Des merguez en automne

De eerste 14 dagen van september waanden we ons in de herfst.
Koud, regen, open haard aansteken 's avonds.
Warme kleren, een onderhemd, een paar kousen. Kortom, de zomer was achter de rug en hij was hevig maar veel te kort.
Het zwembad stond er maar verlaten bij.
De vrienden die langs kwamen konden wel nog onder de auvent eten, zij het met een knetterend haardvuur . Wat gezellig is, daar niet van, maar bon, ons hoor je altijd bij hoog en laag zweren dat je hier zeker tot eind oktober, of later nog, goed zit.
Niet dit jaar dus.
Maar zie , sinds verleden week zaterdag halen we hier 32 graden overdag. Het zwembad ligt weer open, maar we hebben het ons niet meer geriskeerd...'s nachts wordt het kouder en de zon kan de ontstane afkoeling niet meer ophalen.
En nu is het onweerachtig. Dat moet na zoveel zonnenschijn hé.

Dus gaan we BBQ-en, vandaar de uitdrukking "des merguez en automne".
Paul-Frédérique Cassez uiteraard, wie anders zou op zoiets komen?

Mediterraanse stoofpot

En vermits ik dan gisteren met Jeroen Meeus in mijn hoofd zat en Jan naar zijn vereniging was, dacht ik: "eens kijken wat Jeroen voorstelt, dat zal me eens afwisseling geven van uien, tomaten, courgettes, aubergines, olijven en ansjovis, want echt hé, die groenten beginnen me de keel uit te hangen".
Wat ik allemaal niet gemaakt heb met die ingredïenten , je wil het niet geloven. Als daar zijn : courgettesoufflé ( veel werk, veel afwas, maar het moet gezegd: lekker), tajine van groenten ( mooi en lekker maar ook arbeidsintensief), courgettes à la provençale( simpel en lekker, met ansjovis en olijven) , courgettegratin(eenvoudig maar flauw),rattatouille ( altijd lekker en geen werk met de thermomix), gevulde courgettes ( lekker maar flauw weeral), gevulde aubergines (idem), gedroogde courgettes, gedroogde aubergines, gedroogde tomaten, gestereliseerde courgettes, idem aubergines, idem tomaten, tomatencoulis, tomaten op olijfolie ( goed binnen 3 maanden), kerstomaten op azijn ( goed binnen 1 maand),pizza met tomaten, quiche met courgettes en spekreepjes, quiche met tomaten en zalm, courgettensoep, tomatensoep, allez, het kan verkeren; Jan is gisteren zowaar in de bricomarché 2 bijkomende houten rekken gaan halen zodat ik al die bokalen netjes kan sorteren. Het is wel een indrukwekkende verzameling geworden.
Ook in de winter zullen we dezelfde groenten moeten eten, niks aan te doen!

Het drogen van al dat groen gebeurt met een speciale machine :

En de vacuüm getrokken groenten zien er zo uit :


Dus, kijken naar Jeroen Meeus.
Wat maakt de man: "gepocheerde zalm op mediterraanse wijze".
Ik was er niet gerust in.
Alhoewel hij begon met het vel van de zalm te halen en hem pocheerde in witte wijn, wat ik zeker morgen ook eens zal doen, en hij aardappelen te koken had gezet, vervolgde hij met - en houd u vast- ui, courgettes, aubergines,tomaten, kappertjes, ansjovis en olijven...Ik wist niet meer waar ik het had.

Ik zal vandaag nog eens moeten kijken ,denk ik, om EENS IETS ANDERS OP MIJN BORD TE KRIJGEN !!!!!

Wij zeggen en zij zeggen

Vandaag stond er een stukje in De Standaard over Jeroen Meeus en hoe moeilijk Nederlanders het soms hebben om ons, Vlamingen te verstaan.
Nu begin ik langzamerhand ervaringsdeskundige te worden, aangezien we hier dagelijks met Nederlanders te maken hebben.
Er stond dus een lijstje in de krant met termen die wij zeggen en die zij op een andere manier zegegn, en ik vond dat grappig. Vandaar...

