.
Dan slapen ze en kan ik ze in één beweging doodspuiten, zei hij

Ik sliep slecht die nacht.
Om 3 uur werd ik wakker en kon ik de slaap niet meer vatten. 
Om 4 uur ben ik opgestaan. Ik bleef maar doem scenario's voor mijn ogen zien van hoornaars die op Gilbert zouden afstormen, hij volledig over-stoken door de frelons, 
Ik ben er ook bang voor ,zei Jan, voor hetzelfde geld staat hij hier in zijn pyjama om de klus te klaren!

Ik zette koffie en wachtte.
Rond 5.20 u hoor ik een auto de oprit oprijden en daar staat Gilbert, in een soort oranje overal, een hoed op zijn hoofd, handschoenen aan...hij rijdt de pickup tot aan de boom maar hij staat te laag in de laadbak om het nest te kunnen verdelgen.
Hij klopt op de ruit : heb je een ladder ?

Dus moet ik toch Jan wakker maken, want de ladder staat beneden in het kot.
Godvermiljaardenei !

Ladder gehaald, we horen spuiten, we horen kloppen, hardnekkig kloppen. Ik kreeg bijna een beroerte, omdat ik dacht dat Gilbert aangevallen werd door de frelons...maar dan hoorden we niets meer, een auto die wegreed ...

Na een tijdje werd het licht.
Gilbert kwam terug. Ditmaal volledig uitgedost als jager, want het is zaterdag en dus : jacht !
Het nest was enorm, ik heb het uit de boom geklopt.
Dat was dus dat gestamp dat we hoorden.
De verzekeraar in mij is nooit ver weg als het ongevallen betreft !

Volgende week zullen we er een betonnetje ingieten hé Jan en dan knip ik de boom ook bij.

Gilbert is terug. De hoornaars zijn weg.
Maandag vieren we het met lekker eten.
Surtout le fromage, c'est le fromage qui m'a  manqué et ta bonne cuisine Geneviève !

Zou je dan niet smelten voor zo'n vriend 








woensdag 19 september 2018

Dode beesten geur en andere viezigheden

reuze hibiscus




Vooraleer naar de vergadering te rijden deed ik nog wat boodschappen.
De supermarkten zijn toch gauw een dertigtal kilometer verwijderd van ons dorp en als ik dan naar Cahors moet -of wil, al naargelang, dan profiteer ik ervan om grotere inkopen te doen dan wat ik dagdagelijks bij de winkeliers uit het dorp haal.
We hebben wel een casino-Spar in het dorp, maar dat kan qua prijzen nogal tegenvallen....en zeker in de zomermaanden, dan verhoogt de eigenaar de tarieven, dat is hier welbekend.
Feitelijk vind ik dat erg. Uiteraard voor mezelf, niemand wordt graag bij de neus genomen, maar ik denk dan vooral aan de oude mensjes of jonge mensen zonder auto. Wat kunnen die anders dan naar de plaatselijke Casino gaan om grotere inkopen te doen? Toch?

Bref. Ik deed wat ik moest doen. Ik stopte de melkproducten in de vriestas en bedekte die met twee koelelementen, het was nog heel warm voor de tijd van het jaar.

Rond 19 uur bereikte ik ons verenigingsgebouw , parkeerde mijn blinkende auto- ik was ook naar de carwash geweest- en stapte parmantig binnen.

Ik vertrok rond 00.30 u en van zodra ik in de wagen stapte rook ik een verschrikkelijke geur. Erg, erg, erg.
Precies of er was een beest tot ontbinding gekomen in de wagen.
Ik opende de achterste ramen, probeerde eens met en zonder airco, geen avance, stinken deed het en bleef het.

Wat zou dat toch kunnen zijn? Zou het water van de carwash zijn dat misschien in een niet goed gesloten deur zou binnen gespoten zijn? Brak water? Dat kan hé? Hoe ga ik dat bewijzen ? Ik kreeg geen bonnetje voor mijn jeton ....kan je daar hoegenaamd iemand voor aansprakelijk stellen behalve jezelf?

