Dat ziet er prachtig uit natuurlijk, net of de lente is ontegensprekelijk op komst, ware het niet dat we weer elke dag opnieuw bang zijn dat het begint te vriezen, zodat we opnieuw een jaar zonder pruimenoogst zouden zitten.
Alhoewel het woord "zitten" nu niet precies op zijn plaats is, als het de pruimenteelt betreft.
De "vriesangst", tja, wie had ooit gedacht dat ik daar bang van zou worden?
Want als het zou vriezen één van de eerstvolgende weken- en dat is zeker niet uitgesloten, in maart kan het nog lelijk winter zijn- dan bevriezen de bloesems en komen er geen vruchten aan de bomen, het sap rijpt niet , spijtig genoeg.
En verleden jaar was al zo'n miserable jaar door de hagelstormen die we hebben zien voorbijkomen.
De plank waarop de confituurpotten staan slinkt voortdurend, doordat er geen aanvulling kon gebeuren van reservepotten ...en dat is erg als je dat twee jaar na elkaar niet kan waarmaken.
Maar anderzijds voelt het ook precies aan of "spring is in the air".
Bij Paul, de bovenbuur ( neen, die is nog niet terug , en zoals Jan zou zeggen " God zij lof en eer !!!") zijn de eerste paasbloemen opengebloeid.
De irissen staan klaar om omhoog te rijzen en ons hun dikke bossen paarse en gele bloemen te laten zien.
En andere planten die het ganse jaar door hebben gebloeid bekijken de vallei met een knipoog.
Zelfs in Noorwegen,schrijft Chris, is het zo zacht dat het niet meer normaal is...
Ah, Dusty Springfield -één van mijn lievelingen- zingt zachtjes op de achtergrond een Burt Baccharach liedje "Wishin'and hopin'" , en ik hoop dat het zacht blijft voor de tijd van het jaar en dat het af en toe blijft regenen in plaats van te beginnen vriezen en lelijk doen.
Maar vandaag regent het niet en behoudt de pluviometer zijn niveau.
Wensen en hopen dat het zo blijft,tot in de echte lente, eind volgende maand.
Fingers crossed.
