Andouillette et tripes

Vanmorgen gingen we naar Montauban, zo'n 30 km meer ten zuiden van ons dorp .
Jan zou er zijn jaarlijkse medische controle ondergaan en daarna zouden we een gordijntje gaan kiezen in een magazijn ergens in een industriële zone.
Maar daarna zou het pas echt leuk worden.
We waren immers uitgenodigd door onze Engelse bovenburen om er in de stad te gaan eten in een leuk brasserietje waar zij van hielden en dat wij nog niet kenden.
En het was inderdaad een voltreffer.

Brasserie L'Estaing .

Na een tijdje zat de zaak stampvol. Dat beloofde!
We kozen gepocheerd ei met escargots.
En anderen velouté van erwtjes met ravioli.

Voor het hoofdgerecht kozen we lam dat 7 uren gegaard was en Lynn verkoos de vis.
Paul had zijn zinnen gezet op de andouillette 5 AAAAA's  ( een beetje zoals je oesters 5 nullen zou kiezen).
De ober vertelde hem dat het een typisch Frans gerecht was dat niet zo 
geapprecieerd wordt door niet-Fransen.....
Ja,zei Paul, maar misschien juist daarom. Wat is het?
Ik dook in de wikipedia om het te vertalen naar het Engels , maar de ober was mij voor.
Chitterlings! And it stinks !
Dat is zeker waar. Het zijn ingewanden, meer bepaald darmen die opgevuld zijn met andere ingewanden.
Vreselijk! Ik krijg het niet binnen.
O but then , it's an experience, I want to take the risk!
De ober stapt bedenkelijk weg om ze te bestellen.
Terwijl hij ons het verrukkelijke voorgerecht serveert vraagt hij nogmaals aan Paul of hij niet van gedacht veranderd is? Neen, hij blijft erbij!

So far so good, zou ik zeggen. Ik kon er niet van over feitelijk.

We krijgen het hoofdgerecht. Drie blije mensen beginnen aan hun excellente keuze, één tafelgenoot onderzoekt ernstig zijn verschrikkelijk slecht ruikend bord.
Hij neemt een hap en zijn gezicht vertrekt in een pijnlijke grimas.
It's worse then I expected. It tastes like an old carpet!

Ik kan jullie niet uitleggen hoe hard we luidop gelachen hebben. Ik kwam bijna niet meer bij.
Ik gaf Paul een stukje van mijn zacht lammetje. Lynn stond de helft van haar vis af.
Paul zijn bord bleef onaangeroerd.

Toen de ober de borden kwam terughalen, zei hij Je vous avais prévenu hein monsieur!
En een verwittigd man zou er twee waard moeten zijn !
Wil U soms een ander gerecht?
Dat vonden we allemaal zo lief !
Maar we hadden geen compassie met onze overmoedige Brit!
No mercy!

Hij heeft zich herpakt op zijn dessert .

Maar wat een leuke tent was dat! En wat een aangenaam gezelschap.
Wat hebben we toch gelachen aan tafel.
Zeker voor herhaling vatbaar, behalve de andouillette dan.

Andouillette is een typisch Frans gerecht, gemaakt van de ingewanden van varkens of (vroeger) runderen. Het ziet eruit als een gewone witte worst, en is in heel Frankrijk terug te vinden. Daardoor vormt het voor vele toeristen een onaangename verrassing. Andouilette is namelijk een "verworven smaak", die door veel mensen als zeer onaangenaam wordt ervaren. De textuur is rubberig, en ziet eruit als grof gesneden stukjes vet vlees.

Er bestaan verschillende bereidingen, afhankelijk van de streek. Er bestaat ook een soort keuringsvereniging voor de andouillette, genaamd AAAAA (Association Amicale des Amateurs d'Andouillettes Authentiques).

Pens (misschien een Volkslatijn trippa) worden gebakken bereid uit de maag van herkauwers , etymologie van het substantief pens , .

