Marmelade d'oranges amères de Corse

Alstublieft!
Een mond vol!
En een werk !
Amai nog niet, om Mia Doornaert horendol te maken.

Ik wou verleden jaar appelsienenconfituur maken maar dat was serieus tegengevallen.
Rita daarentegen had geweldige confituur gemaakt samen met Catherine, een ervaringsdeskundige autochtoon....een Française dus.
Een Parisienne die hier net zoals wij komen wonen is en een tijdje een chambres d'hôtes heeft uitgebaat. Maar de meeste mensen die ik ken die een chambres d'hôtes beginnen, stoppen er ook wel degelijk mee na een aantal jaren.
Wat me eraan doet denken dat indien jullie nog voor een laatste keer ( pour une fois !) willen genieten van LOUSTALOU in Flaugnac, dat jullie jullie moeten spoeien, want Rita stopt ermee na 10 jaar, wat zeker een eervolle vermelding in het Guinessboek waard is.http://www.loustalou.com/
Je moet ervoor in de wieg gelegd zijn , niet iedereen heeft zoveel geduld...ik in het minst, over Jan spreek ik niet als het over de materie geduld gaat.

Bref.
Rita had me dus afgelopen jaar zo'n potje ambrozijn cadeau gedaan en aangezien ik de enige liefhebber ben van het goedje heb ik hem helemaal alleen verorberd en mezelf gezworen dat ook zelf ooit eens te kunnen maken.
André was niet thuis, Rita was alleen, en zoals we dan meestal de gewoonte hebben onder Belgen en Nederlanders, onder het moto "nodig eens een eenzame uit" , was Rita bij ons te gast.
De appelsienenmarmelade kwam ter sprake en ja, Rita zou welgeteld deze week de confituur maken samen met Catherine.
Martine wou ook meedoen.
En van het één kwam het ander.
Gisteren stonden we met 4 in Rita's keuken de voorbereidingen te treffen van de oranje Corsicaanse sinaasappels.

Catherine had de appelsienen in de Hallen van Cahors gekocht. Niet iedereen verkoopt immers dat goedje. Ze zijn oneetbaar,zo bitter. Maar voor de marmelade zijn ze top! We gebruiken alles. De schil, het vruchtvlees en de pitten. Eerst moeten we wel alles scheiden en flinterdun snijden. De pitjes houden we apart en binden we in een netje om ze mee te laten marineren en later mee op te koken.

Dat duurt een tijdje, maar in feite vind ikd at plezierig werk en als er ondertussen ook een glaasje cava gedronken wordt, is het een heus feest!

Het is wel een plakkerige bedoening. Alles plakt. Je handen, het
werkblad, je mes, je voorschoot, de brilglazen want het kan spatten...

We laten het niet aan ons hart komen.

Dan doen we alles in een kom en gieten er 2 liter plat water bij uit flessen. Ik ben vergeten vragen waarom dat nu persé flessenwater moest zijn, maar vermits we verleden week een bacterie in het drinkwater hadden, zal ik er deze keer vragen bij stellen....









En dan moet dat brouwsel een ganse nacht "trekken".





De volgende dag, zijnde vandaag, kook ik alles gedurende 2 uur in mijn ketel.

En dan voeg ik er twee en een halve kilo suiker bij....Ik vond dat te veel en vermits ik de enige eter ben van het goedje, heb ik beslist slechts 2 kilo suiker bij te voegen.
Nog eens een half uurtje laten koken, kijken of de confituur dik genoeg is, anders agar agar bijvoegen en dan in potten doen.

Zeven potten een half. Iets minder dan wat Rita in gedachten had, maar toch de moeite.
En nu kunnen wachten om er een boterham mee te smeren.
Moeilijk, echt moeilijk of is het "Lekker, echt lekker"? zoals de Beemsterkaas...