Wij zeggen :

Zij zeggen:

Benodigdheden :
een bokaaltje , een potje
een koffielepel , een theelepel
een paar kubusjes , een paar blokjes
een pot , een pan
een passe-vite , een roerzeef
en wat zilverpapier , aluminiumfolie

ingrediënten :
1 ajuin , 1 ui
amandelschilfers , amandelschaafsel
een busseltje peterselie , een bosje peterselie
witloof , witlof
muskaatnoot , nootmuskaat
een teentje look , een teentje knoflook
zwarte pens , bloedworst
een snuifje peper en zout , een snufje peper en zout

Een croque monsieur is een tosti en een kaastaart is een cheesecake met kwark.
Gesmos is gemors en toastbrood Casino. Voor ons is casino ofwel een casino ofwel gewoon de Spar , toch ?
Een kozijn is voor hen een neef. Middageten is een lunch.
Een "dos de cabillaud" is uiteraard "dode kabeljauw", want zoals Zwany zegt " die is altijd dood!" , of niet soms?
En toch begrijpen we elkaar totaal.
We lezen ( gelukkiglijk voor ons intern uitleensysteem) dezelfde boeken. Kijken naar dezelfde films en series.

En de Fransen hier begrijpen maar niet dat we elkaar toch verstaan...Maar die begrijpen ook niet hoe goed we Engels of Duits spreken...maar ze vinden het wél volledig normaal dat we allemaal Frans spreken.
Ze zouden het niet begrijpen als we geen Frans zouden spreken.
Want zijzelf spreken maar 1 taal.

Dat vinden wij dan weer onbegrijpelijk.

"Ils n'ont pas de jambe pour promener" zou mijn Nederlandse vriendin zeggen, en ook dat begrijpen we helemaal !

de tekenklas , Appel d'Art

Ons tekenklasje is terug van start gegaan.
Het laatste trimester van het schooljaar 2012/2013 heb ik forfait gegeven, geen inspiratie meer, de oorspronkelijke groep was volledig uiteengevallen, anderen waren de groep komen vervoegen en dat was niet zo'n succes.
De nieuwe deelnemers waren best aardige mensen, zeker weten. Maar ze waren wat te druk voor mij.
Praten over mensen die ze gezien hadden ,hoe het met hun zus ging, of hun vader beter was, de kinderen, de kleinkinderen. En eerlijk gezegd heb ik daar geen boodschap aan als ik aan het tekenen ben.

Onze lerares Karine is er één uit de duizend. Een jonge vrouw van een jaar of 35, die in alles en iedereen het potentieel ziet.
Ze laat onze geest creatief werken.
Ze geeft ons een onderwerp. Deze keer was het Jeroen Bosch.
Je wil niet weten hoe de Fransen dat uitspreken, het is Jérôme Bosj geworden.
Onnodig hen 10 keer na elkaar Jeroen te laten zeggen, ze blijven Jérôme zeggen en merken helemaal het evrschil niet. Heel bizar is dat.
Nu Nederlanders hebben dat ook maar met Franse termen. Blijven negeren en blijven verkeerd uitspreken. Ik versta dat niet en kan me daarover opwinden, wat anderen dan weer niet begrijpen, maar bon, iedereen heeft zijn grenzen.

En dan laat ze ons een schilderij zien van de beroemde Jérôme Bosj en dan wordt het onderwerp "veelvoud"...
Allerhande symbolen, monsters, irreële wezens , half man, half dier en vooral veel details.Liefst op een A4 blad niet groter, opdat we ons niet verliezen in grote vormen. Het moet klein worden.

En dan beginnen we eraan. Meestal staren we dan met open mond naar elkaar, de slappe lach volgt dikwijls.
Maar eens de inspiratie komt, dan zijn we niet meer te stoppen.

Het is nog niet helemaal af, maar kijk, dit wordt het zo ongeveer:

Les centres hospitaliers

Nog een schoolvoorbeeld van de Franse administratie kom je tegen in de stedelijke ziekenhuizen.
Er is een hemelsbreed verschil tussen de ziekenhuizen hier.
Het kàn tegenvallen, echt waar.

Maar vooraleer dat het kan tegenvallen kan het ook nog tegenvallen...
Enige uitleg is hiervoor nodig .