De Franse verkiezingen, van uw correspondent ter plaatse

gemeentehuis Castelnau-Montratier

 Liberté, égalité,fraternité.
De vlaggetjes hangen uit aan het raam van het gemeentehuis.
Eindelijk gaan de Fransen stemmen.
Eindelijk.
Want sinds midden oktober gaat er geen maand voorbij of er is een eerste ronde bij de socialisten, een tweede ronde, een eerste ronde bij de Republikeinen , de tweede bij die groep, de extreem-linksen, de extreem-rechtsen, nieuwe partijen zoals En Marche, de anti-Europeanen, de pro-Europeanen, maar echt, ik heb de indruk of er elke week gestemd geweest is.
Het is waar dat de meesten gewoon niet meer weten wat ze moeten stemmen, voor wie ze moeten stemmen.
In alle partijen zijn er fenomenale schandalen. Uiteraard komen die aan het licht nèt voor de verkiezingen. We beginnen ook hier Amerikaanse toestanden te kennen.
Van François Hollande horen we niks. Hij heeft er dan ook een zootje van gemaakt. Kwam nooit eens boven de massa uit. Soms had ik de indruk dat hij een beetje een koning was, zoals in België, wiens taak zich beperkte tot het neerleggen van bloemenkransen aan het graf van de onbekende soldaat of na aanslagen , en dat waren er veel.

Rita zou bijzitter zijn in Flaugnac en zei me dat ik fotootjes moest komen nemen en dat deed ik.
Flaugnac is een klein dorpje naast het mijne. Het bureau is minuscuul, een voorschoot groot.

bureau Flaugnac

De foto's van de kandidaten hangen aan de zijkant van de grote kerk.

ALs je binnenkomt word je uitgenodigd alle foldertjes te nemen waarop de 'acte de foi' staat van de te verkiezen kandidaat. Een geloofsbrief. Wat hij denkt.
En één envelopje.
EN dan ga je in het stemhokje staan en steek je het juiste foldertje in de envelop en ga je die in de urn steken.
De rest van de geloofsbrieven gooi je in de vuilnisbak aan de uitgang.
De twee personen die van dienst zijn in het bureau kunnen perfect uitzoeken voor wie je gestemd hebt.
Archaïsch.
Ik ga het ze niet zeggen, ze zouden het slecht kunnen opnemen.

 In mijn eigen dorp is het bureau groter en de tafel langer, maar het aantal foldertjes is hetzelfde.

déclaration de foi, Castelnau-Montratier

 En er zijn maar liefst drie (!) stemhokjes!

Maar de uitslag is dezelfde :
Macron , 39 jaar, met zijn nieuwe partij En marche staat op kop met 23 ,6 % en Marine Le Pen van het Front National, extreem-rechts 21 % en een chique ...ze is er niet blij mee, ze had op veel meer gehoopt. Want zij zal het moeilijk hebben om bij de andere partijen stemmen te ronselen voor de tweede ronde.
Ze gaan dus beiden naar de tweede ronde.
Dat is historisch, want het betekent dat de twee traditionele partijen, de socialisten en de Republikeinen zwaar verloren hebben.
Dat is enkel aan henzelf te wijten.
Fillon van de Republikeinen die ervan beschuldigd wordt zijn vrouw, Penelope, een Engelse dame van de gegoede klasse, betaald te hebben voor een fictieve job en dat gedurende jaren, zijn kinderen idem dito, ik spreek over bijna een miljoen euro. Archi-katholiek, gesteund door de "manif pour tous", tegen abortus, tegen homo-huwelijk, tegen in vitro fertilisatie, tegen alles waar echte katholieken tegen zijn ; François Hollande heeft zich zelfs niet gewaagd aan de verkiezingen, door de ultra-slechte peilingen.
De meeste verliezers roepen op om te stemmen voor Macron, tegen het Front National.

Maar op TV zijn de verliezers bitter en verbitterd. Fransen zijn -hoe je het ook bekijkt- heel conservatief. Ze houden niet van verandering.
 Ze kunnen niet geloven dat een "jonge knaap" van 39 met modernere ideeën wint.
Melenchon kon zelfs de naam van Macron niet uitspreken, hij is van oordeel dat " de kiezers voor zijn partij in geweten weten wat ze zullen doen binnen 14 dagen"

Dus, het wordt wachten op de tweede ronde binnen twee weken.
Hopelijk wordt het dan echt Macron, je mag er niet aan denken dat Le Pen wint.
Stel je voor .


En daarna zijn er parlementsverkiezingen.
En dat kan ook nog eens stokken in de wielen komen steken.
Want hoe realiseer je een programma als het parlement bijvoorbeeld socialist/republikein blijft?

Niet simpel.

Maar allez, ik ben al blij dat het Macron geworden is.
Wat het zal betekenen weet ik nog niet, maar hij is voor Europa, en dat is voor mij bijzonder. Voor een sterk Europa, voor een veranderd en gemoderniseerd Europa.

En voor mij is dat heel belangrijk.

