We hadden zelf zo goed als geen bezoek ( want we hadden bezoek), kregen weinig of geen telefoons (maar we kregen uiteraard af en toe telefoon) , konden in feite doen en laten wat we wilden ( maar meer doen dan laten als je alles in beschouwing neemt) en er gebeurden -inderdaad Willy het is bijna miraculeus ! - geen rampen deze week ( de electriciteit viel drie uur uit op donderdag en ik kreeg voortdurend flash berichten op mijn computer dat Windows de updates niet kon installeren, zodanig dat ik drie dagen de computer niet kon gebruiken,maar daarmee was de kous af).
Ik heb het zelfs gepresteerd- en dat is dan wel een wonder- om 35 minuten in de zon op de ligzetel te liggen zonnebaden. Is in eeuwen niet gebeurd.
En ik betrapte me erop dat ik dan ook niets deed. Geen boek, geen film, geen telefoon, geen niks. Gewoon liggen, op de zetel , buiten naast het zwembad en de horizon bekijken en dromen wat er achter de heuvels ligt. Is het er groener? Mooier? Anders? Of net zoals hier?
Spot lag aan mijn voeten en dus was ik ook helemaal niet ongerust indien er een veldslang zou langsglijden : mijn held hield de wacht. Links van mij, tussen de berm en de ligzetel in een beetje schaduw, Cartouche . Die gaf de indruk te slapen, maar ook daar wist ik dat het maar een illusie was, want elke vlieg, elke daas, elke bij moet eraan geloven, proteïnen jawel!Hij eet dan ook ALLES.
Ik vulde doorlopers in die geen sloefen zijn hé Monique, ik deed weinig boodschappen, ging naar de kapper , moest niet wassen of strijken, want de wasmachine is stuk en zal pas zaterdag (hopelijk) gemaakt worden. Ik heb moeten poetsen ja, want Geneviève, la fée du logis is ( weeral)ziek...en dat al drie weken op een rij. Ik begin het bijna weer gewoon te worden om zelf te kuisen.
Zoals een vriendin van mij zegt, en zij is ernstig ziek : "Pas op voor je rug hé Geneke!", maar wat doe je eraan?
Jan vraagt altijd of hij moet helpen, maar hij doet al zoveel zwaar werk in de tuin dat ik hem dat niet wil aandoen!
Vrijdag gingen we naar Les chants Grégoriens ( du chant Grégorien à la musique pop) en het was buitenaards, een mystieke belevenis voorspelden ze ons zowaar, maar dat was ook zo.
Een Hongaars octet, die zulken emoties opwekten dat menigeen kippenvel kreeg in een prachtige kerk van Montpezat du Quercy ,bekend om zijn Vlaamse wandtapijten...
François had de tickets genomen zei hij...en ik zag hem op het terras van de Bardouquet toen ik vrijdagmorgen vis ging halen bij de visboer. Ik vroeg hem hoeveel ik hem schuldig was. "Niets", zei hij. "Ha non François, dis moi combien je te dois?"
Geen avance. Ik ben naar l'Office du Tourisme gegaan om te vragen hoeveel het kostte. 18 Euro alstublieft.
Dus ging ik 36 EURO naar Farnçois brengen die plots zo pisnijdig werd en zei dat ik dan maar alleen moest gaan en dat hij niet meer meeging !
Oh lala, ik heb het geld weergenomen en ben thuis een quiche gaan maken en we hebben een bubbelfles klaargezet en gekoeld. Toen we zo rond 19.30 u bij François aankwamen om hem en zijn vrouw op te pikken hadden we toch een kleine verrassing mee. Je kan hier immers niets origineels kopen hé, of je moet het zelf maken...
Dus eerst de Gregorianen en daarna quiche met bubbels en we lagen om 2 uur in bed.
Zaterdag heb ik een ganse dag gekookt want zondag hadden we 6 man op bezoek...en 's avonds naar Le Vigan waar we uitgenodigd waren om te gaan eten bij een stel vrienden waar we nog nooit geweest waren. Zo'n 76 km van hier, maar je bent dus al gauw anderhalf uur onderweg.
Een oud klooster; adembenemend mooi. Een tuin van KLingsor, wild en toch verzorgd, en binnen enorm groot en authentiek en vooral OVERAL moderne kunst. Installaties, Vlaamse hedendaagse meesters zoals Hans Op de Beeck jawel, veel fotografie. Maar de man kon het zo gepassioneerd uitleggen en had bij elk schilderij een visie waar je van achterover viel. Zo'n passie, zo'n honger om iets te ontdekken wat iemand anders nog nooit gezien had in een werk.
En ik dacht terug aan mijn grootooms en groottante , aan hun kunstcollecties en hoe ze wekelijks- net zoals deze man- de salles de ventes bezochten en terug thuiskwamen met hét schilderij of hét beeld, of hét porselein...en hoe gedreven ze waren om uit te zoeken of het een schat op zolder was.
Vertederd keek ik naar de man die ons vol fierheid rondleidde in zijn paradijs...
We aten gevulde vijgen met foie gras, een visentree met in citroen gegaarde rauwe vis van Tahiti waar de man is opgegroeid en geit. En eerlijk gezegd meer moet dat niet zijn hé.
En tenslotte had ik zondag groot bezoek. Vooral veel bezoek . En bij mij was het allemaal van "le terroir", om eens modern te doen.
Groenten uit de tuin die ons zowaar drie verschillende soorten gazpacho opleverden ( meloen, courgette en tomaten), kip op zijn provençaals ( alhoewel het lichtjes aangepast is al zeg ik het zelf) ,kaas van de beste kaasboer in Cahors, een soort méringueachtig dessert met opgelegde wilde pruimen ( als je 1,5 ha gewone pruimen hebt zijn wilde iets exotischer nietwaar?)ende versnaperingen die niet mogen ontbreken. Overgoten door heerlijke landwijn , want er zijn hier exquise landwijnen jawel en huisgebrouwde vieille prune et poire Williams...pff, het kan verkeren.
We hadden bellofd bij Rita en André langs te gaan op het fête de Lard, wat we ook deden, maar waar onze pijp vlug uit was door de (zware) etensweek...
EN vandaag regende het voor de zoveelste keer en toen ik alle "groensel" uit de groententuin in emmers zag staan dacht ik dat het misschien een goed idee zou zijn om die groenten te beginnen inmaken. Je moet er immers ééns mee beginnnen.
Ziehier het resultaat.
Niet dat we hier feitelijk iets interessants te doen hebben hoor in het Zuidwesten,bah neen !