Jan had zijn knie bezeerd en dus gaat hij naar zijn huisarts, Dr.Casez .
Die maakt hem een voorschrift ( onleesbaar) met het verzoek een IRM te laten maken.
Dat betekent dat hij zelf kan kiezen waar hij die IRM scan gaat laten maken.

Cahors?
Mijn lotgevallen van verleden jaar indachtig passen we voor die optie, ondanks het feit dat de meeste van onze kennissen in Cahors wonen.
Montauban?
Daar zijn goeie klinieken.
OK, Montauban.

Je moet zelf bellen naar het ziekenhuis om de afspraak te maken en je kan op een wachtlijst terechtkomen, het kan een paar maanden duren.

Maar hij had geluk, de week nadien mocht hij er al heen.
Om acht uur 's morgens.
Zo gezegd zo gedaan.

We zijn er rond halfacht.
Ik vraag waar we moeten zijn voor een RMI?
De twee verpleegsters gieren van het lachen, want een RMI betekent zoveel als ' le Revenu Minimal Individuel', soit.

We wachten in de wachtzaal en de verpleegster komt Jan halen om hem in te schrijven.
Hij geeft zijn 'carte vital' af , zoveel als een SIS kaart bij ons.
Die wordt in een apparaat gestoken, zoiets als een machientje waarin je een bankkaart moet steken.
De kaart wordt gelezen en dan vragen ze zijn bewijs van bijkomende verzekering.
Bij ons is dat AXA.
Ze nemen er een copietje van.
We hoeven niets te betalen en we krijgen de platen mee en een lange brief van de radioloog voor de huisarts.

Twee weken later krijgen we een brief van Le centre hospitalier:

Somme à régler : 252,34 EUR.

Amai, dat kan tellen.
Maar als je na drie maal de factuur herlezen te hebben nog altijd vraagtekens hebt...

Want er staat ook :
1) Si la colonne "taux" est égale à 100 :

a) vous êtes assuré social : veuillez nous adresser une attestation de sécurité sociale et de votre mutuelle
b) vos soins sont en rapport avec un accident de travail
c) vous êtes pris en charge par une assurance privée


2) Si la colonne "taux" est différente à 100

etc etc etc


Allez, we hebben geluk, er staat " 100" in de bewuste colonne 'taux'

Maar waarom moeten we nu nog eens alles opsturen ? Ze hebben toch alles geregistreerd.?
Ik besluit te bellen.

Er staat geen telefoonnummer op de factuur...
De factuur is bovendien niet ondertekend...

Ik zoek het telefoonnummer op internet.

Ik bel :
"Le service de facturation ouvre de 12 à 15.30 h madame"
En ze gooien de telefoon af.

Ik bel terug rond 14 uur.

"Oui madame et alors ?"
" Wel jullie hebben alles geregistreerd en nu moet ik dat nog eens opsturen?"
"We hebben geen enkele registratie mevrouw"
"Toch wel hé, want jullie hebben de naam en het adres van mijn partner..."
Geen antwoord.
"Nous n'avons rien"
En de telefoon wordt weer afeggooid.

Ze zullen nog veel cursusjes "klantvriendelijk telefoneren" mogen volgen vooraleer ze op Belgisch niveau geraken hoor !!!

Allez, ik neem fotocopie van het AXA bewijs, download het bewijs van de sociale zekerheid, neem een copie van de factuur en schrijf een koleirige brief naar de kliniek....weer een postzegel plakken.
Jan zegt dat ik de postdiensten hier "onderhoud"...

Een woordje sorry had op zijn plaats geweest, niet?

