Dagelijks gaat Jan 's ochtends de moestuin in om de planten en groenten water te geven.
En dagelijks komt hij terug met een grote grijns van hier tot ginder wanneer hij één of twee of drie volle emmers van zijn 'oogst' aan de achterdeur afzet...Sjoe, ik heb iets mee hé...Hij wacht meestal niet tot ik volledig moedeloos kom kijken wàt hij juist mee heeft gebracht. Hij vlucht lang vòòr de reactie van sjoe-lief.
Een vraag die me tegenwoordig helemaal destabiliseert is de volgende : Maar wat doe je met al die tomaten? Wat doe je met al die pruimen? Wat doe je met al die groenten?
Meestal ben ik té moe om daar zelfs een zinnig begin van antwoord op te geven.
Want wat doe je met al die pruimen ? impliceert meestal dat degene die de vraag stelt ook wel zin heeft in DIE pruimen. En met al wat we hier dagelijks aan werk verzetten heb ik geen zin om ook nog eens voor vrienden en vriendinnen, kennissen en vrienden van kennissen paletten pruimen gereed te zetten. En Jan ook niet.
Je mag er altijd komen rapen of trekken,is meestal mijn antwoord en daar blijft het dan bij. Je ziet ze niet.Te lastig. Te warm. Te vermoeiend.
Dus, ja, wat doe je met pruimen van meer dan 300 pruimelaars die wonder-net onderhouden zijn door manlief?
Een deel pluk je om er nadien confituur van te maken.
Een deel laat je ne kie-jer opkommen zoals meme placht te zeggen, waarmee ze bedoelde dat ze ze gewoon eens liet opkoken om onmiddellijk het vuur weer uit te zetten . Dan laten afkoelen, 's ochtends bij de boterham of na een lekkere maaltijd met een bol vanille ijs als toetje , kwestie van eventjes af te koelen. Het is hier trouwens stikheet. Gisteren was het nog 30 graden om 20 uur...ik moet er waarschijnlijk geen tekening bijmaken?
Of je kan de pruimen ook deshydrateren, drogen voor degenen die zich zouden afvragen wat ik daar nu weer mee wil zeggen.
Daarna duw ik ze in een bokaal en overgiet ik ze met zelf gemaakte pruimen eau de vie. Met zelfgemaakt bedoel ik het stoken van heel rijpe, meestal op de grond gevallen pruimen, volledig legaal door een ambulante stoker. ( zie le brouilleur : "met man en macht" ).
Of ik maak er vacuüm pakjes van om "des 's winters" in een Far te verwerken, dat is een lekker gebakken flan- achtig dessert.
Of ik steek er in de diepvries , voor als ik later een pruimentaart wil bakken.
En met tomaten en courgettes verloopt het ongeveer even druk.
Ik maak gazpacho van tomaat. Van courgettes ook trouwens.
Ik maak zakjes klaar met alle groenten die nodig zijn om later nog meer gazpacho te kunnen maken.
Ik maak een mengeling van alles en snijd ze in piepkleine blokjes, als er gasten komen en dan maak ik bruscetta. Nog nooit iemand gehad die het niet mocht!
Ik maak conserven tomatencoulis.
En ratatouille conserven.
En courgettesoep conserven.
Ik droog tomaten en courgettes en steek ze daarna in bokalen gevuld met olijfolie, look, peperbolletjes, koriander- en venkel graantjes...
Ik steriliseer kersttomaatjes en die kan ik dan weer op pizza gebruiken.
En weet je wat, ik ben zo blij dat ik STOP gezegd heb tegen Gilbert die 50 kilo tomaten wou komen leveren! Zo blij! Kan je dat geloven ?