En zo dramde ik maar door en door tot ik thuis gekomen was.

Thuis, op de oprit , zocht ik mijn zaklamp, want we hebben een nest Aziatische hoornaars (waarover later meer) in de lindeboom zitten zodat we de buitenlampen niet kunnen aansteken. Daar komen ze namelijk met tientallen op af en ik heb nu geen zin om rond één uur 's nachts gestoken te worden door zo'n verschrikkelijk agressief insect.
Zaklamp aan, koffer open....
Een verschrikkelijke walm van vergaan beest kwam me tegemoet.
En toen zag ik het.
Toen.
                                                   




Naast de boodschappentassen "lag" de fles Destop plat neer....de stop zat er niet goed op, en dus is het stinkende goedje uitgelopen in de koffer, op de zwarte vilten beschermhoezen...

Ik nam de boodschappen uit de koffer, liep ermee naar de achterdeur, een pad zat op mij te wachten om mee binnen te wippen , na veel "nondedekkes!" schopte ik die buiten, nam twee grote emmers buiten, vulde ze binnen met water , liep ermee naar de auto, trok de vilten bekleding uit de koffer en kletste de emmers tegen de zwarte hoezen.
Dat was het voor vannacht, dacht ik bij mezelf....


de volgende dag 



Terug binnen, handen drie keer gewassen, boodschappen opgeborgen, hond gestreeld, en dan "hop" naar bed.

Het was 1.30 u ondertussen.
Jan sliep , Spotje ook.

Zucht.

Toen dacht ik aan die keer dat ik- jaren geleden- teruggekomen was van een reis naar Spanje en na twee dagen terug zou vertrekken naar New York.
Tijdens die twee dagen "thuis zijn" had ik ook boodschappen gedaan en bij mijn thuiskomst uit New York ging ik onmiddellijk mijn twee honden ophalen, ergens in de kempen.
De stank in mijn auto was verschrikkelijk. Ik wist niet meer waar ik het had.
Bij een benzinestation stopte ik en bekeek de koffer.
Een mozzarella....ontploft.
Afbeeldingsresultaat voor mozzarella buffel
Die moet uit mijn boodschappentas gevallen zijn en in de koffer blijven liggen zijn, dit alles in de maand augustus, de warmte...
Ik liep het station binnen en vroeg aan de dame achter de toog of ze een deodorant had om in de wagen te spuiten of te hangen, genre "groene spar", want dat er een mozzarella in mijn kofferbak ontploft was.
De mevrouw begon zo onbedaarlijk te lachen: Madame, nu heb ik in mijn leven al veel gehoord, maar een kaas die ontploft is in een auto, dat is de eerste keer....

Best mogelijk, maar wat doe je eraan?
Ze verkocht me dus zo'n groen sparretje.
De stank was zo doordringend, dat ik in mijn kolere de plastiek hoes van het sparretje trok, het aan mijn achteruitkijkspiegel hing en verder reed.
Een tiental kilometer verder dacht ik dat ik zou sterven van ademnood.
Dat ding pakte zo op mijn adem dat ik zowaar met mijn hoofd uit mijn raam naar de hondenoppas gereden ben...
Afbeeldingsresultaat voor auto deodorant spar
Meer Gene toch, je mag dat hoesje van dat sparretje maar een klein beetje openen !.

Wist ik veel!

