Simonne en Jean-Claude, landbouwers op rust ,alhoewel en Yvonne en Denis, veldwachter op rust, alhoewel...
Ze hebben ons hard geholpen bij het snoeiwerk van de pruimenbomen, vandaar dat een tegenprestatie van onzentwege enkel op zijn plaats was.
Om 19 uur. En ze waren op tijd.
Net binnen en de electriciteit valt uit.
Niet getreurd, daar zijn we op voorzien: kaarsen alom.
Geweldige donderslag.
Jan vliegt naar boven om de computers uit te zetten, de stekkers uit te trekken en op dat ogenblik, net toen ik met de aperitiefhapjes ofte zakouskis aangepeddeld kwam, stroomt het water in beken uit de lucht, gevolgd door oorverdovend lawaai , zijnde hagelbollen die op ons dak rattekatattetetetetetete plensen, buiten zag je enkel een witte walm, het gras helemaal wit, en ik zeg luidop,"neen, echt dit is abnormaal", als ik als versteend blijf staan en zo ook mijn gasten.
Door de dikke muren heen, door de houten planken vloeren, langs de dikke balken, stroomt het water naar binnen.
Ik had ooit gedacht ,vermits we op een heuveltop wonen, dat we zouden gespaard blijven van overstromingen. Niet dus, al was het een ander soort 'overstroming'.
Ik bekeek de toestand, Jan bleef boven .Ik begon te dweilen met de kraan open. De gasten zeiden dat ze naar huis gingen, of wilde ik dat ze bleven om te helpen, of wat wilde ik juist en eerlijk gezegd ik wilde niet veel, enkel blijven dweilen, ik kon aan niets anders denken.
Ze zijn allemaal beginnen dweilen, aftrekken, opmoppen, dweilen uitwringen, emmers naar buiten gieten, ik in de stortregen emmers gaan uitgieten verderop, andere borstels halen, ik was doorweekt ...
en om klokslag 8, of dus drie kwartier later was alles opgedweild, hield de regen op, was de stroom nog niet terug, maar Jan wel, die vond dat het meeviel, wat me verbaasde, want hij kan minder tegen stress dan ik.
"Zullen we iets drinken" ? vroeg Jan aan de vrienden.
"Non, non, on s'en va, vous avez assez de soucis"
"Mais non, on insiste", opperde ik, met mijn haar volledig gekroesd en druppend van het nat.
Allez, ze zijn gebleven en ik heb dat ganse diner gekookt bij kaarslicht.Enkel koffie kon niet, want geen stroom en ik had de moed niet om water te koken en de filter op te gieten, maar, het hàd gekund hoor.
In het midden van mijn kookexploot is mijn bidon gas ook leeg komen te vallen...waar Jan dan weer maar eens mocht opdraaien voor het "zware" werk.
Maar het was nog een gezellige boel, ze zijn tot 1.30u gebleven, er was nog steeds geen stroom en op het einde zeiden ze : " on admire votre flegme, on n'aurait jamais pu continuer un tel diner avec tout ce qui s'était passé".
"Vous n'en avez qu'encore plus de mérite"
De stroom was terug vijf minuten nadat ze vertrokken waren.
Ik heb wijselijk mijn bed in de slaapstand gelaten en niet naar "zitstand" gebracht, want ik was niet van plan een paar ogenblikken later weer stroomloos te moeten vertoeven en zoals Lodewijk de 14e te moeten slapen , al zittend dus, want dat is me ook al eens overkomen, hier in het zuidwesten !!!!
Vanmorgen namen we de schade op.
In huis niet veel schade, enkel nog natte tapijten. Meubelen die we weer in de was moeten zetten, nog plastic goed gelegd , weer gedweild, maar al met al valt het mee.
De groententuin, dat is spijtig genoeg een ander verhaal. De tomatenplanten zijn gebroken. De aardappelen zien er niet goed uit.
De pruimen zijn zwaar gekwetst van de reuzehagel.
Hogerop zien we de landerijen van de boer Philippe , die heeft enorme schade en dat is zo spijtig.
En boven op het plateau vonden we deze morgen, ongelofelijk maar waar, dertien uur na de feiten, nog steeds hoopjes hagel...
Een bewijs :
Hoe kan dat nu, midden juni, in het zuidwesten?
De telefoon rinkelt voortdurend. Vrienden en bekenden die vragen of alles OK is.
In Cahors was er een kleine wervelstorm...allez, we mogen precies nog niet klagen.
Jan is alvast een afspraak gaan maken met een dakwerker. Dat ons dat geen tweede keer gebeurt.
De hagel heeft de afvoer verstopt, zodanig dat het water zijn uitweg zocht langs de dakvensters en de schoorstenen.
" On va à la lune" , zegt Denis, "mais on ne parvient pas à maîtriser la force de la nature". Vier keer heeft hij dat herhaald, vier keer...non mais!
