De ovaties en bewonderende blikken in de richting van Charles Michel, onze eerste minister waren nog geen dag oud en we hebben weerom te maken met het volledig tegenovergestelde : we zijn pietluttig klein, kunnen niks, zijn dom en achterlijk, zouden beter minder chocolade eten ( Israëlische Premier) of luisteren niet naar belangrijke mededelingen over jihad terroristen die ons worden uitgeleverd (Premier Erdogan van Turkije).
Kortom en in andere woorden : het is onze eigen stomme schuld.
Of zou het onze eigen domme fout niet kunnen zijn?
Of wiens fout is het?
Hoe komt het?
Hoe is het zover kunnen komen?
Ondertussen vergeet Israël de duizenden doden op hun en Palestijns grondgebied, alle aanslagen die her en der in de wereld door hun godsdienstoorlogen worden veroorzaakt , weet Erdogan de camera's eens op een ander werelddeel te richten nu er dagelijks op zijn hoofdstedelijk marktplein tientallen mensen worden gedood, mensensmokkelaars Syrische vluchtelingen ronselen, zijzelf of hijzelf, zoals je het wil zien die mensen geen welvaart kan bieden waardoor ze economische vluchtelingen worden in onze contreien.
We vergeten Amerika en de aanslagen, Duitsland met nieuwjaar, Nederland op koninginnendag of Pim Fortuyn, of die gast in de school die zichzelf opblies, Frankrijk in Toulouse en in Parijs niet zolang daarna, Spanje en het metrostation en de honderden doden en gewonden, Londen en de metro idem....
Altijd wel iemands'schuld.
Nooit kan je je louteren en gewoon uitgaan van de idee dat dit altijd en overal kan gebeuren. Dat niemand meer veilig is voor blinde haat en terreur.
En mij valt het op dat de Belgen dat ietsje voor hebben op anderen - ja, ik wil ook eens fier zijn op mijn afkomst - we hebben een buitengewoon gevoel voor humor.
Nog dezelfde dag zag ik verschillende hilarische filmpjes van Belgen die de spot dreven met IS en met de zelfmoordterroristen.
We zijn de dappersten onder alle Galliërs, remember ?, Caesar indachtig .
Ons krijgen ze niet klein.
En als dat dan zo al het geval was gisteren, dan staan we vandaag weer recht en blijven we datzelfde chocolade-etende achterlijke volk dat met alles en vooral met zichzelf kan lachen.
Want een dag zonder lach is een verloren dag.
Bref, je suis Belge , zoals mijn zus me een badge met boodschappentas opstuurde ter gelegenheid van mijn verjaardag.
Ze had niet beter kunnen doen.
Ik zal hem eens onmiddellijk gebruiken om de Franse Baguette in te steken zie !
Non mais !
