En gisteren droomde ik dat er baby's uit mijn mouw rolden en telkens dacht ik "zou Dorien vandaag bevallen?".
Maar er kwam geen SMS-je van haar noch van mijn zus of van Aude.
Het rare is ook dat ik ALTIJD mijn GSM meeneem naar boven als ik 's avonds ga slapen, maar gisterennacht was dat anders, ik was hem aan het opladen.
En wil dat nu toch lukken dat ik dan vannacht toch een telefoontje gekregen had van Aude...maar tja, ik had het niet gezien.
Dus vanmorgen belt Audelief me op om te zeggen "goed hé mama, schoon kindje hé?".
En ik viel uit de lucht, want ik wist nog van niets.
Maar zie, daar was Leon die de wereld tegemoet kwam.
En wat een mooi kind !
En vanavond had ik Dorien eindelijk aan de telefoon en ze klonk zo gelukkig.
Dus ja, nu ben ik groottante.
Groottante.
Ik heb toch nog eens goed nagedacht of dat wel zo was.
Was het niet achternicht, of achterkozijn ( ik hoor de Nederlanders al bulderen met de kozijn historie) ?
Neen, neen, groottante en mijn broer grootoom.
Wat worden we oud, maar oud !
En ik voelde bij Aude de emotie die hoog oplaaide. Ze beleefde het allemaal weer.
En bij de zussen van Dorien.
En bij mijn zus die met zichzelf geen blijf wist.
Het doet iets met een mens, een kind dat geboren wordt.
Het brengt de zon terug, nu die even was verdwenen.
Lang leve Leon!