Ik zie elke dag wat Europa ons gebracht heeft.
Hoe we genieten als vreemdeling, maar Europeaan in een Europees land dat niet het onze is., van alle diensten, ziekenhuizen, dokters, administraties, .

En marche ! , zou ik zeggen.

Wordt vervolgd binnen twee weken.

De bijenzwerm

Paul en Lynn waren komen aperitieven en rond een uur of 8 vertrokken ze weer te voet naar huis, een beetje de berg op, rechtsaf langs Patrick, langs het wandelpaadje , en hopsake, thuis. Ze waren moe van hun eivolle week van bezoek, kampeerders, kleinkinderen, kinderen, broers en zussen, vrienden van al dat volk, enfin ze organiseerden een reuze verjaardagsparty voor Lynn's schoonbroer die 60 werd. En het was een succes geweest.
NU was het tijd om uit te rusten en niks meer uit te voeren . Voilà. Zo hoort dat.
En dus kwamen ze aperitieven.
Ze vertrokken en kwamen onmiddellijk op hun stappen terug.
Genevieve ( op zijn Engels, uitspreken zoals je het hier leest zonder accent) , Jan ( helemaal correct, zoals IAN in het Engels ) , we think you have a problem....aren't those whasps in that tree.?

Wat we toen zagen , zien jullie nu hier !

essaimage d'abeilles

Waren het wespen? Waren het bijen ? onze Franse buurman zijn zoon houdt immers bijen op zo'n 30 meter van onze voordeur....

Ik ging onmiddellijk mijn GSM halen om een foto te nemen, ah ja!

Blijf daar weg hé Gene ! zei Jan en tegen Lynn en Paul She is allergic!

Allergic of niet, gauw mijn toestelletje gehaald en dit is het resultaat.

De volgende ochtend was Thibault al vroeg in de tuin van de Franse buurman aan het werken , ik roep hallo en toon hem het nest, dat er nog altijd hangt.
Ce sont des abeilles, Geneviève ( uitgesproken op zijn Frans, het accent indachtig)  ! Est-ce que j'appelle Adams ?

Adams zijnde de zoon van de buurman en die is dus imker, vandaar de korven bij zijn vader hier wat verder.
Ja dat was een goed idee.

Wij hadden afgesproken met vrienden in Cahors en vertrokken en toen we thuiskwamen rond de middag was de rust weergekeerd ten huize Cigalou .

probleem opgelost

Opgeruimd staat netjes.

Op facebook kreeg ik commentaar van oude vrienden.

Als er twee koninginnen in één korf zitten verlaat de jongste het nest. Ze zwermt uit.

En werkers volgen haar en beschermen haar. Ze zitten vol honing , schreef Bernard, een vriend landbouwer, die zelf imker is. Ze zijn op dat ogenblik niet geneigd te steken, ze zijn te dik en te zwaar.

Wespen zwermen niet uit, zegt Gaby, een ex-Vaderlander. 

En allebei, de Fransman en de Belg hadden spijt .
De ene omdat ik hem niet gebeld had, de tweede omdat hij te ver woonde.

Want allebei waren ze opgetogen over de schoonheid van de zwerm. Ze hadden wat graag de zwerm gekregen.
Wat later schreef Régine , een facebookvriendin ,één van de Vlamingen in de sud-ouest ( zoek de pagina op facebook, die bestaat echt) dat ook zij de zwerm had willen komen halen en ik zou wat honing in de plaats krijgen. Zo werkt dat hier, schreef ze.

Inderdaad, ik had al aan een andere Franse vriend gevraagd of ik Adams zou vergoeden voor het komen weghalen van de zwerm.
Aucun soucis, zei hij, (hier moet je je inderdaad nooit zorgen maken ), integendeel, het omgekeerde is waar. Zo'n zwerm  is iets waard en meestal krijg je honing in de plaats.

Allez, we weten weer iets meer. En dat is nodig, want ik vergeet steeds meer, zo blijft mijn hoofd lekker vol !

SPOTJE

6.20 u , woensdagmorgen...
Wat is er Spot?
Mpie,Mmuu,Mpie,Mmuu...
Ik zal wel opstaan,zegt Jan.
Neen, neen, laat maar, antwoord ik.

