Jan is deze morgen gaan jagen op ree. Een van de laatste keren dit jachtseizoen, aangezien eind februari de jacht op zijn einde loopt.
Jeannot belde, hij was Jan kwijtgeraakt op de jacht en had twee mirabellenboompjes mee om te planten. Alsof we nog niet genoeg pruimenbomen hebben staan.
"Om de gaten op te vullen" , zegt Jan. "Daar waar de oude bomen zijn uitgedaan".
Ok dan maar.
Jeannot kwam de bomen dan maar zelf tot hier brengen.
Jan kwam bijna tegelijkertijd met hem aan .
"Apéro Jeannot?"
"Non, pas cette fois-ci, j'ai les bottes pleines de boues"
"Mais nous allons le prendre dehors, tiens!"
"Alors, pas de soucis, je reste !"
Ja het is mooi weer en het blijft zo de ganse week.
35 °C in de zon, om 18u terwijl ik nu schrijf nog 15,5°C en vanmorgen 2,5°C...
Zalig.
Na een ricartje of twee vertrekt Jeannot , die eerst nog goede raad meegeeft hoe je de twee boompjes in kwestie moet snoeien. Hoe je een afgeknipte tak in zand moet bewaren een weekje en hem dan enten met andere pruimentakken. En vooral wanneer je best snoeit : bij een oude maan , "une lune ancienne".Net voor volle maan dus.
Ze weten er alles van, de mannen van de jacht.
Het is zo zacht en verbazend warm in de zon dat we besluiten buiten te eten.
Everzwijn stoofpot, een restantje uit de diepvries die afgeladen vol zit met jonge koe en zwart varken uit de Quercy. Vandaar dat ik opruim.Ik heb dringend een tweede diepvries nodig, bedenk ik.
Dat zal ik me dan ook aanschaffen, eens Jan zijn 'kot' opgeruimd heeft en verhuisd is naar zijn nieuw 'kot', al is kot een te neerbuigend woord voor zijn mooie schuurtje, ook wel en beter "barnette" genoemd.
Dan wordt het oude kot, "mijn kot" en kan ik er mijn confituur, paté en geconfijte eend in kwijt.
Ik kijk ernaar uit, naar de lente, naar de zon.
Morgen weer buiten eten zie !
Puur genieten in februari.
