Ik ben steeds - nu nog dus , heel grote fan van Julien Clerc geweest.
Ik was 16 denk ik, toen ik zijn eerste hits meezong en het ging zelfs zo ver dat mijn "looks" zoals men dat nu noemt dezelfde waren.
Een krollebol, lang en slank - ja ik was slank en ben dat ook heel lang geweest trouwens- , gewoonweg Julien Clerc.
Hij was wel veel mooier dan ik, daar niet van.
Maar toen ik 16 was- ik was een jaar voorop op school- mocht ik van mijn grootoom een reis naar Griekenland maken.
Ik was nooit op sneeuwklas geweest, niet mee met de mutualiteit naar Zwitserland in de zomer, maar hier zou ik mijn schade kunne inhalen !
Het was één van de mooiste reizen van mijn leven.
We waren met zo'n 30 leerlingen uit alle Vlaamse Athenea en Lycea onder leiding van Piet Waedemon en zijn echtgenote.
Hij was leraar Grieks/Latijn in Oostende.
31 dagen , 21000 BEF.
We namen de trein, de boot, het vliegtuig...zagen het vasteland, Kreta, Delos, Mykonos, Rhodos.
En vooraleer te vertekken ging ik met mijn mama zomerkleren kopen in Brussel en ik zou ook naar haar kapper gaan, bij Bernard. Hij is daarna jarenlang mijn kapper gebleven.
Het moet dus 1972 geweest zijn.
En toen ik de volgende dag terug naar school ging had ik een nieuw kapsel en in een gele lange broek en dito T shirt kwam ik op de speelplaats en er waren er van mijn klas die me niet herkenden. De metamorphose kon niet groter en geslaagder zijn.
Ik moet daar dikwijls aan denken als ik in de boekjes zo'n "Voor en Na " reportage zie.
Ik leek toen echt op Julien Clerc.
Al zijn platen, al zijn liedjes.
Een tiental jaren geleden belde mijn zus Anne me op , "geen zin om mee te gaan naar Julien Clerc in Vorst Nationaal? Ik heb kaarten."
Ik weet nog heel goed dat ik een paar seconden met mijn mond open naar haar stond te kijken, net of er was iets ongrijpbaars uit de lucht recht in mijn armen gevallen.
Ik, Gene, naar Julien Clerc?
Ik had hem nog nooit live bezig gezien.
Wel op TV, in shows op Antenne 2 of TF1, op "Rijsel" zoals we dat vroeger zeiden.
Want wat waren dat toch fantastische shows op Frankrijk.
En wat waren we toch gelukzakken dat onze ouders daar ook fan van waren.
En mijn grootouders, groottantes en gans de reutemeteut.
En hoe mis ik die interesse bij Jan.
Die niet weet waar ik het over heb en Julien Clerc gewis "den bibberaar" noemt.
Anne en ik hebben hem dus live gezien. Eén van zijn muzikanten speelde vroeger bij Soulsister en die had Anne gebeld om te vragen of ze niet kwam kijken....
Het was ook een ongeëvenaarde belevenis, waar ik nog dikwijls aan terug denk.
Magisch!
Het gaat hem over de prachtige melodieën en om de super intieme diepe teksten.
Hoe ouder ik word, hoe meer ik erin ontdek.
Er zijn heel weinig liedjes die ik niet zo mooi vind van Julien.
Zowel oude als nieuwe nummers kunnen me verleiden.
En toen ik hem daarnet in de grote show van Michel Drücker zag zingen, en besefte dat ook hij ondertussen 67 geworden is - pas op, hij mag er zeker wezen ...- maar zijn stem heeft natuurlijk niet meer dezelfde kracht en je ziet de fragiliteit die hem eigen is, wel dan was ik helemaal ontroerd en ik weet begot niet waarom.
Waarschijnlijk wil je dat idoolbeeld behouden en is het de sterfelijkheid die plots zichtbaar wordt.
Wat leeftijd al niet met ons doet.
Maar zijn muziek die is voor eeuwig, zeker weten.
