sinterklaas, kerst en nieuwjaar

-En ga je dan voor de feestdagen naar België?
-Neen, ik ga even daarvoor , zoals elk jaar, om "mijn" dokters te bezoeken , hopelijk gezond verklaard terug huiswaarts te keren en tot zeker 100 jaar te blijven leven, dit laatste op verzoek van mijn dochter.

Het stelt haar gerust dat ik ervan uitga dat ik 100 word...en mij maakt het ongerust dat ze een leven zonder mij niet zo ziet zitten.
Niet dat het mij ongelukkig maakt, verre van. Een leven zonder haar zou voor mij ook onleefbaar zijn, uiteraard.
Maar tja, zoiets moet je toch altijd in je achterhoofd houden, het kan nu eenmaal binnen de paar seconden gedaan zijn.

Maar neen, dus, kerstmis en nieuwjaar vieren we elk in ons eigen land, in ons eigen huis.

En daarom genieten we de week dat ik in België ben rond sinterklaas dubbel en dik van elkaar.

Ik had het grootste cadeau ooit in mijn valies meegesleurd naar Boechout.
Hoe dom kan je zijn?
De mooie speelgoedwinkel in Cahors geeft er de brui aan en er stond een affiche op het raam "liquidation totale".
Hein? De enige echte speelgoedwinkel?
Aude en Stienus gingen er jaarlijks eens binnen en ook ik bekeek graag de pluchen dieren, de mooie spelletjes . Je kon gerust vragen welk spelletje interessant was voor een jongetje van 2 of van 3 of wat ouder, het was prima kwaliteit...maar aan alles komt een eind.
- Tellement dommage ! Waarom stoppen jullie ermee?
- De concurrentie van de grote magazijnen is dodelijk, antwoordde de eigenares....

Snif.

Ik keek rond en zag een mooie tipi staan.
Dat zou misschien wel iets voor Gustje kunnen zijn, dacht ik.
Zonder nadenken kocht ik de tent.
Maar ze geraakte nogal moeilijk in mijn koffer.
-Slim hoor, zei Jan
En hij verwoordde hardop wat ik stilletjes gevreesd had.
Maar het lukte.
En ja, Gust was er blij mee .

We gingen op familiebezoek bij Anne en reisden met Bernadette . We zagen Olga en Dorien.
En Leonnetje .

En Ingrid en Kris en de moemoe.

Maar we waren vooral intensief bezig met Maurice en Gustje.
Want als er één constante is met kinderen, dan is het dat je niets kan plannen.

We wilden met z'n tweetjes naar de stad, maar Gust én Maurice waren ziek en konden dus niet naar school/opvang.
Neen, dan maar een uitstapje naar de dokter.
Thuisblijven, want zwaar verkouden.
Hangerig.

Rode dikke kaken.

Snotneus.

Hoest.
Slecht slapen.

Maar de volgende dag als bij mirakel helemaal beter.

Maandagavond zag ik Gerda en Sonja , Denise en Jeanine en Ghis en Annemie en ons Dette.

En Nelly en Nicole .En Harry en Anne die daar ook iets aan de bar stonden te drinken.

En het was zo gezellig van nog eens samen in Antwerpen te zijn.

Het was al met al zalig en veel te vlug voorbij.

Maar toch ben ik blij van weer op mijn berg te zitten.
Jan is gaan jagen.

De honden liggen in de zetel.

De stoof brandt.

Eén vuur laat ik uitdoven, wegens té warm ....in december.