Vanavond beginnen die feestelijkheden, aan de vooravond van de 14e juli ,met het jaarkijkse mosselsouper, georganiseerd door ' les pompiers sapeurs' de Castelnau-Montratier.
Gevolgd door La fête de Flaugnac eind juli, La fête de Lard, begin augustus, Capmié midden augustus, het jachtfestijn van de jagers van Castelnau en Flaugnac, het feest van la Saint Martin, van de oudstrijders van Algerije ( ik zou willen vragen hier niet bij in de lach te schieten, want hier wordt dat heel serieus genomen, het was een vreselijk lange oorlog !).
Er zijn veel meer feesten in deze streek, je kan ze niet allemaal meemaken ( misschien wel, maar dat is een beetje van het goede te veel) .
En je moet het meemaken om te geloven waar ik het over heb: lege dorpen worden plots overbevolkt, ingericht met lange houten tafels, waar wel 900 mensen bij aanschuiven.
De organisatie verloopt feilloos. Al het werk wordt verdeeld: 'les entrées' in één gang, 'steack/saucisses' in een andere gang , 'fromages/dessert/vin' in de laatste gang.
We zijn altijd bij de eersten om aan te schuiven, want als er zo'n 800 man voor jou staan wordt het wel lang wachten. Maar niemand klaagt daarover, dat hoort erbij.
We spreken af met onze vrienden en kennissen en komen andere kennissen tegen die mee aanschuiven.
Plaats houden is heel moeilijk, niet voor twee mensen natuurlijk, maar als je spreekt over 6/8/10 plaatsen , tja ! Hoe doe je dat? Meestal is de zon van de partij en zoek je dus de tafel die niet in de vlakke zon staat.
Een uur afspreken helpt, toch zijn er dikwijls misverstanden omtrent dat 'uur' ...
Maar eenmaal iedereen elkaar heeft weergevonden kan het feest beginnen.
Er is Bal Musette, accordeon , orkestje, goeie zangeressen, de papies en mamies die met hun kleinkinderen dansen, af en toe een oud mannetje die het hem waagt naar een jonge frisse 'bees' toe te gaan om een dansje te placeren...je ziet het allemaal.
Je moet zeker je eigen bestek meebrengen.
Elke man heeft hier wel een mes, een laguiole , elke jager heeft trouwens een mes. De vrouwen SMS-en naar elkaar om het bestek niet te vergeten.
Een ander heeft servetten mee, of een vork op overschot etc etc.
Er is bestek uiteraard, plastic bestek en als je op een everzwijncotelet snijdt kan dat tegenvallen.
Het eten is bijzaak.
Je komt niet om te 'eten', je komt om te feesten.
Behalve bij het mosseldiner, want de mosselen van de pompiers zijn buitengewoon lekker .
Vanavond dus, mosselen.
Gemaakt op een plancha , een heel grote ronde plancha met hout onder, en de pompiers stoken natuurlijk, veilig -zoals het hoort.
De wijn vloeit overtollig.
Té zelfs.
Toen we een paar jaar geleden naar het mosselfestijn gingen zaten Zwany en Rick ons op te wachten.
De mannen trokken naar de 'buvette', de toog dus, en bestelden elk een fles rosé.
' 5 Euro maar' zei Rick.
Ze zijn (veel te) dikwijls flessen gaan bijhalen.
Rond 23.30 u wordt er verzameld rond de kerk waar het vuurwerk voor de nationale feestdag wordt afgestoken. Mooi vuurwerk, de moeite, heel lang zelfs voor zo'n kleine gemeente.
De mannen blijven meestal aan tafel zitten en blijven meestal rosé ( van 5 Euro maar!) drinke.
Zoals Zwany de volgende dag zei : ' Nou joh, Rick heeft het vuurwerk niet gezien hoor !'
Die uitspraak is een codezin geworden, telkens we teveel gefeest hebben in het zuidwesten.
Vanavond voorspellen ze echter onweer, en dat is nu buitengewoon spijtig, want ik vrees dat we deze keer helemaal het vuurwerk niet gaan zien, niet van overmatig rosé consumptie, maar van de regen.
Het is hier ook een kwakkelzomer, zelfs met leuke warme temeraturen overdag.
We gaan het niet aan ons hart laten komen en we gaan (eens te meer) genieten...