Met een slaapkop van hier tot ginder - ik blijf laat op en bekeek zo'n verschrikkelijk guilty pleasure programma op 5 of op Vitaya, het doet er niet toe- laat ik Spot buiten en Cartouche springt over hem heen om als eerste het gras onder zijn poten te voelen.
Het is nog niet helemaal klaarlichte dag, maar toch al licht.
Och,ik zal maar opstaan, denk ik bij mezelf.
Luiken openen, gordijnen opentrekken, koffiemachine aanzetten, toaster gereed zetten, borden, bestek, confituur van pruimen voor Jan, van appelsienen voor mij, sneetjeskaas voor Jan ( heel moeilijk te vinden hier....het is ofwel Gouda ofwel Edammer , voorverpakt , weet je wel?) ,thermos gereed zetten, anders wordt de koffie te vlug koud, ondanks mijn duur koffiezetapparaat waar ik nog altijd mistevreden mee ben.
Nog steeds geen Spot of Cartouche teruggezien.
Jan ook niet trouwens....

Ik laad de krant in op de Ipad en begin te lezen.
Ik erger me blauw aan de ene of de andere politicus. Aan criticasters van het eerste of het laatste uur, aan verkeerde interpretaties van dingen, zaken, mensen, aan binnenlandse en buitenlandse katastroof scenario's. Zucht.

Misschien is Spotje ziek? , denk ik. Gisteren had ik zowel aan Spot als aan Cartouche een half been van een côte à l'os gegeven. Want dat was ons feestmenu op Pasen.
Meestal blijft Spot liggen tot we zelf wakker worden en ja, dat is voor Jan heel vroeg ( half zeven, zeven uur) en voor mij iets later ( half acht, acht uur) . Maar vandaag niet dus.
Misschien lag het been wat op zijn maag? Wie weet?

Ik hoor gekras aan de deur. Even later gevolgd door een flinke pootstoot op de achterdeurvenster , waarbij ik Cartouche op en neer zie springen om me enigszins duidelijk te maken dat " ze terug zijn en binnen willen"!
Met aandrang.
Spot krabt met zijn nagels onderaan de achterdeur, Cartouche bonkt tegen de deur.

Spot, 12 jaar oud, ziet er helemaal niet ziek uit, eerlijk gezegd.
Maar sinds een dag of twee is hij bijzonder onrustig en bang.
Cartouche ook.
Want de boer Valmary ( neen niet de loodgieter, en ook niet de notaris, Valmary is zoveel als Peeters bij ons....een veel voorkomende naam) die links boven in de vallei een aantal hectaren bewerkt heeft er niet beter op gevonden dan een kanonnetje te plaatsen dat om de 5 minuten een knal laat horen van hier tot in Timboektoe.
Luid mannen, niet te doen.

plaats waar het kanon staat, ver dus

Als ikzelf buiten ben ,staat mijn hart een seconde stil van het verschieten.
Waarschijnlijk heeft de boer gezaaid en probeert hij op die manier de vogels weg te houden.
En Spot noch Cartouche kunnen  deze werkwijze appreciëren.
Jan ook niet trouwens : Als dat geschiet de ganse nacht doorgaat vraag ik aan Philippe het telefoonnummer van die Valmary !!!!
Maar dat was niet nodig , want rond 20.30 u  zwijgt het kanon.

Maar sindsdien heeft Spot dus een vreemde krul in zijn staart en is hij bang om naar buiten te gaan.
Als ik 's middags de honden buiten laat moet ik Spotje een leiband om doen en hem af en toe meeslepen, telkens hij een schot hoort.
Zou GAIA daar iets tegen kunnen doen?

In elk geval, toen ik dan rond 8 uur vanmorgen met beide honden naar boven wandelde  , de berg op,  hoorde ik plots de reden van zijn waakzaamheid deze morgen.
Een vos.
Geblaf van mijnheer de vos , in de vallei.
Beide honden stonden stokstijf en begonnen daarna hard te rennen, richting vos.
Ze waren allebei vergeten dat het kanon zou beginnen knallen....

Ceci n'est pas het Hallerbos !

Neen het is niet het Hallerbos, maar is het geen goed begin ?
Gewoon hier de berg op, en kleine anemoontjes, blauwe, welsiwaar slechts op één plekje, maar toch...


Annemie, een jeugdvriendin woont zo goed als in het Hallerbos en Hugo, mijn kozijn ook....En Annemie zond me met whatsapp een paar fotootjes van dat mooie bos waar zowat elke toerist in België dezer dagen naartoe gaat. Op de luchthaven, in de treinstations, bij de bushalte, in de toeristenbureau's, iedereen maant je aan die plek te gaan bezichtigen. Er worden zelfs pendelbussen ingelegd om er te geraken.

