Er zijn zo van die dingen waar ik geen afscheid kan van nemen.
En er zijn er andere die ik al 1000 x naar de verdommenis gewenst heb, maar die ik houd omdat Jan er geen afstand kan van doen...
Soms vraag ik me af waarom ik die dingen bijhoud?
Want soms hebben ze geen enkele waarde. Soms wel.
Maar telkens ik erbij stilsta of als ik ze afstof, dan denk ik aan die of die persoon die op een bepaald moment belangrijk was in mijn leven, en nu weer niet meer.
Of aan "iets" wat gebeurde toen ik het kreeg.
Of aan een liedje en het liedje aan een jaartal en het jaartal aan een gebeurtenis en een gebeurtenis aan een mens die nog ergens op aarde rondloopt of die er al zoveel jaren niet meer is.
Zo zijn er de "hummeltjes" van meme.
Elk jaar kwam nonkel Georges me halen met zijn mercedes om voor meme, zijn meter, een hummeltje te gaan kopen in de Molenstraat in Aalst.
En elk jaar weer, zei meme achterfa tegen mij "ik had wel eens liever iets anders gehad hé, weeral iets dat ik moet afstoffen en een plaats geven en het staat hier al overvol van alle "posturen" die de Molenstraat ( zijnde mijn groottantes en -ooms, haar zussen en broers die verwoede kunstverzamelaars waren) niet meer kan zetten."
Maar toch was ze blij als haar broer haar een bezoekje bracht, voor haar alleen, zij de oudste van de meisjes, hij de jongste van de 14 die er geweest waren en de 7 die in leven waren gebleven.
Ze was 14 toen hij geboren werd en ze mocht gelijk thuisblijven....
Zoveel spijt heeft ze daarvan gehad, ze was zo graag lerares geworden...
"Er gaat veel spijt in een zak" placht ze te zeggen als we als kind verdriet hadden om iets .
Ze wist waarover ze sprak.
En toen ze in een rusthuis verbleef gaf ze telkens een hummeltje aan Aude toen die met nieuwjaar haar nieuwjaarsbrief voor meme kwam opzeggen.
Aude begreep het niet, maar ik des te meer.
Traditie, iets doorgeven en bewaren voor later.
Om het verhaal te kunnen vertellen van het spijt in de zak en de nutteloze cadeaus die we elkaar geven als we zoveel beter zouden zijn met iets anders....
Ik heb ze gehouden meme, de "hummelkes" zoals ze het zei , op zijn Aalsters.
En ik weet er ook geen weg mee, ze staan in mijn slaapkamer , en elke week, als ik het stof afdoe, denk ik aan jou...maar ik denk zo veel meer dan eens per week aan jou.
Ik vind je in alles terug.
Er gaat veel spijt in een zak...
