Een kleine variant op "één zwaluw maakt de lente niet", want er zijn hier nochtans nog altijd veel zwaluwen die de zomer doorbrengen in Castelnau. Ze zitten kwetterend onder de arcades van het marktplein en het is een vreugd om te zien hoe ze van het ene nestje naar de andere hoek vliegen als we aperitieven op het terras van de Bardouquet, ons aller stamcafé.
Ja, de irissen steken hun kopje op, dat had ik verleden week al gemerkt dat de tijd er rijp voor was. We kregen mooie temperaturen overdag, in de zon, alwaar het kwik al gauw oploopt tot 25 à 28 graden en voor je het weet zit je te puffen en te zweten bij het minste dat je doet.
Maar er van uitgaan dat de lente al effectief in het land is, dat is te hoog gegrepen, zelfs voor een regio die 1000 km dieper zuidwaarts ligt dan het geboorteland.
En al vriest het hier 's nachts niet meer, neen, op de bergtoppen van de Pyreneeën valt nog dagelijks verse sneeuw.
Het is nog niet voor morgen, het zwembad bedoel ik.
Jan en Denis zijn dapper aan het snoeien. De eerste bloesems staan op de précoce pruimelaars. Ik heb heel vaag een bloesemgeur geroken eergisteren, terwijl ik met de honden op stap ging.
Sinds ik verkouden ben , heb ik geen smaak of reukzin meer. Dat beangstigt me geweldig. Stel je voor dat je niets meer ruikt. Het klinkt banaal, maar onafgezien van het spijtige - namelijk dat je heerlijke bouillongeur of andere brouwsels niet meer kan opsnuiven of onmiddellijk beseft dat de look verduft ruikt, wat me al eens overkomen is in een wildstoofpot! ik mag er niet aan terugdenken of ik word weer lijkbleek - is het bovendien gevaarlijk. Je ruikt geen brandlucht. Of andere ellendige toestanden.
En smaak verliezen, mens toch. Verleden week, toen ik dus het gevoel had met mijn hoofd in een aquarium te zitten, smaakte niks me. Ik at amper, en inderdaad ik zou daar blij om moeten zijn, rekening houdend met mijn slanke figuurtje, ahum, maar toch, het leven is minder zinvol, althans wat mij betreft.
Dat is iets wat ik niet begrijp bij sommige mensen- een geluk , ik ken er heel weinig van dat kaliber, dat ze geen zin hebben in eten, dat eten hun niks zegt, dat het hun allemaal gelijk is, dat een boterham elke dag ook goed is, dat het voor hen allemaal niet hoeft...Allez, hoe kan dat nu?
En dan denk ik aan Paul Goris die al die lekkere onwaarschijnlijke gerechten op zijn facebookpagina post. Het ene al beter dan het andere.
Vandaar een foto van wat de pot vandaag geschaft heeft.
Petit salé aux lentilles. En gij nu !
Dat zijn gepekelde varkensribben, die je moet koken met een ui waar je kruidnagel instopt, thym, laurier uiteraard, peper ( geen zout want de ribben zijn al gepekeld), prei en wortel. Die laat je twee uur koken ( tot ze van de beenderen vallen- "la chair quitte les os" in de praktijk, dit terzijde voor de kenners) . Je laat ze afkoelen. Ondertussen heb je de linzen klaargemaakt met een ui, prei en wortel, thym en laurier , rookworst in stukjes gesneden.
Je haalt het vlees van de ribben en voegt die toe aan de linzen.
The finishing touch is de "vinaigre de banyuls" die je toevoegt in je bord. Heel weinig. Een vleugje zeg maar, maar dat maakt gans het verschil.
En Jan had "eens goesting" ( nu Gwendolyn Rutten het woord " goesting" overboord gooit en kiest voor "vrijheid" zal ik de draad maar weer opnemen ) op wafelen en ik had toch een wafelijzer gekocht om Gustje te verrassen ...
Allez, wafels waren er ook.
Ik heb worst gesneden , als de mannen straks volledig afgepeigerd en uitgeteld een glas bier komen drinken is er ook al een hapje voorzien...
Terwijl ik dat allemaal bijeen aan het toveren was, was Monsieur Filippi hevig in de weer met het installeren van een tweede televisie in de slaapkamer....binnenkort kan ik op vrijdag naar "the voice" kijken en Jan naar een stomme gewelddadige spionageserie.
Het wordt paradijselijk.
Morgen en overmorgen komen dakwerkers om een bestek te maken.
En zo kabbelt de week ten einde.
Het was bijzonder druk ten huize Cigalou.
Maar dat is hier niet anders.
We hebben toch anders niks om handen.
En het wordt schoon weer, de iris heeft het beloofd en de eerste zwaluw ook.