En ik heb hier een klein stuke Hallerbos op mijn berg. Hoe straf is dat?

En wilde orchideeën.....groene, gele, mauve, blauwe...

Allemaal op de berg.
En vanmorgen zag ik iets heel bizars : een soort vruchtje op een eikenboom.
Twee appeltjes precies.
Heel fier toonde ik de foto aan Jan.
Dat is GAL, denk ik ....

Gal? Nog nooit van gehoord. Eventjes de wikipedia bijhalen zie en inderdaad, knikkergal of galwesp... normaal in september. Het is dus de galwesp die een gaatje in de eikel maakt en daar haar eitjes dropt...

't Is natuurlijk geen Hallerbos, maar 't is toch ook een heel apart bos hoor.

En er woont daar een man in die even goed is als de wikipedia...

De knikkergal of galnoot is een gladde, ronde, 10-20 mm grote gal, die voorkomt in bladoksels van tweejarig hout van de zomer- en wintereik en wordt veroorzaakt door de galwesp Andricus kollari. De galwesp legt haar eitje in de bladoksels, waarna de boom geprikkeld wordt tot het vormen van gallen. De gal is groen, maar wordt in augustus bruin en heeft een dikke, harde wand. In de gal zit de larve van de galwesp. Eind augustus- begin september kruipt de galwesp door een op een houtworm lijkend gaatje uit de gal. De gal kan na het verlaten van de galwesp aan de boom blijven zitten.

echt Hallerbos vandaag

Pasen

Tot voor een paar jaren kon ik als eerste "zalig Pasen" zeggen tegen onze pa...het was de enige die de zin daarvan nog echt begreep . Maar nu blijven mijn wensen beperkt tot een minder spiritueel maar daarom niet minder gemeend 'Vrolijk Paasfeest'.

Gustje en Maurice facetime-den en lieten de eieren zien die de paashaas hen had gebracht.
Binnen hé mamie, want buiten is het te koud.
Geen klokken van Rome voor die twee , de paashaas , gevreesd dier voor mijn nichtje Sophie die ooit eens een meter hoog sprong toen de paashaas van achter een rayon paaseieren geprongen kwam in de Sarma Lux in Waterloo.

Mijn grootmoeder langs moederskant stierf heel jong. Mijn grootvader die in Leuven woonde hertrouwde met een weduwe en die noemden we 'Tante Maria'.
Ik had weinig contact met hen, alhoewel ik er soms op vakantie ging en dan zou ze alles gedaan hebben om het me naar mijn zin te maken.
We deden ook uitstappen. Zo namen ze me alletwee ooit mee naar Montaigu. Ik dacht dat we naar Frankrijk gingen en verheugde me daar helemaal op. Mijn bonpapa lachte de ganse rit en tante Maria
glimlachte gestaag...tot we toekwamen in ...Scherpenheuvel.
Mijn teleurstelling was groot, vooral die in mezelf dan, omdat ik niet beter geluisterd had en Montaigu had vertaald naar het Nederlands.

Ja mijn grootvader zijn naam was Peeters en hij was Franstalig. En hij was dokter in Leuven. Moet er nog zand zijn? Maar hij sprak evengoed Nederlands als jij en ik. Uiteraard.
Ze woonden in de Tiensestraat nummer 32. Nu is daar een restaurant, als dat nog bestaat, want alles verandert zo vlug.
Bij Bonpapa Louvain rook het bijzonder. Je kan zo soms de geur van een huis ergens volledig terugvinden. Plots stilstaan en ruiken en zeggen "precies zoals bij bonpapa". Een mengeling van geneesmiddelen, zeep, zoete koek. Ik kan het moeilijk omschrijven.
Die geur.

En Tante Maria.
Want zij, en zij alleen stuurde me jaarlijks met Pasen een kaart.
"Joyeuses Pâques chère Geneviève".
En dat, dat doet echt niemand meer.
Spijtig genoeg.

