'beter', in alle betekenissen van het woord

Inderdaad 'beter'. Man,man,man, heeft dat al wat voeten in de aarde gehad. Maar bon, ik kruip langzaam aan de helling weer op en voel me ook- dank zij het stopzetten van de morfine -en andere pillen - helderder in mijn kop. Mijn dochter zei me afgelopen week, dat ik niets anders deed dan zuchten, kreunen, stilletjes wenen, gaan liggen, bedenkelijke gezichten trekken etc etc etc.... Zo niet-ik.... Hoe je toch op een paar weken tijd een volkomen ander mens bent. Je mag er niet aan denken dat je een levensbedreigende ziekte zou hebben, zo erg. Wat er dan allemaal in je hoofd moet omgaan, dat moet pas verschrikkelijk zijn. Ik was dus een weekje in Belgïe en onafgezien van het feit dat we daar op medisch gebied in het aards paradijs wonen, viel er me één ding vooral op : wat een luxe, wat een overvleod, wat een aanbod, wat een variatie, wat een jacht, wat een drukte, hoe duur het er allemaal is, hoeveel mooie dingen je er kan kopen... Wat al meteen het volgende statement met zich meebrengt: hoeveel druk moet er niet liggen op de schouders van jonge mensen om dit allemaal aan te kunnen, om zoveel spulletjes te kopen, te bezitten, te hebben? Een huis kopen neemt belachelijke proporties aan. De prijzen swingen de pan uit en de banken zijn niet zo happig om een doorsnee koppel aan een lening te helpen. Bovendien stellen jonge koppels zich niet meer tevreden met een klein huis om te starten eventueel, één badkamer is waardeloos, twee slaapkamers zijn not done. Het moet onmiddellijk een 'ruim' huis zijn, met liefst drie slaapkamers , twee badkamers, een bureau, een grote living om ' lekker in te relaxen', een hele grote keuken met een keukeneiland om ' lekker in te koken', een grote bank 'om lekker in tot rust te komen'..... Mensenlief, wat een stress! Mensen staan er ook niet stil, enkel in de files dan. Ze razen maar door, huppelen ( wat ik inderdaad zo nog niet kan doen nu! ) van jut naar jeir zoals ze in Lier zeggen. Komen 's avonds afgepeigerd thuis, kinderen om voor te zorgen, gaan veel te veel uit eten , wat ook weer aan het budget knaagt, wat bovendien te zwaar is en waar je dus uiteraard niet lekker van slaapt. Als ik dan terug in mijn vallei zit, en die rust terugvind, dat eindeloze landschap aanschouw, die vogels - en echt niets anders- hoor tsjilpen en kwintelen, dan ben ik zo blij, zo gelukkig en dan weet ik weer dat het goed is om hier te zijn, dat dit een o zo juiste keuze was. Ik ga confituur maken zie, van abrikozen, omdat ik dat de lekkerste vind, en omdat ons Bernadette komt in augustus en dat goed is voor haar nieren, beweert ze .... Doen dus!