Het werden er 38 ( voor sommigen té koud, ik weet het) en dus tijd om mijn zwempak ter hand te nemen - ter hand, want misschien was het water nog net iets te koud en zou ik het weer op zijn plaats op het onderste schap in de oude houten kast leggen, in afwachting van betere tijden, warmere dagen of tenminste warmere watertemperaturen.
-Ik ga nog eens zwemmen, zei Jan , de ijsbeer.
Want hij gaat al zwemmen als het water 23 graden aangeeft.
Natuurlijk heeft dat veel te maken met het feit dat hij-vastgeroest op zijn ijzeren ros ( men leze en schrijven de tractor) - volledig oververhit is door onder de bomen door het gras voor een tweede maal af te rijden.
Ik wentel mijn blik dan af, want IK KAN ME DAT NIET VOORSTELLEN DAT IK DAT ZOU DOEN.
Maar iemand moet het doen, zegt Jan.
Chapeau dus, bij deze.
-Ga je mee zwemmen? Neen zeker?
Jawel, ik kom af.
Hoeveel graden?
24 .
Tja, al mijn moed bij elkaar genomen, trek ik mijn badpak aan ( het past nog, dank U ) .
Ik ga eerst stiekem in het technisch lokaaltje kijken en tot mijn grote verrassing wijst de thermometer 26 graden aan.
Komaan Gene, maan ik mezelf aan, niet zeveren hé, d'er van den eerste keer in hé, allez zenne, vooruit.
En zie, deze nimf gaat te water in één ,twee, drie.
Jan perplex en ik van mezelf.
Maar het lukt weer, mijn autohypnose.
We zeggen nog maar eens tegen elkaar wat een formidabele investering we toch gedaan hebben.Ook iets waar we nog geen dag spijt van gehad hebben.
Gisterenavond hoorde ik de meest verschrikkelijke geluiden van een grote machine die precies takken aan het snoeien was, maar tegelijkertijd gebeurde het net in onze pruimengaard -zo luid ging de tractor ,wat het uiteindelijk bleek te zijn, te keer.
Je hoorde stenen die door messen weggekatapulteerd werden, takken die ijselijk door de tanden van de vermaler verdwenen.
En vanmorgen waagde ik me dus tot aan het meer - door Katja "het vijvertje"genoemd - om te ontdekken wat er nu precies gebeurd was.
Prachtig, het was prachtig ....
Het meer staat te koop.
50.000 EURO vragen ze ervoor en neen, wij hebben er gewoon voor bedankt.
Maar Philippe zal het misschien inkopen, nu hij er zo zijn werk van gemaakt heeft.
Sinds een paar weken heeft de Sogofim- een staatsinstelling die de belangen van de landbouwers beschermt en die zo'n 4 jaar eigenaar is van het meer- er borden komen zetten.
't Zal gaan tijd worden, amai !
Gedurende vier jaar mocht je dus wel vissen, pootje baden, zwemmen....of wa?
Niet dat zo'n plakkaat helpt als je je wil ontdoen van je verantwoordelijkheid, maar kom, een verwittigd man is er twee waard....
Een kind dat nog niet kan lezen heeft niets aan zo'n paneel hé?
Op mijn weg terug wou ik de stand van de pruimen bekijken en ja hoor, ze groeien.
De "pêches de vignes" ook, perziken van de wijngaard.
Het belooft !
