.jpg)
Gisteren gingen we voor de tweede keer op controle bij Dr. Rouleau, een wonder oogarts in Montauban.
Eerst gingen we Chinees eten, iets wat jaren geleden was ,wat ons betreft, want wie gaat er nu Chinees eten in Zuid West Frankrijk.
Zwaan die atijd van alle nieuwigheden op de hoogte is had er ons eens over gesproken en we dachten, waarom niet.
Het was zo'n reuzegrote bedoening waar zeker 200 mensen konden eten. Ik haat dergelijke gelegenheden, maar je vindt hier niet gauw iets lekkers oosters en we wilden toch die wokschotel eens proeven.
Ik moet toegeven, het was echt heel lekker en zeker als het zo lang geleden is dat je nog Chinees hebt gegeten, maar de omgeving liet te wensen over.
Netjes, proper, daar niet van, maar niet gezellig.
"Ik weet het", zei Zwany achteraf," een echte vreetschuur!" en dat was het inderdaad.
Toch het omrijden waard.
En vandaar naar Dr. Rouleau waar Jan zijn ogen zou laten controleren en ik van de gelegenheid gebruik zou maken om na anderhalf jaar mijn ogen eens te laten bekijken door een "oogmeester" zoals wij vroeger zo'n specialist noemden.
Hij bekijkt mijn linkeroog, mijn rechteroog, die een kleur hebben die ze in het Frans "des yeux pers" noemen, zoals de godin Minerva er had of "couleur menthe à l'eau" zoals in het liedje van Eddie Mitchel. Het is een kleur van watergroen, tussen groen en blauw.Naar het schijnt had mijn grootmoeder langs moederskant dezelfde ogen.
Tja, zegt hij, uw glazen zijn tweemaal te sterk !
In plaats van -1,5 hebt u -3 in uw bril...
Oh jawel, heel dikwijls denk ik bij zo'n hoofdpijn dat ik wellicht één of andere tumor onder mijn schedeldak heb zitten en zie , ineens gerustgesteld door onze wonderdokter : de verkeerde bril op mijn kop, dank zij een andere Franse oogarts uit Cahors.
Een geluk dat Jan zich niet bij die oogmeester heeft laten opereren.
Nu heb ik ondertussen een aardige collectie brillen verzameld en er is geen één waar ik correct kan door kijken.
Snif, ik zal een nieuwe moeten kopen.....
