De slechtste nacht ooit. Jan is zwaar verkouden en hoest.
Ik word wakker rond een uur of twee en kan moeilijk mijn slaap terugvinden.
Tegelijk word ik zenuwachtig van telkens naar de wekker te kijken en te ontdekken dat de wijzers bijzonder traag vooruitglijden.
Rond een uur of halfvijf heb ik er genoeg van en sta ik op.
Jan legt zich neer en zegt "tot vrijdag!".
Ik maak een koffie, eet een boterham en lees de krant.
Rond 5.45 u vertrek ik om Zwany op te pikken.
Tien minuten later staan we bij Rita die ook klaar staat met koffer in de hand.
Cahors 6.40u. Geen parkingplaats, dus moet ik op de betaalparking gaan staan. Die is niet verlicht en ik moet drie maal herbeginnen om een ticket uit de automaat te krijgen. Heel moeilijk om op de "groene knop" te drukken als je geen steek ziet. Laat staan dat je kleuren kan onderscheiden.
Ze moeten er hier toch iets aan beginnen doen ,een soort "minimumverlichting" bedenk ik.
Zwany composteert de tickets.
En hop, de trein in.
We wisselen de laatste nieuwsjes uit.
Overlopen nog eens onze dag. Wanneer we gaan aankomen, wat we gaan doen, met de skilift naar de hoogte , de bergen in en lekker lunchen met Caroline en Constant die daar aan het skiën zijn.
Daarna terug naar beneden. De stad bekijken en dan , en dan en dan...We zijn zo blij dat we de trein hebben genomen en niet met de wagen zijn gegaan, want -stel je voor- dit weekend waren de wegen naar ANdorra afgesloten door de hevige sneeuwval! Neen, dat zou ons niet gebeuren.
We hebben 14 minuten om van spoor te veranderen in Toulouse. Tijd zat. Maar we weten wel niet op welk spoor we moeten zijn.
Maar we hebben tenslotte 14 minuten.
De trein naar Andorra vertrekt uit Toulouse om 8.49u. ZO staat op ons ticket .
Toulouse, keurig op tijd, 8.35u.
Trap af, gang door, trap op, we staan in de inkomhal van het grote station en bekijken de vertrekuren en de sporen.
GEEN TREIN NAAR ANDORRA TE ONTWAREN , geen trein trouwens die vertrekt naar Andorra.
Ik rep me naar de loketten. Begin hopeloos te zwaaien met mijn ticket, ik mag voorgaan en ik vraag op welk spoor de trein van 8.49u naar Andorra vertrekt?
"Mais madame, il n'y a pas de départ à 8.49h! "
Ja maar , opper ik, op mijn ticket staat toch duidelijk dat de trein vertrekt om 8.49u?
"Oui, je le vois bien madame, mais ce train ne roule pas!"
Ik ben te perplex om te reageren.
Een andere loketbediende moeit er zich mee: " ah mais c'est le train pour Latour de Carol, et celui là part à 8.45h Vous avez tout juste 2 minutes pour le prendre. Voie 3!"
Ik roep naar Rita en Zwany "spoor 3".
We moeten een trap af, een gang door, een trap op en komen op spoor 3 , waar de trein naar Latour de Carol tergend langzaam aan onze neus voorbijrijdt...
Een conducteur bekijkt ons " trop tard!" roept hij. We laten hem ons ticket zien, hij is ook verbaasd, mais rien à faire...
Volledig ontredderd gaan we terug naar de loketten.
De volgende trein vertrekt om 10.45u naar Latour de Carol.
Vanwaar komt dat toch en waar ligt begot Latour de Carol????
Quid Andorra, waar niemand schijnt naartoe te willen?
De loketbediende legt uit dat de SNCF geen schuld treft als de treinuren 10 minuten gewijzigd worden.
Pardon? Een trein die aansluit op een andere en die vroeger vertrekt zonder dat de klant daarvan op de hoogte wordt gebracht?
"Vous pouvez introduire une plainte".
Uiteraard.
Maar zegt hij, er zijn ook bussen, ga eens kijken hier achter de hoek.
