Voor de jongens zelf is het nog best warm en ze nemen dan ook graag ene duik in het meer onder de pruimenbomen.
Jan kwam echter moederziel alleen terug, de honden waren een put aan het graven geweest beneden ,zei hij, maar daarna waren ze beiden in het meer gelopen en dus zouden ze er nog treffelijk uitzien. Zei hij, Jan dus.
Dit wordt een periode van het jaar waar ik het meeste tegenop zie.
Het regent, het wordt modderig, de honden lopen nog binnen en buiten en hun poten bevuilen de vloer dat het niet meer om aan te zien is.
Je kan er niet blijven achterlopen met een schrobber hé.
Ze kwamen terug, ja, maar niet in de properste staat.
Spot, dat viel nog mee, een paar handdoekslagen en hij kon naar binnen.
Maar Cartouche, die zag eruit als een Picador :
soort lisdodden uit zijn vacht te verwijderen ben je een tijdje zoet!
Ik begon er met tegenzin aan, alhoewel ,de goesting van Cartouche was nog verder te
zoeken ocharme!
Bovendien denk ik dat het op de lange duur
gewoon pijn doet, want ik begin dan mijn geduld
te verliezen en trek aan die pluizen, maar krijg die niet weg en dan zit er niets anders op dan ze eraf te snijden met een schaar...
Ik kon het niet meer aanzien en riep er Jan bij die de taak van me overnam.
Braaf beest , de Cartouche, braaf beest !
