Ze is lerares Duits op een college en doet dat met volle overgave.
Ze is een overtuigd socialist.
Volledig begaan met de mensheid in het algemeen en al degenen die haar nauw aan het hart liggen in het bijzonder.
Soms geeft ze de indruk de ganse wereld op haar schouders te torsen, zo bezorgd kijkt ze naar de wereld.
Ik vind dat vreemd , als je de ellende van de aardbol overal met je mee naartoe neemt, maar dergelijke mensen bestaan wel degelijk.
Ik probeer haar steeds te doen lachen- ik weet het, het is een afwijking.
Maar haar doen lachen maakt me voorwaar blij, omdat haar lach van een zeldzame soort is....
Ze belde vanmorgen, in paniek, maar dat ben ik ondertussen wel gewoon van haar.
- Geneviève ,mon compte est piraté....
Een hacker heeft zich over haar gmail account ontfermd, zonder dat ze hem dat ook maar gevraagd had.
Non mais !
-En of ik de leden van de vereniging wou verwittigen nu de secretaris in IJsland op huwelijksreis is ?
Geen haar op mijn hoofd dat het zich zou gewagen midden januari naar Ijsland te reizen, allez!
Hoe koud moet dat daar niet zijn?
Maar ik wijk af.
-Ne t'en fait pas, j'envoie un mail à tous !
Ik hoorde echter dat dat niet haar enige probleem was.
-A part ça, ça va?
-Pas vraiment non....
Ik liet haar praten.
Ze zuchtte.
Voor nieuwjaar had ze jongeren van 13 gevraagd om een cultureel dossier over Duitsland te maken, op basis van wat ze het eerste trimester geleerd hadden.
Nu had ze de dossiers teruggekregen.
Eén had niets gedaan en kreeg 0, uiteraard.
Maar een Marokkaanse jongen had iets anders gedaan : hij had een dossier gemaakt over Marokko en wat daar allemaal te bezichtigen viel, Casablanca, de moskeeën ,in het Duits weliswaar.
Ze gaf hem 0 , want dat was het onderwerp niet...
Nu moet ze de ouders ontmoeten die een heel kwade brief geschreven hebben naar de directeur en naar haar,dat ze het probleem niet zien, dat ze een raciste is, dat de jongen zo hard gewerkt heeft tijdens de vakantie om het dossier af te werken enz enz...
En wat ze nog het ergste vond was, dat ze het gevoel heeft niet meer te kunnen zeggen wat ze denkt...
Het is ver gekomen, volledig ontspoord en we zijn volledig de weg kwijt.
Hier in Frankrijk heeft bijna niemand gehoord van de problemen tijdens oudejaar in Keulen.
Vrienden in Hamburg vertellen me dat hetzelfde gebeurde in Hamburg en Berlijn.
En de pers?
Hoe kan dat nu, dat dat in de doofpot gestoken wordt?
In feite weten we enkel wat men ons wil doen geloven.
Waar zijn wij mee bezig?
Arggggggg!