Rita gaat kijken, Zwany gaat roken , ik besluit bij de pakken te blijven zitten en een boekje te lezen.
Rita komt terug.
Het wordt nog mooier.
We beginnen zo te lachen, de vermoeidheid van de luttele uren slaap, het geren van en naar de juiste trein, de ontreddering van de voorbijrijdende trein...
"J'en ai marre de la SNCF!" schreeuwt Rita.
"We moeten naar Latour de Carol, binnen twee uur. Maar dan zijn we er nog niet! Er is inderdaad een shuttle vandaar naar Andorra La Vella. Jullie zullen aankomen rond 14 uur en dan moeten jullie op de shuttle wachten tot 19.30u. Er is er geen andere. En die moet dan één uur ongeveer door de bergpas rijden , door heel veel sneeuw. "
"Dat doe ik niet" ,zegt Zwany...
"We kunnen een taxi nemen"
"En hoeveel kost dat?"
"We kunnen ook hier blijven", is het wijsste wat we op dat ogenblik konden verzinnen.
En dat hebben we dan ook gedaan.
Rita- onze klachtenmanager- begint te bellen naar het hotel. Eén nacht moeten we betalen, de tweede nacht laten ze vallen.
Naar het loket. Het retourticket wordt stante pede terugbetaald.
Het heenticket , daarvoor moeten we een klacht indienen.
We zetten onze bagage af in een locker.
"Ne perdez pas votre ticket, ou vous aurez une amende, et avec votre veine d'aujourdh'hui ..."
Neen ze moet er geen tekening bijmaken, neen.
Waarop Zwany dent dat die man dat grappig bedoelt en ze geeft hem een serieuze klap op zijn schouder, waarop die bijna hysterisch wordt !!!
Even later doet die man een kraagverband om...bekijk de foto goed van de man achter Zwany en nadien met zijn kraag om ...Bangelijk !!!
Nu hadden we bijna een mens het ziekenhuis ingeslagen!!
We gaan op pad. Er is markt op de Place du Capitol. We kuieren rond.
Kopen hier en daar wat.
En we belanden op een zonovergoten terrasje waar we van een heerlijke lunch genieten;
Resultaat, we zijn een uur te vroeg aan het station, maar de trein zouden we in elk geval halen deze keer.
Ja, we halen de trein.
En hebben een leuke plaats.
Na een tijdje keert de rust weer in ons groepje, tot een zwarte man heel luid in zijn telefoon begint te roepen en het ene luidruchtige telefoontje na het andere pleegt.
Een jonge vrouw die zich aankleedt om de trein te verlaten maant de man aan om ofwel buiten het coupé te gaan bellen ofwel stiller te praten.
De man schiet recht en begint verschrikkelijk te keer te gaan; "Quelle aggressivité, est-ce que tu veux que je te montre ce que c'est de l'aggressivité? Hein, est-ce que tu veux ça!!!'
Vreselijk !
Rita roept "is er hier geen enkele man met ballen die hier iets kan aan doen?"
Een jonge man staat recht en begint tegen de man op een zachte manier in te praten.
Zwany is ondertussen de treinconducteur gaan opzoeken om hem op de hoogte te brengen van het incident.
Ik hoop dat dit niet escaleert, want ik heb het wat gehad voor vandaag eerlijk gezegd.
Maar alles loopt goed af. De man gaat buiten het coupé verder bellen.
We staan veel te vroeg op van onze plaats, door mijn toedoen.
Maar goed, we wilden ook niet weer het risico lopen dat we in slaap zouden vallen en dat we in Parijs zouden uitkomen.
Het was een vreselijke, maar tegelijk grappige en in feite best leuke dag.
Maar moe dat we zijn, bekaf zijn we.
Andorra , we moeten eens nagaan hoe je daar geraakt. Geen trein, maar ook geen vliegtuig...te voet misschien ?
Iedereen zijn Compostella, maar voor ons drie is Andorra een bedevaartsoord geworden.
Ik zou graag met u mailen over verschillende fait divers....mijn email adres : marleen.jeunen@gmail.com....hoop iets van u te horen....groetjes
BeantwoordenVerwijderen