Orange en zijn tariefplannen

In feite was mijn vorige blogverhaal met die sketch van "Becky" helemaal op zijn plaats want eergisteren kreeg ik van hetzelfde laken een broek.
Chris, een vriendin van Rita ( van André nietwaar) vertelde gisteren wat ze allemaal deed tijdens de week, nu haar pensioen was ingegaan. En toen ze ons dat allemaal aan het uitleggen was, bleef ik al helemaal "vasthangen" op haar maandag-dag.
Want op maandag doet Chris helemaal niets.
Hiermee bedoelt ze uietraard, niets noemenswaardig om vernoemd te worden, maar voor haar heel belangrijk want ze "moet" niets doen.
Maandagmorgen stond ik volledig in die overtuiging op, maar dat was buiten de Jan gerekend.
Ik was na het ontbijt, de wandeling met de honden en een skype moment met Aude en Gust, die ondertussen kan stappen, gezellig mijn krant op de ipad aan het lezen, tasje koffie erbij en de maandag kon niet meer stuk.
Jan kwam binnen en zei heel fijntjes : "Sjoe, als je dan eens zou willen bellen naar Orange om dat niew tarief voor mij aan te vragen".
En zijn woorden waren nog niet uitgesproken of ik ging al helemaal over de rooie.
Je kan je namelijk niet inbeelden wat dat betekent.

Men zegge en schrijve maandag 9 uur.

Eerst zoek je op internet naar Orange.
Dan espace client.

Dan krijg je al je telefoonnummers die je hebt en internet en TV en vaste lijn en mobiele lijnen, je naam en die van je levenspartner.
Je klikt op je eigen toestel.
Vraag : geef je klantnummer op en je toegangscode.
Allez, naar boven rennen, facturen zoeken, gepaste factuur gevonden, klantnummer en de code.
Antwoord : "code verkeerd! Vergeten? Zo ja, hier klikken en we bezorgen u een SMS"
Op klikken.
Jan is ondertussen , hij denkt immers dat dat op 5 minuten geflikt is, naar zijn schuurtje beneden en zit op zijn tractor...
Ik bel hem .
Hij hoort me niet.
Ik bel hem weer, ik hoor de tractor vertragen
Hij heeft me gehoord. Hij roept van beneden " Ik heb een sms met een paswoord gekregen!" ( ja hoe zou dat komen? Hallo !)
"Ja en wat is dat?"
Hij geeft me het paswoord.
Terug binnen, paswoord is net hetzelfde als datgene dat ik tevoren had ingetikt, onbegrijpelijk...

En dan !

Uw huidig tarief is 10 EUR. 20 minuten beltijd .
Er staat een nieuw tarief beschikbaar : 9,90 EUR , 2 uur beltijd, onbeperkt SMS-en.

Dat wil hij.
Ik klik op het ikoon.
Ik word teruggestuurd naar de eerste pagina....
Ik herbegin, ik herbegin een tweede maal, een derde maal...Het is ondertussen 10 uur .

Ah, je kan bellen.
Het eerste nummer dat ik bel " le numéro composé n'est pas attribué".
Kan je dat nu geloven ? Bij Orange zelf!!
Nummer gechecked, ik herbegin.
"Le numéro composé n'est ...."
Grr

Je kan een verkort nummer bellen.
Doen !

EN dan, "Becky, faites l'étoile", ik zweer het u!

"S'agit-il de la consultation de cotre facture, tapez 1" ( neen dus)
"S'agit-il d'une modification de vos options? tapez 2" (lichte twijfel, want is het tarief een optie? Ik besluit van niet en luister verder)
"S'agit-il d'un changement de tarif? Tapez 3" ( oef, ik had gelijk)

Je tape 3.

" Si vous souhaitez le tarif ZEN 1, D9323 i , tapez 1.
Si vous souhaitez le tarif ZEN 2, D9324 f, tapez 2.
Si vous souhaitez le tarif Super 1 , E9425 k , tapez 3.
Si vous...."

Zien jullie die blik in mijn ogen?
"Faites l'étoile,"! ik zweer het.!

Jan komt binnen, ziet mijn wanhoop.
We kijken nu met twee naar het kastje.
En Jan merkt op ( ik moet het toegeven) dat er een nevenmaatschappij van orange bestaat die SOSH heet en dat we misschien daar moeten op klikken.

We doen het.
Inderdaad, eindelijk zien we het tarief van 9,90 EUR dat we willen.

We klikken, we krijgen een SMS, het tarief is van kracht vanaf overmorgen.

Het is gelukt.

Het is 11.10 u.

Meer dan 2 uur.

Maar het is gelukt.

Non mais, je m'appelle Becky !

