We hadden afgesproken dat hij ze zou komen plaatsen wanneer hij kon, maar hij verwittigde ons reeds dat het juli of augustus zou worden.
Eind juni zagen we hem terloops op een feestje, en het zou eind julli worden, zei hij.
Eind juli zagen we hem terug en het zou de tweede week van augustus worden , zei hij.
Begin augustus belden we om er hem aan te herinneren.
Het zou dinsdag zijn, zei hij.
Maar dinsdag was er niemand en dus belden we, het zou woensdag worden.
Maar woensdag geen Serge te zien...."un petit soucis" en dus zou het donderdag worden.
Maar donderdag was er niemand komen opdagen.
Dus belden we : "demain sans faute Jan" .
Dat was een ganse geruststelling.
Maar zie, vrijdagmorgen was er niemand en het begon serieus op ons systeem te werken....
Jan zou eens bellen, want echt hé, met wiens voeten en zo....jullie begrijpen wat ik bedoel.
Probleem is dat we vastgekluisterd zaten aan ons huis, dat er altijd wel iemand thuis moest zijn, want stel je voor dat Serge zou komen aangereden terwijl we niet thuis zouden zijn...........
En raad eens wie hier vrijdagnamiddag om 15 uur "verscheen"?
Juist, de loodgieter .
En er hangt ondertussen al één toestel aan de muur.
"De rest maandag"
"Maandag? Dan is het de 15e augustus ..."
"Ah non, en effet, ce sera mardi!"
En nu maar hopen dat er geen kleine of grote zorgen zijn pad kruisen, want anders blijven we daaaaaaaaaaaaagen in het stof hangen.