Ik wist ook niet meer wat nu het ergste was, de stank van de ontplofte mozzarella of van dat sparretje.
Maar nu weten jullie het ook : de stop controleren van Destop ( what's in a name?) en het plastiek hoesje van een sparren auto-deodorant slechts lichtjes naar beneden trekken ....



donderdag 6 september 2018

Verstrooidheid

Jeanette, de overbuur 



Zondag had ik afgesproken met drie vriendinnen om naar Toulouse te gaan. We zouden om 8 uur elkaar opwachten aan de "payage" Cahors Sud.
Voor mij is dat wel een omweg in aantal kilometers, want waar ik woon ben ik zo'n 30 km dichter bij Toulouse. In tijd echter scheelt het niets.
Zo gaat dat hier, je drukt je niet uit in "afstand" ,maar in "tijd" .
- Is het ver rijden?
- Zo'n 70 km.
- En hoelang ben je onderweg?
- Wel, je mag toch gauw 1.15u tellen


Het kan serieus tegenvallen.
Van hier naar Sarlat , 105 km, 1.45 u rijden.
Allemaal kronkelende weggetjes.
En sinds 1 juli mag je  geen 90 per uur meer rijden, maar 80.
De Fransen zijn woest, begrijpen het niet, duiken te laat op bij vergaderingen " avec la limitation de vitesse !!!" En dan beginnen ze met hun ogen te rollen, dat het niet schoon is om aan te zien.
Ze kunnen er geen enkel begrip voor opbrengen.

Maar goed, ik wijk weeral af, mijn handelsmerk.

Klokslag 8 uur sta ik daar.
Rond 8.10u stopt er een Renault Clio - de wagen waarmee mijn vriendin rijdt- achter de mijne. Ik stap uit, doe de koffer van die wagen open om al gauw de drie boekentassen uit te pakken, als ik me realiseer dat dit onmogelijk de wagen kan zijn die ik verwacht...er staan namelijk koekentrommels, drank en boterhammen in de koffer, geen boekentassen...

Ik hoor een ijselijke kreet uit de wagen komen en ik begin "excusez-moi, madame, monsieur, c'est une erreur, je me suis trompée....je...je.....ja wat stamel je dan in zo'n situatie?

De dame op de passagierszetel houdt beide handen voor haar mond, compleet bevrozen van schrik en de chauffeur springt prompt uit zijn auto...

Ik verontschuldig me duidend keer, wat kon ik anders ?

- Ja ik verwacht mijn vriendinnen en wou reeds hun tassen overhevelen naar mijn wagen zodat mijn vriendin   haar auto aan de overkant kan zetten zodat we straks niet meer moeten omrijden en ze rijdt met dezelfde auto als de uwe, sorry mijnheer, echt waar...

Hij kan er toch om lachen, al een chance !

Ik zou het ook niet graag meemaken, zo vroeg 's morgens, precies een carjacking...

Rond 8.20u stopt de verwachte wagen. Ik stap uit en de man van de eerste auto die ook nog op zijn vrienden stond te wachten, stapt uit, doet zijn koffer open en lacht " je mag de boekentassen bij mij zetten hoor mevrouw!"


Enfin.

De volgende dag gaan Jan en ik naar de Spar, de supermarkt in het dorp.
We komen er niet zo vaak, maar soms kan je niet anders Naar Cahors rijden om een fles melk is overdreven, toch ?.

Eerst gaan we echter de vuilzakken in de daartoe bestemde containers gooien.

Als je buiten de dorpskern woont wordt afval niet afgehaald. Dan moet je afval zelf in gesloten  zakken naar de containers brengen.
Iedereen doet dat. We vinden dat normaal.

Zo gezegd zo gedaan.

En daarna  rijden we verder naar de Spar.
Terwijl ik in het lang en het breed sta uit te wijden tegen Jan wat er allemaal de dag tevoren gebeurd is in Toulouse, open ik de koffer, haar er de groene lege containerbak uit voor papierafval , sluit de koffer en stap parmantig met de containerbak aan mijn arm naar de ingang van de Spar....terwijl Jan me met steeds groter wordende ogen nakijkt....

- Waar ga je naartoe met die bak?, vraagt hij.

Ik kijk naar de bak, naar de auto, naar Jan, naar de Spar ...........

Hoer verstrooid kan je zijn feitelijk???


nieuw soort handtas ?