't Is dat ik zo van koningshuizen hou.
Van Albert en Paola, Willem-Alexander en Maxima, Caroline van Monaco en Co, the Queen en Downton Abbey , de "point de vue et images"...en bijzonder goed op de hoogte ben van hun doen en laten. Iets zoals Story en Dag Allemaal, maar dan enkel voor blauw bloed. Voor minder doe ik het niet.
Toen ik in het voorjaar naar Spanje ging, herinnerde mijn zus me daaraan. Hoe ik me graag placht te noemen toen ik jong was. " Geneviève Verplancke Belhoide de Saint Genois des Mottes".
Hoe komt iemand erbij hé?
Wel, mijn groottante sliep sinds de oorlog bij "Mademoiselle Callebaut" op de Botermarkt in Aalst.
Tijdens de oorlog sliep gans mijn familie langs vaderskant op andere locaties dan wat ze hun "thuis" noemden.
Mijn vader met grootoom Georges sliepen ook op de Botermarkt maar in een ander huis.
Daar was de stencilmachine voor de sluikpers opgesteld.
Mijn grootmoeder woonde in de Molenstraat bij "madame van de socialisten".
Tante Louise sliep in het huis van Juffrouw Callebaut.
Nonkel Paul sliep in de Molenstraat boven de schoenwinkel en mijn overgrootouders in "den hof" , op de Gentse Steenweg.De Joodse familie sliep bij tante Suzanne in Erpe.
Kwestie van geen argwaan te wekken en vooral om verspreid te kunnen manoeuvreren.
En na de oorlog bleef Tante Louise bij Juffrouw Callebaut slapen. Op de bovenste verdieping van een heel mooi herenhuis. Voor dat huis was een trapje met een smeedijzeren leuning. Heel chique, Juffrouw Callebaut was dan ook een chique juffrouw. Ze sprak Frans met Tante Louise, ook met mij.
Ze had ik weet niet hoeveel honden. Allemaal verloren gelopen exemplaren, het was bijna een klein asiel. Het gebeurde regelmatig dat we 's morgens toen we vandaar naar de schoenwinkel vertrokken een hond vonden die vastgebonden was aan de leuning van dat trapje-op.
Die honden hadden telkens dezelfde naam, de poezen ook trouwens. Als er één stierf kreeg de volgende zijn naam .
Ik herinner me steevast Corra, Mijo, Bobby en de poezen waren altijd Minou, Minette "en wat weet ik allemaal" ( voor de insiders).
Als we 's avonds - zeg maar 's nachts voor een klein kind - tegen een uur of 11 te voet van de Molenstraat naar de Botermarkt stapten, hielden we halt bij de frituur. Een groot pak en een klein.
Dat was natuurlijk veel te veel, maar Tante Louise wist ook wel dat Juffrouw Callebaut nog zou wakker zijn en graag ene frietje meeat.
Als we dan binnenkwamen, hoorde je ze vlug met haar stok op tafel kloppen en roepen " Corra, Bobby, Mijo , parterre !!!!"
Want die honden mochten alles, ook op tafel lopen.
Maar soms lag Juffrouw Callebaut al in bed of voelde ze zich niet lekker en dan gingen we haar in haar kamer goedenacht wensen.
En dus, op zo'n avond , lag de krant open " La Libre Belgique" uiteraard, of wat hadden jullie gedacht, bij de overlijdensberichten en daar stond het dan, de annonce van het schielijk overlijden van ene "Geneviève Verplancke Belhoide de Saint Genois des Mottes".
Mijn verbeelding sloeg helemaal op hol.
Ik herhaalde de naam keer op keer tot ik hem vanbuiten kende.
"Oui", zei de Juffrouw, " ze zat in mijn klas op pensionaat".
Nog straffer! Ze kende haar!
En het was net of die glorie ook een klein beetje schitterde op mijn kopje.
En sindsdien maakte juist die naam deel uit van mijn jeugd.
Net zoals de gestorven hond zijn naam gaf aan de geadopteerde nieuwkomer, zo zou ik ook door het leven gaan als een volwaardige blauw bloed .
Maar nu woon ik op een "erf" zoals Tessa zegt.
En daar heeft blauw bloed weinig van doen.
Het is pruimentijd, jawel.
En dit jaar zijn er eindelijk reine-claudes.
Dat is uitgerekend drie jaar geleden.
Want een boer heeft altijd iets voor : het is te warm of te koud, te nat of te droog, om nog maar van de hagel te zwijgen.
Twee kistjes maar hoor, meer moet dat niet zijn als je je een paar dagjes wil bezighouden!
34 potten confituur. Met munt, met gember, met alcohol of gewoon
Vandaag 6 , maar dan op een andere bereidingsmanier.
24 uur laten staan met de suiker en dan pas maken.Mét pruimenlikeur .
En ik heb ook twee potten gedroogde reine-claudes gemaakt en opgelegd in pruimenlikeur.
Pour les amateurs,waaronder ikzelf natuurlijk.
En morgen maak ik van die gedroogde reine-claudes nog maar eens een paar potten gelei.
En dan heb ik het gehad met de reine-claudes.
Koninklijke kunst, anders gezien !