La vie en rose

Maurice en Gust

Wat een kort weekje België doet met een mens...
Aude had een ganse week vakantie en dus waren we net in het paradijs. We bleven in Boechout maar deden uitstapjes met de kinderen, de zussen, de vrienden, de vrienden van de zussen, de kinderen van de zussen en de kinderen van de vrienden van de kinderen en de week was om voor ze goed en wel begonnen was, althans, dat was het gevoel dat ik erbij had.
Deze korte week gaf me de gelegenheid dingen te doen waarvoor ik anders de kans niet krijg. Een zieke vriendin wegbrengen naar het ziekenhuis, eten bij een dierbare vriendin die dat al 10 jaar aan een stuk vraagt ( waarmee ik al degenen die op me wachten onmiddellijk wil meegeven van de moed niet op te geven , ooit kom ik bij jullie !!!) , een Callike te doen ( Boechoutse term om een terrasje te doen in de California) , met de moemoe kleren  te gaan kopen en op slag ook kleren kopen voor mezelf, paling in 't groen te eten, want hier denk ik dat niet te kunnen doen, shoppen met dochterlief, en Gustje trakteren op een nieuw voetbalkostuum van Manchester United deze keer. Hij slaapt in het wit/rode pak en zweert enkel nog bij zijn voetbalschoenen met toppen.

de zussen

de oudsten van de zussen

Op zondagmorgen pistolekes gaan halen bij Bieke. Terwijl ik om 7.45 u reeds buiten sta aan te schuiven en er drie man achter me staat, me realiseren dat ik een nummertje had moeten trekken...verbaasd zijn en met de glimlach zeggen "oei dat wist ik niet", waarbij de drie man achter mij de schouders ophalen en de glimlach beantwoorden met een nors "tja" en me prompt voorbijsteken.....geaffronteerd was ik en ik denk niet dat dat hier bij onze bakker zou gebeuren.

Want het grote verschil tussen noord en zuid is ...TIJD. Jawel, tijd. Een luxe.
Je kan het niet kopen. Het is een ingesteldheid.
Die gejaagdheid in het noorden, die vind je hier niet. En natuurlijk jammeren we hier over de "té traagheid"...maar niets is mooier dan dat.
Als je bij de bakker staat en je geldbeugel valt op de grond met klaterende munten her en der, je onhandig "je m'excuse" roept en de mensen achter je lachen en zeggen "on a le temps, aucun soucis!"

Tijd om  aan een kruispunt even te twijfelen welk baantje je nu juist weer moest inslaan , zelfs al zijn er "vijf wachtenden na u "....in België heb ik soms de indruk dat de bestuurder die achter me aan rijdt reeds bij mijn intentie om te twijfelen  klaarstaat om te toeteren!!! Non mais !

Deze keer viel het me eens te meer op dat mensen niet heel goed weten wat ze met me aan moeten als ze te horen krijgen dat ik hier reeds 10 jaar woon....en hier gelukkig ben en nog steeds niet van plan ben weer te keren.
Meewarig schudden ze dan hun hoofd en ze trekken een pijnlijk grimas in de zin van "hoe is dat nu mogelijk"!
"Ik zou het niet kunnen", zegt de ene, "Nooit zonder mijn kinderen!" ,zegt de andere, wiens ene zoon in Vancouver woont en de dochter in Singapore ...
Terwijl ik het nooit moeilijk gehad heb, noch met het ene, noch met het andere.

Momenteel kan je op donderdagavond op  Eén een nieuwe reportagereeks van Annemie Struyf bekijken , dat heet "la vie en rose". Ze volgt Vlamingen die naar Frankrijk zijn uitgeweken gedurende vier seizoenen.Ze hebben allemaal wel een verhaal en het is uiteraard televisie. Er moet spanning zijn en we kunnen heimelijk genieten van de miserie van iemand anders.
Weinigen zijn zoals wij, gewoon blij van hier te zijn, geen Chambres d'hôtes, geen werk, geen miserie, gewoon te content van in deze absoluut adembenemende omgeving te kunnen leven .
Vlamingen die hier wonen becommentariëren de reeks op de sociale media bijvoorbeeld ( https://www.facebook.com/groups/22941349587 ) Vlamingen in de Sud-Ouest .

Zaterdagmorgen ben ik heel stilletjes vertrokken uit Boechout.
Gustje belde de volgende dag:
Mamie wanneer kom je nu terug?
Tja, dat weet ik nog niet Gustje.  Maar ik mis je en ik hou van jou!
Ik mis je ook mamie en ik zie je ook heel gjaag ( sic) !

Maar een ganse week was ik bij hem, dag en nacht,we deden zo'n leuke dingen samen en binnenkort komt hij terug naar hier .
Dan mag je misschien ook wel op papie's tractor zitten Maurice ! , en Mauriceke knikt met zijn tutje in zijn mond....hoe zalig is dat.

Ik kijk door mijn venster en het toverachtige beeld prent zich nogmaals op mijn ogen. Het is hier magisch. Het is hier zo mooi.

lieu dit VERS