Kom eens kijken,zei Jan ,stilletjes hé...het is precies of dat kleintje van die zwarte roodstaart zijn eerste vlucht heeft gemaakt...hij zit daar maar te zitten...
Ik neem vlug mijn GSM en loop rond de tafel aan de achterdeur.
Inderdaad, dat kleine, dikke vogeltje heeft een rode staart.
Staartje.
Enfin, daar zat het dan, en het bewoog inderdaad niet.
Ik neem nog vlug een fotootje van de andere kant.
Zo schattig, zo rond en dik .
Ja dat kan ook niet anders ,zegt Jan, terwijl ik kirrend van plezier rond de tafel loop,zijn ouders deden niks anders dan wormen aanvoeren van 's morgens tot 's avonds...
Neem liever een doos of zo om hem te helpen,zegt Jan.
Maar ik ga recht naar de auvent om te gaan kijken of er zussen en broers van het wonderkind dezelfde grote stap hebben genomen, of ze ook weggevlogen zijn uit het nest.
Eens daar aangekomen was de verbijstering compleet : NEST WEG !
Ik draai het om , maar ben gerustgesteld, geen eitjes of zo, gewoon leeg...
Ik neem het op, roep op Jan, die komt kijken , doet dezelfde vaststelling en zoekt een doos.
Als we wat er overblijft van het nest in de schoendoos hebben gestopt en naar de kleine vogel gaan om hem duidelijk te maken dat zijn huisje nog bestaat, fladdert hij vrolijk weg. Moeder zwarte roodstaart vliegt hem onmiddellijk achterna.
Tja, ik heb het hem van in het begin gezegd he Jan...
Wat ?, vraagt Jan .
Wel dat zijn nest chaotisch in elkaar zat en veel te klein was voor al die jongen !!!!
Toen moest Jan toch ook lachen.
Wie weet komen ze volgend jaar terug?
Denk je dat?
Dat zeggen ze toch hé?
Het is in elk geval een opluchting dat het nest er niet meer is.
De vogels scheten de tafel en de vloer vol.
Ik had reeds kranten op de vloer gelegd en zo.
Jan had me immers gezegd dat het niet de moment was om dat nest uit het dakgebint te halen nu er kleintjes waren.
Zo'n gevoelige man, wie had dat gedacht????
