Het is vandaag Aude's verjaardag....maar ook de naamdag van Gustje en van Stienus . Dat is straf.
Aude wordt 36, Gust is 7.
En het is een verjaardag in coronatijden.
En ondanks de verwijdering, ondanks de afstand die deze crisis gecreëerd heeft , heeft het ook mensen dichter bij elkaar gebracht.
Gust had een schitterend rapport rond de krokusvakantie. Enkel "begrijpend lezen" kon beter.
Nu had ik in de krant in de literatuurbijlage rond die tijd een artikeltje gelezen dat Boekenwinkel 'De Kleine Johannes' uit Leuven - in de Tiensestraat dan nog wel, de straat waarin mijn grootvader zijn dokterspraktijk had op nummer 32 ( nu een restaurant De Troubadour ) - wel dat die kinderboekenwinkel een bijzonder idee had. Je kon er inschrijven op een "oma en opa maken de brug" nieuwsbrief : .http://www.de-kleine-johannes.be/
De idee was om er via mail je kleinkind te "beschrijven" en dat Els uit de winkel je per kerende een paar boeken voorstelde die jouw kleinkind wel zouden kunnen interesseren.
Ik aarzelde niet en schreef me in. Ik stuurde een mailtje naar de boekenwinkel en beschreef mijn kleinzoons. En een dag later kreeg ik een voorstel met een aantal boeken die nu net Gust of Maurice zouden kunnen boeien. Ik koos voor het boek " Armstrong".
Het is een verhaal over een slimme muis die ontdekt door zijn telescoop dat de maan een bol van steen is ,en geen gatenkaas zoals hij en de andere muizen lang hebben gedacht. Als hij hoort dat er ooit al een muis heeft gevlogen,neemt hij een besluit : " Ik word de eerste muis op de maan!".
Een spannend verhaal met achterin een korte geschiedenis van de ruimtevaart, niet al te veel tekst, prachtig geïllustreerd.
Ik betaalde en twee dagen nadien had Gust de verrassing in het begin van de corona lockdown in zijn brievenbus.
"Mamie, kijk, je stuurde me een boek!"
"Mamie, kijk, je stuurde me een boek!"
En toen dacht ik, waarom zouden we dat boek niet samen lezen , jij en ik ?. Elke dag maken we een afspraak , zo rond 10.30u en we lezen. Alle moeilijke woorden halen we uit de tekst en verklaar ik jou of probeer je te bedenken wat ze wel zouden kunnen betekenen . We leren ook de tafels van vermenigvuldiging. Van 1 tot 10.
"Maar mamie, de tafel van 9 hebben we nog niet moeten leren!"
-Wel dan leren we ze samen Gust".
Zo is het begonnen.
En zie, dagelijks , om 10.30u belt Gust me, of ik hem via facetime.
Zo is het begonnen.
En zie, dagelijks , om 10.30u belt Gust me, of ik hem via facetime.
We lezen het boek van de kleine muis.
En we ontdekken elkaar en de wereld die ons omringt .
Terwijl Gust leest, noteer ik de moeilijke woorden: bewijs,beweren dat, opwinding, sporen nalaten, luchtledig, overtuigen, irriteren , maar ook ideeën komen aan bod, "een kleine stap voor de mens, maar een grote voor de mensheid", " vooroordelen , geloof en wetenschap" ...
En ondertussen vertelt hij me wat er die dag gebeurd is, of wat hem bezighoudt, wat hij vindt van het feit dat hij niet naar school kan-hij vond dat niet zo erg want hij had van alles te doen thuis- , over de visio-lessen dagelijks en dat hij dat leuk vond, over het nieuws dat hij weer naar school mocht, twee dagen in de week dan, maar ook niet meer en dat hij dat zo leuk vond.
En ondertussen vertelt hij me wat er die dag gebeurd is, of wat hem bezighoudt, wat hij vindt van het feit dat hij niet naar school kan-hij vond dat niet zo erg want hij had van alles te doen thuis- , over de visio-lessen dagelijks en dat hij dat leuk vond, over het nieuws dat hij weer naar school mocht, twee dagen in de week dan, maar ook niet meer en dat hij dat zo leuk vond.
Rond 11 uur of een beetje later begon ik te denken aan de maaltijd die ik zou gereedmaken, maar Gust vond het meestal gezellig en "hield me aan de lijn" bij wijze van spreken.
"Maar mamie, weet je....." en dat kan hij tien keer herhalen. Het is bijna een stopwoord : "Maar mamie, weet je....papa heeft voor mama's verjaardag de glazen in haar zonnebril laten veranderen.....en Maurice heeft haar bril terug gevonden, hij was namelijk zoek....Maar mamie weet je, we hebben nog een cadeautje voor mama, en Maurice heeft...en papa wil....en mama wil niet....en papie , zit die op zijn tractor?"
"Maar mamie, weet je....." en dat kan hij tien keer herhalen. Het is bijna een stopwoord : "Maar mamie, weet je....papa heeft voor mama's verjaardag de glazen in haar zonnebril laten veranderen.....en Maurice heeft haar bril terug gevonden, hij was namelijk zoek....Maar mamie weet je, we hebben nog een cadeautje voor mama, en Maurice heeft...en papa wil....en mama wil niet....en papie , zit die op zijn tractor?"
- Ja Gustje, maar nu moet ik echt mijn eten klaarmaken hé, dus morgen lezen we opnieuw....
"Maar mamie, weet je...."
- Ja Gust....
En dan denk ik : vergeet je eten en het uur, deze tijden komen nooit meer terug.
Toen Gust opnieuw naar school mocht op dinsdag en vrijdag, miste ik ons gezellig half uurtje.
En Aude vertelde me " Hij ook mama"...
Zo zie je maar. Aan elke nadeel is een voordeel...
We zijn ver van elkaar, maar dichter bij elkaar dan tevoren.
"Mamie, er zijn nog andere boeken van de muis, weet je dat? Weet je dat ik een boek Edison heb gekregen van kleine moemoe?" Dat is zijn andere grootmoeder....Hoe fantastisch is dat . Het verhaal gaat over Edison, en de uitvinding van de gloeilamp. Daar zijn we volop mee bezig.
Ik schreef naar Els van 'De kleine Johannnes' en bestelde het derde boek" Lindbergh" , dat zal een verrassing zijn voor mijn kleine oogappel.
- Gustje, maar binnenkort mag je weer elke dag naar school ...
"Neen hoor mamie, twee dagen per week, en dat blijft zo tot aan de grote vakantie ! "
Ik hoop het.
Tegen die tijd zijn onze boeken uitgelezen, kent hij veel nieuwe woordjes ,al zijn tafels van voor naar achter en van achter naar voor en misschien ("misschien hé mamie, als het mag ,als we naar Frankrijk mogen hé mamie....") kunnen we samen hier in het zuiden andere boeken vinden die ons verbinden.
Je nous le souhaite!
