Fredo

Fredo jaagt samen met Jan.
Of beter, hij jaagt af en toe.
Want Fredo heeft een kruidenierswinkeltje in een smal straatje van Castelnau.

Daar waar de meeste winkeliers in Castelnau 's maandags gesloten zijn, is Fredo weer op post op maandagmiddag.
Altijd open, immer welgezind, steeds vriendelijk, of je nu om 0,50 EURO citroen nodig hebt of om 15 EURO kaas.
Voor hem is een klant een klant.

We gingen wekelijks naar Fredo, gewoon om ui, of prei, of selder, of wortelen, of om een brood. Want dat heeft hij ook.

Maar zie, in de zomer hadden we onze moestuin die zodanig veel groenten opbracht dat we geen groenten meer moesten kopen.
En aangezien de zondaagse aperitief volledig in onbruik is geraakt doordat Rita en André te druk bezig zijn op zondag, en anderen ook niet meer komen, tja, daarom en enkel daarom ben ik bijna een jaar niet bij Fredo over de vloer geweest.

Het was Denis die ons over Fredo sprak . Over het feit dat hij nooit getrouwd is maar dat dat ook niet verwonderlijk is ,aangezien hij voor zijn moeder zorgt.
En zijn moeder zit in de keuken achter de winkel.

Op zondag komt zijn broer van dicht tegen Bordeaux ergens , om zijn broer een paar uur plezier te gunnen bij het vissen of het jagen.
Afgelopen jaar was Fredo gaan vissen terwijl zijn moeder sliep .
Ze was wakker geworden en liep in haar nachtjapon het straatje in en riep " Frédo est mort, Frédo est mort!!!"
Ze liep zo de burgemeester tegen het lijf die haar vergezelde naar haar keukentje.
En met z'n tweeën hebben ze rustig gewacht op Frédo, tot hij terug was. Want ze hadden zijn GSM nummer niet.
Waar kom je dat nog tegen, een burgervader die zo goed voor zijn onderdanen zorgt?

Soit.
Het was zo lang geleden dat ik nog bij Frédo geweest was, dat ik te beschaamd was om terug te keren.
"Oui je sais, il m'en a touché un mot" ,zei Denis.
Zou ik dat durven, vroeg ik Denis, terugkeren na zo'n lange tijd?
"Bien sur, il sera même très content de te revoir!"

Ik vatte het goede voornemen op om volgende zondag zeker bij Frédo wat inkopen te doen.
Maar het toeval wilde dat ik hem nog eerder terugzag op het dîner van de jacht voor de dames.

Ik nam de moed in mijn twee handen en ging naar Frédo toe. Ik gaf hem twee zoenen, zoals gebruikelijk is hier als je een kennis tegenkomt.
Hij vloog recht en begroette me hartelijk.
"Ecoutes Frédo, je ne suis pas venue au magasin depuis tout un temps, mais tu vois je n'osais plus venir, tellement j'avais honte de t'avoir laissé tomber...."
"Arrêtes, Geneviève, je serais contente de te revoir!"

En sindsdien ga ik weer bij Frédo af en toe en hij komt van achter zijn toog om te twee zoenen te geven en weet je wat? Dat doet hij bij geen enkele klant ! En gij nu !

Eliette komt juist buiten, maar achter haar, de man met de baard , de alpinopet en het groene geruite hemd : dat is Frédo !!!!