Verleden week heb ik twee boeiende spreekbeurten gehoord.
De eerste handelde over "het nut van de financïele markten" en de tweede over "vrouwen en geld".
Het was "gelddag", zou je kunnen zeggen.
Ik heb er onthutsende dingen gehoord over de geldmarkten en hoe banken met ons geld omgaan.
De spreekster was een vrouwelijke bankierster.
Ze vertrok van wat er gebeurde in Ijsland enkele jaren geleden nu, om door te gaan naar Amerika en wat daar allemaal mogelijk is.
Er wordt niet gekeken naar je solvabiliteit als je geld ontleent, er wordt enkel gekeken naar de waarde van het pand dat je wil kopen. Of je dat kan betalen of niet, doet er helemaal niet toe. De interestvoet is het belangrijkste en dan de "speculaties" al noem ik het eerder gewoonweg "weddenschappen" die daarmee gepaard gaan. Want je kan er op alles 'wedden', zoals in Engeland.
Je kan wedden dat ik mijn lening niet zal kunnen terugbetalen bijvoorbeeld.
Of je kan er op het hoofd van een wildvreemde een levensverzekering afsluiten.
Of een brandverzekering voor een huis dat je niet bezit of waar je geen enkel belang in hebt.
Stel je voor hoe leuk het dan wordt als de persoon in kwestie vroegtijdig overlijdt, of dat zijn huis afbrandt?
Werkgevers sluiten dergelijke levensverzekeringen af op het hoofd van hun werknemers...ze maken gewoon winst als je sterft.
Tijdens het vragenuurtje deed een Amerikaanse vrouw er nog een schepje bovenop.
Haar broer was een weekje op bezoek gekomen en had haar aangekondigd dat het waarschijnlijk de laatste keer zou zijn dat hij dat zou kunnen doen. Want volgend jaar gaat hij met pensioen en hij heeft gewoonweg geen pensioen ...
Hoe kan dat nu? , had ze hem gevraagd, je hebt je ganse leven gewerkt.
"Inderdaad" zei hij, "maar mijn werkgever heeft gespeculeerd met onze pensioenkas en nu schiet daar niets meer van over"
Ben je mee?
Ben je niet blij dat je hier in Europa leeft?
Dat zoiets VOOR HET OGENBLIK hier te lande verboden is ?
Voor het ogenblik, want wat de banken ons ook op hun communiezieltje beloofden om nooit meer te doen wat ze gedaan hadden...we zijn vrees ik in dezelfde straat terechtgekomen.
Aan tafel, tijdens het gezellig etentje achteraf, gingen de Françaises ervan uit dat onze mentaliteit moest veranderen.
Wij vrouwen moesten zelfstandiger worden en ons niet meer laten betuttelen door de mannen.
Hoe is het mogelijk dat we nog steeds minder verdienen? Dat we er zooooooooo langzaam op vooruitgaan. Dat de vrouwen in de Middeleeuwen veel meer macht hadden omzeggens, omdat hun mannen uiteraard ten oorlog trokken en de vrouwen er het hoofd moesten bijhouden...
En toen stelde ik een vraag die ik al lang wou stellen: " waarom nemen jullie op jullie trouwdag steevast de naam van jullie echtgenoot aan, alsof dat zo'n bijzonder geschenk is? Waarom zijn jullie blij iemand anders te worden op wat de gelukkigste dag van je leven is?"
In Frankrijk gebruiken gehuwde vrouwen of weduwen traditiegetrouw de naam van hun echtgenoot, niet alleen in de privésfeer maar ook in het sociaal-professioneel leven zoals op het werk, bij de bank, bij het aanschaffen van reisbiljetten enz.Nochtans vernaderde de wet in 2005 en mogen vrouwen zeker hun eigen meisjesnaam blijven gebruiken. Maar ze doen het meestal niet.Nog niet, vandaar mijn vraag.
Bij de belastingsdienst sta ik hier in Frankrijk gekend als Geneviève Vercruyce. EN hoe ik ook aan de ambtenaar uitlegde dat dat niet kon omdat er in Belgïe geen enkel document op die naam stond, niets aan te doen hij wou en zou me alleen op die manier registreren. De ellende die daar uit voortvloeit wil je niet weten.
In Belgïe ?
Als Belg moet u er voor zorgen dat de naam die u gebruikt voor het reserveren van bv. reisbiljetten overeenstemt met de naam op uw reisdocument. In België is de naam die op uw geboorteakte vermeld staat volgens de wet de enige erkende naam.
In België is de naam die op uw geboorteakte vermeld staat (dus de "meisjesnaam" voor gehuwde vrouwen of weduwen) volgens de wet de enige erkende naam. Een andere naam op uw officiële documenten is niet geldig. De Wetgever wilt op die manier elke discriminatie vermijden, zowel tussen mannen en vrouwen als tussen gehuwde of ongehuwde personen.
Als Belg moet u er dus voor zorgen dat de naam die u gebruikt overeenstemt met deze op uw identiteitskaart (of paspoort).
Dat is eens iets anders hé voor de simpele Belg?
Staan ze nogal van te kijken hoor de dames van het land van "Les Lumières", de Verlichting ...
Internationale Vrouwendag dus vandaag.
Men zegge het voort.
