Ik lees graag wat Rik Torfs schrijft.
Ik vind dat een wijs man die me dikwijls op een heel persoonlijke manier de dingen even anders laat zien, zoals een diamant die je van duizend verschilllende kanten kan bekijken.
Hij stelt dat we in een samenleving leven waarin veel meer kan, maar veel minder mag dan 20 jaar geleden.
En hoe waar dat is !
We zijn constant bereikbaar.
Constant.
Dat geeft een veilig gevoel.
Soms toch.
Het verstikt soms ook, want je hebt het gevoel nooit nog eens 5 minuten op je gemak te zijn.
En als je de GSM niet hebt horen rinkelen, en er wordt later op de dag weergebeld ,is de eerste zin meestal : " waar zat jij zeg? Ik heb gebeld en je nam niet op..."
Hier valt dat nogal mee, want we hebben dikwijls geen bereik binnen in onze oude stenen huizen.
Maar ik kan me voorstellen wat dat moet zijn als je bediende bent en je (eerst heel blij dat je zo'n duur ding als een IPHONE krijgt) CONSTANT bereikbaar bent.
Binnenkort wordt dat "dag en nacht". Wacht, niet lachen, die tijd komt nog.
Of we zullen een chip in ons hoofd ingeplant krijgen . Wacht, niet lachen, die tijd komt nog.
Torfs vervolgt met te zeggen dat we evolueren naar een emotioneel moralisme.
Daarin worden hoogst persoonlijke hartenkreten als ethische normen gepresenteerd.
Ikke, ikke en nog eens ikke.
Ikke Johnny Thys, Ikke Didier Bellens, Ikke de premier, Ikke de Koning , ikke de PS -er, de CD&V-er, de VLD-er, ikke de Groene, jaja.
Ik verdien te weinig, ik wil meer verdienen, ik mag niet meer verdienen, ik zou nog meer willen verdienen...
Ik wil nu nog geen kinderen, want ik wil eerst "centjes" ( alleen het woord al maakt me razend ) verdienen....waarom? Als je zin hebt in kinderen wat heeft dat geld daar dan mee te maken?
Ik wil wel kinderen maar ik wil eerst een huis...Waarom? Wat heeft dat 'eigen huis' daar mee te maken?
Soit, ik denk daar anders over.
Ik koos bewust om al die "centjes" te laten liggen waar ze liggen en weet je wat?
Onthecht ben ik, echt waar.
Ik denk zelfs op een andere manier nu.
Ik erger me over gans andere dingen.
En ik ben er blij om.
