In feite kan je hier niets plannen.
Zei ik een paar dagen geleden dat het een mooie dag was- ik moest eens niets doen, zat op mijn gemak stillekes een 7 sterren doorloper in te vullen terwijl de tijd ongelofelijk snel vooruitging, sprong ik al eens in het zwembad, probeerde mijn puzzel wat verder op te lossen op de vredige tonen van Julio Iglezias of Frank Sinatra, toen de telefoon ging en we Adam zijn gaan redden zo'n 160 km van hier.
Gisteren hielden we verenigingsfeest. En dat was ook plezant, het regende dat het goot maar we zaten in een feestzaal van Montlauzun, zo'n 15 km van hier, voor eens was het niet te ver voor mij.
Ik heb me moeten haasten gelijk de beesten omdat ik nog getracht heb een andere garage te regelen voor Adam, de Engelse buur, dat ik in de rapte nog wat boodschappen deed met hem erbij, want de man had niks in huis en ze zijn met 7 ! , maar ik was er op tijd en het is goed geweest.
Maar zie, vandaag zou ik eens niets doen zie.
Gilbert klopte op de deur gisterenavond-na het feest dus.
-Jan ton téléphone ne marche pas....
Jan bekijkt zijn mobieltje zoals een Marsman een milky way zou bekijken ...
-Ah en effet, il y a un problème !Hij had zeker 5 keer gebeld, geen antwoord.
Maar ja, Jan bekijkt nooit zijn telefoon, ik heb immers een telefoon en ben in huis de communicatieverantwoordelijke met een duur abonnement...Hij heeft een abonnement van 10 euro. Ah ja, hij heeft dat niet nodig.
EN als hij een telefoon nodig heeft, wat al eens gebeurt, dan zegt hij :
-Gene bel eens naar die...vraag eens aan de andere, wat heeft hij gezegd....net zoals mannen vrouwen bekritiseren en ridiculiseren met hun alsmaar grotere handtas, maar zij steken er hun sleutels, portemonnaie, portefeuille, gilet, klak en wat weet ik allemaal in....maar ze hebben geen "sacoche" vandoen, ah neen!
Gilbert had zich dus te pletter gebeld.
Of Jan zin had om met hem morgenvroeg -laat ons zeggen ten laatste om 7 uur- cèpes - eekhoorntjesbrood, paddestoelen dus - te gaan rapen in een bos vlakbij?
(cèpes de Bordeaux of têtes de Nègres )
En dus vertrokken ze gezwind onder hun tweetjes deze morgen.
En ik, ik zou eens niets doen zie. Ik had het mezelf immers al een paar dagen beloofd, niet?
Rond 11 uur belde Jan, of ik cèpes wou komen eten bij Gilbert?
Of ik zijn schoenen, vestje en twee flessen wijn wou meebrengen?
En dan begon het me te dagen, ik zag de kisten met cèpes staan en besefte dat ik daar vandaag nog werk zou moeten van maken.
Na de verrukkelijke maaltijd, cèpes met geconfijte eendenborst, hielpen we Gilbert met het snijden van zijn 10 kilo cèpes.
Hij wou ons helpen met onze 5 kilo....
Maar dat wou ik zelf thuis wel doen.
Hij leerde me hoe ik te werk moest gaan om ze te bakken met olie ,look en peterselie om er dan de bokalen mee te vullen en ze later op de avond 2.30 u te steriliseren....
Paul Goris zal content zijn, hij vindt steriliseren maar niks.
Toch vraag ik me af wat de man met 5 kilo cèpes zou doen? Dat blijft niet goed hé, dat moet zo vlug mogelijk verwerkt worden.
Ik ben naar de Gam Vert gereden met Spotje, om bokalen te gaan bijhalen.
En dan begon ik aan de onvoorzien klus.
Het mag er wezen.
De vaat was er ook niet naast, wat een werk ,maar daarna zou ik eens genieten van een welverdiende rust, zie....
-Bon soir....hoorde ik aan de achterdeur.
Het was Lynn de Engelse bovenbuurvrouw.
Of ik zin had om met Jan een borrel te komen drinken nu haar kinderen en kleinkinderen op bezoek waren?
Zeker Lynn.
"Jaaaaaaaaaaaaaaaaan, Lynn verwacht ons binnen een half uur boven!
En dus hebben we het gezinnetje leren kennen die we anders enkel via facebook
ontdekken.
En nu, nu is het hier zo rustig, geen gedacht.
Ik denk dat ik de telefoon ga uittrekken, zo ben ik zeker dat ik voor de rest van de avond niets zal moeten doen.