Het jachtseizoen is geopend

In feite is het jachtseizoen geopend sinds 15 augustus, maar dan is het nog zo warm dat het na een paar uur al afgeblazen wordt. Niet alleen de jagers zien af, maar ook de honden natuurlijk. Hier wordt er meestal gejaagd met het ras Bleu de Gascogne .
In feite een lelijke, magere hond, gevlekt, op lange poten en met hele lange loshangende oren.

Eén of meerdere jagers hebben een meute en jagen dan op everzwijn ( zaterdag) of ree (dinsdag).
Er zijn ook meerdere " battues" , administratieve en andere, ofwel gevraagd door landbouwers die schade ondervinden in hun gewassen van de everzwijnen, ofwel gevorderd door de prefecture, omdat er een overvloed is aan everzwijnen die gewoon tot in de steden komen. In Cahors heb ik menige vrienden die in hun tuin een everzwijn de gazon zien omwoelen.
Of de druiven opeten van de vignes, of de chasselas druiven die tot midden oktober blijven hangen en die opgegegeten worden, ze dienen dus niet voor de wijnproductie.
Hier in de streek hebben de meeste boeren zo'n vigne van chasselas druiven ("Chasselas de Moissac" , een appellation contrôlée, zo'n 35 km hiervandaan). Ze beschouwen het als een appeltje voor de dorst. Ze geven de opbrengst ervan niet aan en hebben dus een "zwart" spaarpotje en meestal zijn het de vrouwen die zich daar graag mee bezighouden. Graag, inderdaad, want al degenen die ik ken doen dat werk graag, het onderhoud van de vigne.

Bovendien heeft Jan nog niet gejaagd dit seizoen, door zijn zere knie. Maar nu Eric hem volledig terug op de been gebracht heeft dank zij een doeltreffende injectie, is hij vanmorgen, gepakt en gezakt, vertrokken.

Het is een ganse bedoening, de jacht.
De voorbereidingen gebeuren de avond tevoren.
Gereedhangen van de gepaste kledij. Niet te warm, niet te koud.
De fluo vest, de fluo pet.
De geweren. De kogels, verschillende kalibers, hagel. Voor elke diersoort een ander soort geweer en/of kogel.

Jachtvergunning, verzekering.
GPS. Want ze spreken af in de jachthut ( stel u daar in het zuidwesten weinig romantisch van voor, meestal is het een oude golfplaten barak, met een tafel, wat stoelen en een gasvuurtje) , en dan wordt de opstelling gemaakt, de plaatsten aangeduid, wie met de honden meeloopt, wie met de auto's volgt, wie op de uitkijk moet staan, wie langs de weg moet blijven staan om eventueel overlopend wild of honden te signaleren aan automobilisten of voorbijgangers. En dus beslissen ze bvb om te jagen au lieu dit Valmary, om zomaar iets te noemen, of "Buzenac haut, au vieux Chêne, tu sals bien Jan, là où on a tué le sanglier l'année passée avec ton copain Hollandais qui s'appelle Jan aussi...." , en je wordt verondersteld oonmiddellijk te weten waar dat is....en al die wegen gelijken op elkaar en al die valleien ook, dus een GPS helpt, alhoewel dat die GPS niet alle weggetjes kent.

De dag zelf, vroeger uit de veren dan gewoonlijk. Casse-croûte gereedmaken ( worst, hesp, paté, een fles wijn, een bord, bekers, een servet, vork en mes- elke jager heeft een eigen gepersonnaliseerd mes, bij Jan is dat niet anders) , de frigotas om dat allemaal in te zetten zodat het allemaal fris blijft tot 's middags, want dan wordt de jacht "afgeblazen", twee keer toeteren in de vallei en iedereen begeeft zich naar de jachthut om zijn middagmaal te delen en te verorberen.

's Middags wordt er verder gejaagd, tot een uur of 5 , half zes en indien er iets geschoten is wordt dat ter plekke geledigd en verdeeld.
Heel dikwijls komt Jan met lege handen naar huis ' Niets geschoten'...Helaas.

