Het staat vast.
Het ligt al lang vast .
En nu gaat het gebeuren.
Zwany had het beloofd en dus "belofte maakt schuld".
Alhoewel het voor Rita en mij niet echt hoefde. We doen nu eenmaal van alles voor elkaar zonder dat je daar gelijk een cadeau moet aan vasthangen.
Maar goed, als Zwany iets in haar hoofd gehaald heeft, probeer het er dan maar eens uit te krijgen.
Ik zou zeggen "begin er niet aan" , want er is geen beginnen aan.
Vrees ik.
Naar Andorra.
Naar een spa, maar ook naar Andorra.
Beleven we op die manier iets wat we alle drie leuk vinden : de spa voor de enen en een nieuwe stad ( of land zelfs?) ontdekken voor de anderen. Voor elk wat wils.
Taksvrij.
Dat is pas gevaarlijk.
Nu, roken doe ik al meer dan 14 jaar niet , sterke drank drink ik - op een whiskeytje af en toe na-ook niet meteen.
Dat valt dus mee.
Parfum? Ja, dat zal wel zijn.
En voor de rest mijn portemonnee van gepensionneerde gesloten houden.
Tenminste dat houd ik mezelf voor.
Tenminste dat heb ik beloofd.
Maar eerlijk gezegd, ik vrees ervoor.
En de mannen?
Die zien dat niet meteen zitten.
Bekijken het met lede ogen.
Verwachten er niet veel goeds van ( van die belofte om het proper te houden!!! ) maar wuiven ons toch van harte uit.
"ALs dat maar goed komt", denken ze waarschijnlijk.
En waarschijnlijk, heel waarschijnlijk hebben ze gelijk.
