We zagen Aude, Dorien , Ella en Sophie dansen en zingen dat het een lieve lust was.
Dat was een hobby van hen en ook van alle andere nichtjes : zingen en dansen en modeshows geven.
En het viel Stienus op hoe zorgeloos en vrij Aude op al die opnames was.
Hoe ze volledig opging in haar zang en dans en zelfs de leider van de bende was om aan te geven wanneer er nu moest ingevallen worden door Ella, wanneer Dorien moest beginnen bewegen, wanneer Sophie een stapje naar voor moest doen.
Hoe ze over haar toeren in Jan's opnamestudio er volledig voor ging om zogezegd een plaat op te nemen, heel zenuwachtig en dirigerend naar de anderen toe , tevreden knikkend wanneer ze goed en juist zongen of bang kijkend wanneer dat niet het geval was.
En hoe dat plots op een septemberdag in 1996 allemaal eensklaps veranderde.
Weg zorgeloosheid, weg naïviteit, weg zelfzekerheid . Dat maakte plaats voor vroege puberteit , zorgen en zorgen voor, twijfel en angst.
Maar nu ze zelf moeder is zie ik die zelfzekerheid weerkomen, de zorgen zijn grote mensen zorgen waar we ook allemaal zijn doorgegaan en die zeker niet onoverkomelijk zijn.
Dus houden zo, maar goed gezien van Stienus.