En voor mij is het ook een periode waarin ik geniet van de zalige rust en het nietsdoen op zaterdag.
Ik voorzie lekker eten voor 's avonds, en ik weet ook dat ik waarschijnlijk naar een film of programma zal kunnen kijken op TV waar Jan niet zo van houdt, omdat hij na 10 minuten al zal in slaap dommelen, van vermoeidheid ....Onderschat dat niet, de jacht, er komt van alles bij kijken.

Becky - Faites l'étoile

Het grappigste videofilmpje ooit !

Stairway to heaven

Dinsdag belde Jan in een vlammeste koleire naar Monsieur Novarino om hem nog maar een te vragen wanneer hij nu eindelijk van plan was de trap naar het zwembad te komen aanleggen...
"Je pensais justement venir vous voir ce soir , Monsieur"
"Wanneer ga je die werken uitvoeren aub?"
"Jeudi ou vendredi..."
"Oui mais, quand exactement Monsieur???"
...
Jan is veel directer dan ik, toegegeven, maar op de lange duur heeft een mens er schoon genoeg van, van dat wachten en uitstellen tot juttemis.
Het zit hem namelijk zo dat er nog geen trap was aangelegd naar het zwembad toe en dat het zwembad redelijk hoger ligt dan het grasveld.
En als het regent, zoals vandaag bvb, dan moet je bergschoenen met pinnen aandoen om naar boven te geraken en ski's om veilig terug naar beneden te komen. Niet evident.

En zie, vrijdag, rond een uur of 11 's morgens, "knock, knock, nous voilà, nous venons faire votre escalier !"
Met drie man.
Wij blij.

Ook een constante in het zuidwesten, je sakkert je rot op die werkmannen maar je bent o zo blij als ze dan eindelijk voor je deur staan dat je alle ellende gauw vergeten bent.

En ze hebben hard gewerkt, want rond 17.30u was de trap af.

Maandag zouden ze steentjes komen brengen om rond het zwembad te egaliseren en nog het één en het ander ( "en wa weetikallemaal" ), maar goed, we kunnen nu met gemak naar boven én naar beneden. Een ganse verbetering.

Ze waren weg rond 17.45u toen Eric en Cynthia eraan kwamen, onze Belgische vrienden die het weekend bij ons zouden blijven. Echte zonnekloppers, maar dat was buiten Paul Frédérique Cassez gerekend : slecht weer tot maandag. Daarna weer verbetering en oktober ziet er nu al goed uit.
Maar onze vrienden hebben niet aan het zwembad kunnen zitten en hebben ook niet geprofiteerd van de trap.

"Nous avons le moral dans les chaussettes" , zei Paul-Frédérique, wat neerkomt op "de moed zakt me in de schoenen". Alletwee neerwaarts dus, zoals onze trap.

Maar niet getreurd, de vrienden hadden andere hemelse geschenken voor ons bij , zoals daar zijn, de enige echte, onevenaarbare "caprices van Neuhaus". Alleen voor mij, nog nooit zo'n volle doos gekregen ooit.
Té lekker om te delen.

Och , morgen gaat de zon weer op. Spijtig voor de vrienden, maar leuk voor de boeren die anders weeral zouden klagen over " da weer hé " !

Een nieuwe start

Voor Aude was het gisteren "de eerste schooldag".
Ze veranderde immers van werk.
En het vertrek was zwaar.
Heel emotioneel natuurlijk, als je al 9 jaren ergens kind aan huis bent, want dat was ze bij Le Chapeau.

Maar soms moet je afstand kunnen nemen en andere dingen beleven en meemaken.
Om je te herbronnen, om weer energie op te doen bij anderen.

En het begin was even emotioneel, maar plezant.
En, oh ja, ze was reeds om 18.10 u thuis, wat anders nooit mogelijk was.
En ze ziet het er helemaal zitten.

En ik blij, dat alles zo zacht verliep op het oude werk en zo vlot gegaan is op de nieuwe werkvloer.

Alle hens aan dek dus. Aude komt eraan !

Dag Le Chapeau.
Wat een mooie zaak hebben jullie toch!

Foto genomen op de hoedententoonstelling in Caussade afgelopen maand. Caussade is de hoedenstad in de midi, met als specialiteit ronde rieten hoeden, "canotier" genoemd.

.